«Μετά την έναρξη της πυρκαγιάς στην περιοχή του Βαρνάβα, το πύρινο μέτωπο προχωρούσε ανεξέλεγκτο μέσα στον οικιστικό ιστό, από το Καπανδρίτι, το Διόνυσο, την Παλιά και νέα Πεντέλη, το Μαραθώνα και τη Νέα Μάκρη ως το Πάτημα Χαλανδρίου και το Πάτημα Βριλήσσιων, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας», σημειώνει το ΚΚΕ.
Προσθέτει πως «για μία ακόμη φορά κατέρρευσε με πάταγο το κυβερνητικό αφήγημα της “ετοιμότητας” του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τους κινδύνους στην πιο κρίσιμη στιγμή της αντιπυρικής περιόδου, καθώς η ίδια περιοχή έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια 5 φορές από ανάλογες πυρκαγιές, αλλά αυτός αρκείται σε συνεχείς εντολές εκκένωσης στους κατοίκους στη βάση του δόγματος “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, καθώς και σε προκλητικές επικλήσεις στην κλιματική κρίση και στην “παρατεταμένη ξηρασία» ως άλλοθι”».
«Αποδεικνύεται ξανά με τραγικό τρόπο ότι είναι η παντελής έλλειψη πρόληψης (καθαρισμός δασών, διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών κ.α.) και οι καταστροφικές ελλείψεις στις αρμόδιες υπηρεσίες (παραμένουν περίπου 4.000 κενές οργανικές θέσεις πυροσβεστών) που οδηγούν στα γνωστά αποτελέσματα» σημειώνει και συνεχίζει:
«Με αντίστοιχο επίσης πάταγο καταρρέει πάλι και η προπαγάνδα της “ευρωπαϊκής αλληλεγγύης” και της “άμεσης και επιτυχημένης ανταπόκρισης”, αφού o μηχανισμός ανακύκλωσης των λιγοστών μέσων πυρόσβεσης από χώρα σε χώρα, ο λεγόμενος rescEU που στηρίχθηκε από όλα τα αστικά κόμματα, ενεργοποιήθηκε αφότου είχε περάσει μία κρίσιμη μέρα ανεξέλεγκτων πύρινων μετώπων, με την πλειοψηφία των μέσων μάλιστα να φτάνει τελικά στη χώρα δύο μέρες μετά την έναρξη της πυρκαγιάς και αφού η καταστροφή είναι ήδη τεράστια!
Οι δε εξαγγελίες της κυβέρνησης της ΝΔ και της ΕΕ για ενίσχυση της πολιτικής προστασίας με το πρόγραμμα “Αιγίς” με πρόσθετα πυροσβεστικά μέσα και νέες τεχνολογίες, πέραν ότι αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των υπαρχόντων αναγκών, το κυριότερο είναι ότι δεν θα πλαισιώνουν ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό γενναίας χρηματοδότησης της Δασικής Υπηρεσίας και της Πυροσβεστικής, με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, για την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του δασικού πλούτου, την αποκατάσταση της διάσπασης της ενιαίας διαχείρισης και προστασίας των δασών καθώς και της πρόληψης από την κατάσβεση. Αντίθετα ο οποίος εκσυγχρονισμός μέσων και υποδομών επιστρατεύεται ως άλλοθι για να μην παίρνονται τέτοια μέτρα ενώ μάλιστα χρησιμοποιείται με κύριο στόχο την καταστολή και την εξυπηρέτηση Νατοϊκών σχεδιασμών σε βάρος του λαού.
Οι μοναδικές ελπιδοφόρες εικόνες των ημερών είναι η οργάνωση, η αλληλεγγύη, η αυταπάρνηση του λαού, οι ηρωικές μάχες των ίδιων των κατοίκων με τις φλόγες, πλάι στους πυροσβέστες για να σωθούν οι ζωές και το βιός των ανθρώπων, κάνοντας ξανά πράξη το σύνθημα “μόνο ο λαός σώζει το λαό”».
Με βάση τα παραπάνω, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος υπέβαλαν τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
– Στην κατεπείγουσα ανάγκη άμεσης αποζημίωσης στο 100% από το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ όλων των πληγέντων από την πυρκαγιά;
– Στο γεγονός ότι η πολιτική εμπορευματοποίησης των δασών και της γης και η αρχή του κόστους – οφέλους εμποδίζουν την κατάρτιση ολοκληρωμένων σχεδίων, με πλήρες προσωπικό, μέσα κι υποδομές για την πρόληψη και την προστασία από τις πυρκαγιές, με τραγικά αποτελέσματα στη ζωή του λαού;
– Στο γεγονός ότι με ευθύνη της ΕΕ και των κυβερνήσεων, και πάλι λόγω κόστους – οφέλους, παραμένουν ελάχιστα τα μέσα πυρόσβεσης, με το μηχανισμό rescEU να ανακυκλώνει τα ελάχιστα μέσα από χώρα σε χώρα, κι αυτά με μεγάλη καθυστέρηση;».