H επίθεση αυτοκτονίας διαθέτει ισχυρισμό συμβολισμό, εφόσον ο μεν υπουργός Άμυνας, Χριστιανός το θρήσκευμα, είχε τοποθετηθεί στη θέση του το 2011 ακριβώς σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της εικόνας του καθεστώτος, ο δε Shawkat,σύζυγος της αδελφής του προέδρου Assad, θεωρείτο ως το «μυαλό» του καθεστώτος.
Η ταυτότητα του δράστη της επίθεσης δεν έχει διευκρινισθεί, ενώ σε ανάληψη της ευθύνης έχουν προχωρήσει τόσο ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός όσο και μια ισλαμιστική οργάνωση. Το γεγονός ότι σε ένα κατεξοχήν αστυνομοκρατούμενο κράτος οι παρακολουθούντες βρέθηκαν να παρακολουθούνται οι ίδιοι και ο δράστης να αποκτά πρόσβαση στα ενδότερα της εξουσίας, εντυπωσιάζει. Η μεθοδολογία της επίθεσης, η οποία παραπέμπει στην ισλαμιστική τρομοκρατία, δίνει στον Assad ένα προπαγανδιστικό όπλο, το οποίο προορίζεται να βρει απήχηση στις μειονότητες της Συρίας, ενώ αντίθετα έχει έως τώρα αφήσει παγερά αδιάφορη τη Δύση, η οποία εμφανίζεται για άλλη μία φορά στην Ιστορία να συμπορεύεται με μορφώματα τύπου «αλ Κάιντα».
Από την άλλη, το ενδεχόμενο ο δράστης της επίθεσης να είχε βοήθεια «από τα μέσα», παραπέμπει σε ενδεχόμενες ρωγμές στο εσωτερικό της έως τώρα συμπαγούς συριακής ελίτ και σε σενάρια «παλατιανού πραξικοπήματος». Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός αντικειμενικά αποθαρρύνει τους υποστηρικτές του Assad, σε μία συγκυρία κατά την οποία εντείνεται ο ρυθμός αποσκιρτήσεων κυβερνητικών στελεχών – συμπεριλαμβανομένων την τελευταία εβδομάδα και δύο ταξιάρχων οι οποίοι κατέφυγαν στη Συρία.
Ωστόσο, η συνεχιζόμενη εισροή οπλισμού, και προς την πλευρά της συριακής αντιπολίτευσης, η οποία καταγγέλθηκε προ μηνός από την Ύπατη Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Navi Pillay,εγγυάται όχι μόνο την παράταση και κλιμάκωση της σύγκρουσης αλλά εγείρει και νομικά ερωτήματα. Έτσι, στη διαπίστωση της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού της Δευτέρα ότι στη Συρία διεξάγεται μια «μη-διεθνής ένοπλη σύγκρουση» (δηλ. εμφύλιος πόλεμος) ο Peter Wallensteen διευθυντής του Conflict Data Program της Ουψάλα αντέτεινε ότι η σύγκρουση είναι άκρως διεθνοποιημένη, γεγονός που εγγυάται την παράτασή της. Με άλλα λόγια, το καθεστώς Assad αντιμετωπίζει πλέον κατηγορίες όχι απλώς παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά εγκλημάτων πολέμου, ωστόσο διαθέτει επίσης το επιχείρημα ότι ως νόμιμη κυβέρνηση αντιδρά σε έξωθεν τροφοδοτούμενη ένοπλη επίθεση.
Περισσότερα: