Η Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστ(ρι)ών αναφέρει:

«Στις 16/9 και στις 18/9, το αντιφασιστικό κίνημα έχει μπροστά του δυο σημαντικές στιγμές αγώνα. Στις 16 ξεκινά και πάλι το δικαστήριο των δυο αντιφασιστών που διώκονται για τις επιθέσεις σε γραφεία της Χ.Α. και στις 18 θα πραγματοποιηθεί, όπως κάθε χρόνο εδώ και 11 χρόνια, η μεγάλη αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, στη μνήμη του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Ο κόσμος του αντιφασιστικού, αντικρατικού, αντικαπιταλιστικού αγώνα πρέπει και θα είναι παρών και στις δυο αυτές μέρες. Μέσα κι έξω από τα δικαστήρια της Λουκάρεως, στους δρόμους του Κερατσινίου.

Για την αντιφασιστική πορεΙα στο ΚερατσΙνι. 11 χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής , η φασιστική βία όχι μόνο δεν κοπάζει αλλά αναζωπυρώνεται ως οργανικό στοιχείο του καπιταλισμού ειδικά σε περιόδους κρίσης του. Ως παραπληρωματική δράση και χρήσιμη εφεδρεία του κράτους απέναντι στην αντιμετώπιση του “εσωτερικού εχθρού”, ως εμπροσθοφυλακή τρομοκρατίας και πειθάρχησης των μεταναστευτικών ροών, ως απεργοσπαστικός μηχανισμός του κεφαλαίου για την καταστολή απεργιών και ταξικών αγώνων.

Γιατί η επανασυσπείρωση των φασιστών ειδικά με αιχμή το “αντιμεταναστευτικό” συμβαίνει σε μια συγκυρία που η ίδια η κυβέρνηση με την ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της νομιμοποιεί την εξόντωση και τις δολοφονίες μεταναστών στρώνοντας έδαφος με διάφορα σαθρά ιδεολογήματα σε κάθε λογής αποβράσματα, συνωμοσιολογούς και ακροδεξιούς ώστε να διεξάγουν πογκρόμ εναντίον τους, να τους βασανίζουν και να τους δολοφονούν.

Γιατί είναι το ίδιο το σύστημα που πριμοδοτεί την επανεμφάνιση των φασιστών , την αναζωπύρωση της ενδοταξικής βίας και του κοινωνικού εκφασισμού στην κοινωνία. Είναι το ίδιο το σύστημα που πριμοδοτεί συνωμοσιολογικά θεωρήματα που στοχοποιούν τους μετανάστες σε έναν εσμό παρακρατικών και κρατικών κύκλων, που προωθεί και συγκαλύπτει τη φασιστική δράση και καλλιεργεί ένα δίχτυ προστασίας και υποστήριξης των φασιστών στις τοπικές κοινωνίες. Είναι το ίδιο το σύστημα που στοχοποιεί τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίους τράγους ώστε πάνω τους να ξεσπάσει η συσσωρευμένη κοινωνική οργή απέναντι στην ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή που βιώνει ο πλανήτης εξαιτίας των πολιτικών κράτους και κεφαλαίου.

Γιατί οι φράχτες της Ευρώπης φρουρίου, τα δολοφονικά pushbacks του λιμενικού και της frontex που οδήγησαν μεταξύ άλλων στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στην Πύλο, οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον μεταναστριών στα κέντρα των μητροπόλεων, τα στρατόπεδα εξόντωσης μεταναστών και τα πολεμικά όπλα του ΝΑΤΟ λειτουργούν σε πλήρη αρμονία με τα μαχαίρια των φασιστών και τα πογκρόμ ενάντια στους εξαθλιωμένους του καπιταλιστικού κόσμου.

Για εμάς, Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, στις μαζικές πορείες και συγκεντρώσεις, στις συγκρούσεις με τους φασίστες και τους ένστολους προστάτες τους, στην καθημερινή διαπάλη στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας ώστε να μην παραχωρηθεί ούτε μισή σπιθαμή γης στους φασίστες, στην οργάνωση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στον φασισμό με όλα τα μέσα. Η αντιφασιστική πάλη μπορεί να αποτελέσει τους προσεχείς μήνες όχημα συσπείρωσης για το ανταγωνιστικό κίνημα και πεδίο όξυνσης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων συνολικά με αφετηρία την διαδήλωση τιμής και μνήμης για τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι στις 18.9.

Για τη δικη των δυο αντιφασιστών. Στις 16 Σεπτέμβρη δικάζονται οι 2 αντιφασίστες αγωνιστές για τις μαχητικές απαντήσεις που δόθηκαν, το διάστημα 2017-2019, απέναντι στις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις φασιστών και κράτους. Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας είναι και ο Ηλίας Κασιδιάρης, τρία στελέχη της Χρυσής Αυγής (υπεύθυνοι γραφείων Ασπρόπυργου, Μενιδίου και σταθμό Λαρίσης), καθώς και πλήθος μπάτσων (“αντι”τρομοκρατική, ΕΚΑΜ και κρατική ασφάλεια).

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο οι δυο αντιφασίστες σύντροφοι είναι μέλη της οργάνωσης “Ταξιαρχία”, η οποία πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτη 2017 με την επίθεση στα (τότε) κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη λεωφόρο Μεσογείων με την ονομασία “Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας” και πραγματοποίησε συνολικά 6 επιθέσεις απέναντι σε φασιστικούς στόχους. Η τελευταία επίθεση, που σύμφωνα και με το κατηγορητήριο αποτέλεσε την αφορμή για την σύλληψη των συντρόφων, πραγματοποιήθηκε την 1η Νοέμβρη 2019. Ομάδα συντρόφων αναρριχήθηκε με σκάλα στον 2ο όροφο και κατέστρεψε ολοσχερώς τα γραφεία της Χ.Α. στην οδό Δεληγιάννη, ενώ αργότερα κατάφερε να διαφύγει στα στενά των Εξαρχείων μετά από καταδίωξη που ακολούθησε τον εμπρησμό.

Πιο αναλυτικά: Οι τρεις βασικές υποθέσεις για τις οποίες παραπέμπονται οι δύο κατηγορούμενοι είναι: α) η εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στον Ασπρόπυργο στις 11.2.2019, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση “Ταξιαρχία Petrit Zifle” β) η εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στο Μενίδι στις 23.5.2019, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση “Ταξιαρχία Ντουρούτι”, και γ) η εμπρηστική επίθεση στα τότε κεντρικά γραφεία της Χ.Α. στην Αθήνα, στην οδό Θ. Δηλιγιάννη την 1.11.2019, που είχε αποτέλεσμα την καταστροφή του δεύτερου ορόφου όπου στεγαζόταν μεταξύ άλλων το πολιτικό γραφείο του Νίκου Μιχαλολιάκου. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της τρομοκρατικής οργάνωσης οι δύο κατηγορούμενοι διώκονται για το σύνολο των πράξεων της οργάνωσης “Ταξιαρχία” που αυτές περιλαμβάνουν: α) τον εμπρησμό οχημάτων μέλους της Χ.Α. στην Πετρούπολη στις 17.10.2017 (“Ταξιαρχία Abd Elsalam”), β) την επίθεση και τον ξυλοδαρμό μελών της Χ.Α. στα γραφεία του Ασπρόπυργου στις 14.6.2017 (“Ταξιαρχία Σαχζάτ Λουκμάν”) και τις φθορές στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης στη λ. Μεσογείων στις 31.3.2017 (“Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας”).

Στις 29/1, ήταν η αρχή της δικαστικής διαδικασίας. Παρά την αποχή των δικηγόρων, οι δυο αγωνιστές παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο για να διεκδικήσουν την αλλαγή ή και την άρση των ιδιαίτερα σκληρών περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβληθεί εδώ και τέσσερα χρόνια. Το δικαστήριο αποφάσισε πως ο μόνος όρος που τροποποιείται μέχρι την έναρξη της δίκης είναι τα “παρών”, που από τέσσερα τον μήνα έγιναν ένα. Το υπόλοιπο πλέγμα των όρων, που συνιστούν ένα καθεστώς ομηρίας των συντρόφων, έμεινε ως είχε.

Στο εφετείο, από νωρίς, μέσα και έξω από τη δικαστική αίθουσα -και παρά την από πριν βεβαιότητα ότι το δικαστήριο δεν επρόκειτο ουσιαστικά να ξεκινήσει- βρέθηκαν αρκετές δεκάδες αντιφασιστ(ρι)ών. Το μήνυμα προς το κράτος, προς τον δικαστικό μηχανισμό του και τους ίδιους τους φασίστες ήταν σαφές και εμφατικό. Οι δύο σύντροφοι όχι απλά δεν είναι μόνοι, αλλά είναι κομμάτι ενός μεγάλου αντιφασιστικού κινήματος με εδραιωμένες κοινωνικές αναφορές και ριζώματα, με μνήμη και ανυποχώρητη διάθεση για κάθε είδους αντιπαράθεση -ιδεολογικοπολιτική και υλική- με το φασιστικό φαινόμενο σε όλες του τις εκδοχές.

Ας ξαναγίνει σαφές και εν όψει της 16ης Σεπτεμβρίου: κανείς, ούτε ένας, φασίστας ρουφιάνος δεν θα βρει χώρο μέσα σε αυτή τη δίκη. Η πολιτική δίωξη των δύο αγωνιστών συντρόφων μας θα βρει απέναντι της και πάλι ένα ισχυρό αντιφασιστικό, αντιεξουσιαστικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα αλληλεγγύης».

Η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων αναφέρει στο κάλεσμά της:

«Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, παρακρατικό τάγμα εφόδου της Χ.Α. πραγματοποιεί δολοφονική επίθεση στο Κερατσίνι από την οποία πέφτει νεκρός ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, μαχαιρωμένος στην καρδιά από τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά. To κράτος επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως ο μοναδικός φορέας δικαιοσύνης και εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας, παραπέμπει σε δίκη τη Χ.Α ως εγκληματική οργάνωση. Μέσα από τη δίκη-φιάσκο ο “θεσμικός αντιφασισμός” επιχείρησε να απονοηματοδοτήσει τον αντιφασιστικό αγώνα, να εδραιώσει τη θεωρία των δύο άκρων και να ξεπλύνει τόσο τη δράση των νεοναζιστικών συμμοριών όσο και του ίδιου του κράτους, βασικού ενορχηστρωτή των φασιστικών/παρακρατικών επιθέσεων. Τον Οκτώβρη του 2020, η Χ.Α. καταδικάζεται ως εγκληματική οργάνωση, τα περισσότερα ηγετικά στελέχη καταδικάζονται για διεύθυνση και μόλις 11 μέλη των ταγμάτων εφόδου για ένταξη και οδηγούνται πρόσκαιρα στη φυλακή παίρνοντας το ελάχιστο των ποινών. Στις 15 Ιουνίου ξεκίνησε το εφετείο της δίκης της Χ.Α. -με τους περισσότερους φασίστες να έχουν βγει ήδη από τη φυλακή εξαιτίας των χαμηλών ποινών.

Η κίνηση αυτή των, προσχεδιασμένων και προβεβλημένων στα ΜΜΕ, συλλήψεων και των διώξεων δεν μπορεί βέβαια να ιδωθεί ως μια αμυντική κίνηση από την πλευρά του κράτους. Αντίθετα, γρήγορα εντάχθηκε σε μια επιθετική κίνηση στο πλαίσιο της ανασυγκρότησής του, στην κατεύθυνση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μια κίνηση που έστελνε σαφές κατασταλτικό μήνυμα στον κόσμο που αγωνίζεται αντιθεσμικά και από τα κάτω, τόσο μέσα από την εφαρμογή του νόμου περί εγκληματικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε για την ποινικοποίηση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, όσο και μέσα από τη χρήση της θεωρίας των δύο άκρων, η οποία επιχειρεί να ταυτίσει την παρακρατική δράση των τραμπούκων και φονιάδων της ΧΑ με τον κόσμο του αγώνα και της αντίστασης.

Σε συνέχεια της ίδιας στρατηγικής, δεν άργησε και μια έρευνα της κρατικής ασφάλειας, με αφορμή τις συγκρούσεις που ξέσπασαν έξω από το Εφετείο την 7η Οκτώβρη 2020. Σχηματίζεται δικογραφία και ασκείται δίωξη που απευθύνεται στον σύντροφό και μέλος της ΑΠΟ, Δ.Μ., ο οποίος κατηγορείται για τα πλημμελήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης και της διακεκριμένης φθοράς, ενώ μένει ανοιχτή σε βάρος και άλλων, άγνωστων μέχρι στιγμής, προσώπων. Η συγκεκριμένη κίνηση δεν έχει άλλο στόχο παρά να εξισώσει όσους βρίσκονται στις επάλξεις των ταξικών και κοινωνικών αντιστάσεων, όσους στην πράξη αγωνίζονται ενάντια στον φασισμό με τα ναζιστικά καθάρματα.

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του χρεοκοπημένου κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος, μια συνθήκη απόλυτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, καταδεικνύεται συνεχώς η εγκληματική του φύση. Είτε πρόκειται για τους μαζικούς πνιγμούς μεταναστών στα υδάτινα σύνορα, είτε για τις πυρκαγιές που κατακαίουν κάθε χρόνο τεράστιες εκτάσεις, καταστρέφοντας δάση, χωράφια, σπίτια και σκοτώνοντας ανθρώπους και ζώα, είτε για τις πλημμύρες που αφανίζουν ολόκληρα χωριά, είτε πρόκειται πάλι για τον χαμό δεκάδων ανθρώπων στα τρένα, το κράτος και το κεφάλαιο δείχνουν καθημερινά με τον πλέον εμφανή τρόπο το εγκληματικό τους πρόσωπο.

Την ίδια στιγμή το κράτος στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει τη μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία. Οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον των καταλήψεων -με πιο πρόσφατη την εισβολή και εκκένωση της libertatia στη Θεσσαλονίκη και τη σύλληψη 11 συντρόφων/ισσών που συμμετείχαν στις εργασίες ανοικοδόμησης μετά τον εμπρησμό της τον Γενάρη 2018 από φασίστες κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλαλλητήριου-, η καταστολή του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των αντιστάσεών της.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα επιχειρεί να επικρατήσει στον δημόσιο λόγο, προωθώντας εθνικιστικές, ρατσιστικές και μισαλλόδοξες αντιλήψεις, δημιουργείται το πρόσφορο έδαφος τόσο για τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας όσο και για την ανάπτυξη φασιστικών μορφωμάτων. Ο ευρύτερος χώρος της ακροδεξιάς βρίσκεται σε μια περίοδο ζυμώσεων, με φασιστικές γκρούπες να εμφανίζονται στο δημόσιο πεδίο ή και στον δρόμο, όπως το παράδειγμα της αποτυχημένης απόπειρας για πανευρωπαική φασιστοσύναξη τον περασμένο Νοέμβρη στην Αθήνα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί και η επίθεση στις 6/9 από ομάδα 15 φασιστών σε 6 άτομα τα οποία έφεραν αντιφασιστικά διακριτικά και παρευρίσκονταν σε συναυλιακό χώρο στη Νεάπολη Θεσ/νίκης αλλά και η επίθεση που δέχτηκε το στέκι της Λαϊκής Βιβλιοθήκης τον Μάρτιο, όπου οι φασίστες βανδάλισαν το χώρο.

Η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό, που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Χωρίς αυταπάτες πως το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης μπορεί να εξωραϊστεί, χωρίς αυταπάτες πως οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει φραγμό στον φασισμό, απέναντι στον καθεστωτικό «αντι»φασισμό και στις επιδιώξεις του κρατικού μηχανισμού για την εδραίωση της θεωρίας των δύο άκρων να αγωνιστούμε συλλογικά, μαχητικά και από τα κάτω, με όπλο μας τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη. Δεν ξεχνάμε πως ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας».

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) αναφέρει:

«11 Χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους φασίστες, η μνήμη του Παύλου παραμένει ζωντανή. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο Παύλος όρθιος αντιμετώπισε το κτήνος του φασισμού, μια αγέλη του δολοφονικού “τάγματος” της χ.α. και τον σφάχτη Ρουπακιά. Η δολοφονία του πυροδότησε ένα μαζικό κίνημα που αντέστρεψε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και έδωσε αποφασιστικό πλήγμα στη ναζιστική οργάνωση. Το δικαστήριο με την απόφασή του επικύρωσε ό,τι στο μαζικό κίνημα ήταν γνωστό και παλευόταν: η χ.α. είναι μια εγκληματική ναζιστική οργάνωση και η ηγεσία και τα μέλη της ενέχονται για βίαιες ρατσιστικές, φασιστικές, δολοφονικές πράξεις.

Όμως, 11 χρόνια μετά, η απειλή του φασισμού υφίσταται, γιατί ο φασισμός γεννιέται και αναπαράγεται από την κρίση και παρακμή του καπιταλισμού. Ο πλανήτης βρίσκεται σε μία νέα φάση κρίσης με τον πόλεμο στην Ουκρανία να φέρνει εγγύτερα την απειλή ενός θερμοπυρηνικού πολέμου και στη Γάζα μια γενοκτονική επίθεση να πραγματοποιείται ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό από την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ με τους φασίστες υπουργούς της, και την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια του αμερικανικού, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού καπιταλισμού. Μια νέα φάση αποκτήνωσης και φασιστικοποίησης κάνει πιο επείγουσα την ανάγκη ενός διεθνούς-διεθνιστικού αντιφασιστικού και απελευθερωτικού αγώνα από την Παλαιστίνη μέχρι την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Στη φάση της ιστορικής του κρίσης και αδιεξόδου, ο καπιταλισμός, στις ιμπεριαλιστικές κοινοβουλευτικές μορφές αστικής διακυβέρνησης της Δύσης, προχωράει σε βοναπαρτιστικές μορφές με τρανότερο παράδειγμα τη Γαλλία του Μακρόν, όπου ένα κανονικό συνταγματικό πραξικόπημα με την βοήθεια της φασίστριας Λεπέν εκτυλίσσεται. Στις υπερχρεωμένες μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, σε βιομηχανική παρακμή, ύφεση και πληθωρισμό (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία), επιχειρούν να εκτρέψουν την αγανάκτηση των μαζών από τον πραγματικό ένοχο, τον καπιταλισμό και τις εξουσίες του. Με όπλα την ξενοφοβία, το ρατσισμό και τον τοξικό εθνικισμό στοχοποιούν τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ ο κύριος εχθρός τους παραμένει το προλεταριάτο. Γι’ αυτό οι παρα-κρατικές φασιστικές συμμορίες τούς είναι αναγκαίες, ενώ στις πρώτες φάσεις προωθούν τους φασίστες με γραβάτα.

Η μάχη ενάντια στο φασισμό μπορεί να είναι νικηφόρα μόνο με έναν συνδυασμένο μαχητικό και μαζικό αντιφασισμό, με εργατικές πολιτοφυλακές, και ένα επαναστατικό πολιτικό κίνημα που αντιμάχεται την καπιταλιστική εξουσία παλεύοντας για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την συντριβή των κρατικών μηχανισμών που εκτρέφουν, προστατεύουν και προωθούν τους φασίστες δολοφόνους, για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.

Στην Ελλάδα τα φασιστικά αποβράσματα, έχοντας δεχθεί καίρια πλήγματα, ιδίως μετά τη θυσία του Παύλου Φύσσα, προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι, με μικρομαζέματα και δειλές παρεμβάσεις στις γειτονιές μας και την ενίσχυση φασιστοειδών πολιτικών κομμάτων, επιχειρώντας να εκμεταλλευτούν το αδιέξοδο του κόσμου και την παράλληλη αδυναμία των αριστερών και αναρχικών οργανώσεων να μετατρέψουν την οργή των μαζών σε δύναμη ανατροπής τού υπάρχοντος συστήματος. Η πάλη για εξουσία των εργατικών συμβουλίων είναι η μόνη εργατική διέξοδος».

Το Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα «Ηλέκτρα Αποστόλου» αναφέρει

«Πριν 11 χρόνια δολοφονήθηκε μαχόμενος ο μουσικός αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από τα φασιστικά-νεοναζιστικά-παρακρατικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Η δολοφονία του αποτέλεσε την κορύφωση της ασύδοτης και αποθρασυνόμενης φασιστικής-παρακρατικής βίας, πλάι στις δεκάδες επιθέσεις απέναντι σε συνδικαλιστές, κομμουνιστές/στριες, αγωνιστές/στριες, αριστερούς-προοδευτικούς ανθρώπους, μετανάστες, αναρχικούς, στέκια, δομές και καταλήψεις του κινήματος.

Οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις, οι συγκρούσεις, η έκφραση της λαϊκής αντιβίας, η λαϊκή οργή για Παύλο Φύσσα και Σαχζάτ Λουκμάν, δημιούργησαν τους όρους για την συγκρότηση και την εμφάνιση ενός πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος που δυνάμωσε σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, πανεπιστήμια, όπου όρθωνε το κεφάλι του το φίδι του φασισμού.

Προμετωπίδα αυτού του ταξικού – λαϊκού – αντιφασιστικού κινήματος στάθηκαν οι δυνάμεις που μπόλιασαν πλάι στην καθημερινή αντιφασιστική δουλειά, την πολύμορφη πρακτική και δράση, που κράτησαν την πρακτική της μαχητικής αντιμετώπισης των φασιστών τσακίζοντας υλικά τις δομές και τους μηχανισμούς τους, παίρνοντας πίσω γειτονιές και διαλύοντας κάθε απόπειρα φασιστικής παλινόρθωσης.

Aυτή η μαχητική αντιμετώπιση και πρακτική είναι που κράτησε ζωντανή την ιστορία του λαϊκού – αντιφασιστικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, την μεγάλη αντιφασιστική παράδοση της εποποιίας του 1940 – 1949.

Τέσσερα χρόνια μετά την ετυμηγορία των αστικών δικαστηρίων για την φασιστική- παρακρατική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, το “καλλώπισμα” του αστικού πολιτικού συστήματος λαμβάνει τέλος και τα κροκοδείλια δάκρυα της αστικής τάξης αντικαθίστανται από τον πραγματικό χαρακτήρα του εξαρτημένου Ελληνικού Αστικού Κράτους σε καιρούς δομικής κρίσης του συστήματος.

Η στήριξη του Ναζιστικού Καθεστώτος του Κιέβου και του Σιωνιστικού Κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ (πολιτικά – οικονομικά – διπλωματικά και στρατιωτικά) αποκρυσταλλώνουν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο πως η ντόπια αστική τάξη, η κυβέρνηση και τα Κόμματα του ευρωνατοϊκού τόξου είναι δεμένα πισθάγκωνα στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Σε μία περίοδο που ο ναζισμός – φασισμός του καθεστώτος του Κιέβου απειλεί να γυρίσει πίσω στην Ευρώπη, που τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν μία χαμηλής έντασης κρίση αντιπροσώπευσης του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος, οφείλουμε να στήσουμε μαζικό εργατικό – λαϊκό ανάχωμα απέναντι στον σύγχρονο φασισμό και σε όσους τον χορηγούν (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ).

Θα τιμήσουμε τον νεκρό μαχόμενο αντιφασίστα δολοφονημένο από τα ναζιστικά-παρακρατικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής Παύλο Φύσσα οργανώνοντας και οικοδομώντας τους αναγκαίους όρους πλατιάς μαχόμενης αντιφασιστικής – αντιιμπεριαλιστικής ενότητας με αιχμή την λαϊκή περιφρούρηση, οργάνωση και αντίσταση που θα στραφεί απέναντι στους σύγχρονους υποστηρικτές των μπαντερριστών και στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστές που τους στηρίζουν.

Να μετατρέψουμε την διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα για τα 11 χρόνια από την δολοφονία του σε ένα ατίθασο, οργανωμένο, λαϊκό και μαχητικό ποτάμι που να σμιλέψει την ενότητα μέσα στις γραμμές του αντιφασιστικού – αντιιμπεριαλιστικού- εργατικού – λαϊκού κινήματος, καταδικάζοντας το σύστημα της εξάρτησης, της υποτέλειας και της εκμετάλλευσης και τα ναζι-φασιστικά παρακρατικά απολοιφάδια του.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό, την νεολαία, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες να μαζικοποιήσουν το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου “Ηλέκτρα Αποστόλου” και να ενδυναμώσουν την κατεύθυνση της αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την ήττα του ΝΑΤΟ, το τσάκισμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας.

Πιασμένοι αλυσίδες και με ψηλά τις σημαίες της αντιφασιστικής – αντιιμπεριαλιστικής πάλης, συντεταγμένα, μαχητικά και με πυγμή, να τιμήσουμε στην πράξη τον Παύλο Φύσσα, να στείλουμε το μήνυμα και να δώσουμε την υπόσχεση στους νεκρούς του λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος, πως το αντιφασιστικό – αντιιμπεριαλιστικό νήμα δεν κόβεται και θα ζητήσουμε λογαριασμό από τους φασίστες – παρακρατικούς απογόνους των Χιτών, των ταγματασφαλιτών, των Μάυδων και του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος που τους γεννά και τους θρέφει».

Η Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών αναφέρει στο κάλεσμά της:

«Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια από τη φασιστική – παρακρατική δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.

Πέρασαν 11 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων το λαϊκό κίνημα με εμπροσθοφυλακή του την πρακτική του μαχητικού αντιφασισμού κατάφερε να επιβάλει την αποσύνθεση του παρακρατικού μηχανισμού της Χρυσής Αυγής την οποία επικύρωσε για τακτικούς λόγους συμφερόντων της εξαρτημένης άρχουσας τάξης η Νέα Δημοκρατία τον Οκτώβρη του 2020 με την καταδίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Η φυλάκιση των μελών της Χρυσής Αυγής υπήρξε προϊόν από τη μια μεριά της πίεσης του μαζικού και μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος πανελλαδικά και από την άλλη της ανάγκης περάσματος σε μια νέα περίοδο – για τακτικούς λόγους – όπου το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο θα επέβαλε τα συμφέροντα του χωρίς τη χρησιμοποίηση της παράλληλης τρομοκρατικής βίας των ταγμάτων εφόδου, πουλώντας μάλιστα γιαλατζί αντιφασισμό.

Εντούτοις, όπως πάντα συνέβαινε ιστορικά, η αστική δικαιοσύνη δεν έδωσε πότε λύση και δεν καταδίκασε τις φασιστικές – ναζιστικές οργανώσεις και τα στελέχη της καθώς αποτελούν γέννημα – θρέμμα του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος και είναι πάντα χρήσιμα ως πιστά τσιράκια για την επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία.

Επομένως, τα παρακρατικά τάγματα εφόδου μπορεί να αλλάζουν μορφή, τρόπο δράσης, εποικοδόμημα συγκρότησης και κάποιες φορές και πολιτικό περιεχόμενο, αλλά είναι εδώ και στις μέρες μας συγκροτούνται πάνω στην δομική κρίση του συστήματος και στο επαπειλούμενο ξέσπασμα ενός ολοκληρωτικού Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου από τον ευρωνατοϊκό άξονα θανάτου ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ με σκοπό την ανασύσταση του συστήματος υπό την ολοκληρωτική ηγεμονία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Είναι σαφές ότι διανύουμε μια περίοδο όλο και αυξανόμενης έντασης σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο καθώς ο ιμπεριαλιστικός άξονας των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ προετοιμάζεται για έναν ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο προς υποστήριξη της καθολικής του ηγεμονίας σε οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό και πολιτισμικό επίπεδο.

Οι ναζί του Κιέβου, τα τάγματα ΑΖΟΦ και οι περικοκλάδες τους αποτελούν επίσημο κρατικό μηχανισμό του πρώτου ναζιστικού κράτους στην Ευρώπη μετά το τέλος του Β’ Π.Π.
Το ναζιστικό αυτό κράτος στηρίζεται ανοιχτά από το σύνολο των Δυτικών χωρών, μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι πλέον οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ εξάγουν φασισμό – ναζισμό και ως εκ τούτου πρέπει να ηττηθούν σε όλα τα πεδία.

Δεν είναι όμως μόνο τα ανδρείκελα των αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία, είναι και το σιωνιστικό κράτος τρομοκράτης του Ισραήλ που πραγματοποιεί ναζιστικού τύπου γενοκτονία απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, με την στήριξη σύσσωμου του δυτικού ιμπεριαλιστικού άξονα.

Παράλληλα, η ακροδεξιά αντιπολίτευση στην Βενεζουέλα με την στήριξη του δυτικού ιμπεριαλιστικού άξονα και μίας “κομμουνιστικής” φράξιας που καταχράζεται τον τίτλο του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας , αποπειράθηκε να ανατρέψει την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Μαδούρο.
Στην Ελλάδα, οι ψεύτικες καταγγελίες των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού αποτελούν ύψιστη κοροϊδία απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία, την στιγμή που η χώρα μας μετατρέπεται σε βασικό υποστηρικτικό βραχίονα τόσο της κυριαρχίας και της ανάδυσης ενός ευρωπαϊκού – νατοϊκού ναζισμού-φασισμού τύπου Β’Παγκοσμίου Πολέμου όσο και των υπόλοιπων αντιδραστικών δυνάμεων που παλεύουν για την στερέωση της ηγεμονίας του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού σε παγκόσμια κλίμακα.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ορθώνεται ως πρώτιστο καθήκον η συγκρότηση των όρων για την κάλυψη του πολιτικού κενού εκπροσώπησης που δημιουργείται εντός της κοινωνίας και της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.

Η συγκρότηση σε πρώτη φάση ενός μαζικού αντιφασιστικού – αντιιμπεριαλιστικού – λαϊκού μετώπου αποτελεί μονόδρομο τόσο για την πάλη απέναντι στην εξαθλίωση και την ταπείνωση του λαού μας από τους ιμπεριαλιστές, όσο και για να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε προοπτική για αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και για παραγωγική ανασυγκρότηση σε εθνικό επίπεδο.

Έτσι, ειδικότερα οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, οφείλουν να παλέψουν τόσο για την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, του Κόμματός του όσο και ενός σύγχρονου Αντιφασιστικού – Αντιιμπεριαλιστικού Λαϊκού Μετώπου με αιχμή τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα.

Ακριβώς αυτή η συνθήκη, μεταβάλλει και την ίδια τη διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα για τα 11 χρόνια από την παρακρατική δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Αποτελεί ύψιστη ανάγκη, να σφυγμομετρηθεί στην πράξη η ενότητα των αντιφασιστικών-αντιιμπεριαλιστικών-δημοκρατικών δυνάμεων και να μετατραπεί αυτό το λαϊκό ποτάμι σε πεδίο ουσιαστικής υποστήριξης της διαδικασίας ανασυγκρότησης του αντιφασιστικού- αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Η ανώτατη μορφή τιμής στον δολοφονημένο αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα από τα παρακρατικά τάγματα εφόδου είναι να πιάσουμε ξανά το νήμα της μαχητικής λαϊκής πάλης και της ανασυγκρότησης αντιφασιστικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και Μετώπου.

Το αίμα των νεκρών μας είναι εδώ και μας γεμίζει κουράγιο απέναντι στα σύγχρονα και σύνθετα καθήκοντα που απαιτούνται για την ανασυγκρότηση ενός αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που χέρι-χέρι με την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και του νέου επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος θα δημιουργήσουν τις τοπικές, εργατικές, λαϊκές προϋποθέσεις για το επαναστατικό ξερίζωμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αυτή είναι η μοναδική πραγματική προϋπόθεση για το οριστικό τσάκισμα του εγχώριου παρακρατικού φασισμού μέσα από την δημιουργία της Λ.Δ. Ελλάδας στο δρόμο για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Σε αυτή τη μάχη, και στην πορεία του Παύλου Φύσσα, θα ριχτούμε μέσα από τις γραμμές του Μετώπου Λαϊκού Αγώνα “Ηλέκτρα Αποστόλου” που αποτελεί γνήσιο φορέα ανασυγκρότησης του αντιφασιστικού – αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού και ταξικού λαϊκού κινήματος.
Καλούμε κομμουνιστές – κομμουνίστριες, αντιφασίστες – αντιφασίστριες, αντιιμπεριαλιστές -αντιιμπεριαλίστριες, αναρχικούς και αναρχικές να πλαισιώσουν τις γραμμές του, να ισχυροποιήσουν τις πρωτοβουλίες και τα μπλοκ του και να δυναμώσουν τη μαχητική πτέρυγα του αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που παλεύει για την ήττα του ΝΑΤΟϊκού άξονα όπου γης».

Το κάλεσμα της Κίνησης Βιολέττας αναφέρει:

«11 χρόνια πριν ο αντιφασίστας προλετάριος Παύλος Φύσσας δολοφονείται μαχόμενος, υπερασπιζόμενος τους φίλους του, από τάγμα εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής – παρακρατικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι.

11 χρόνια μετά η μνήμη του Παύλου παραμένει ανεξίτηλα ζωντανή μέσα στα μυαλά και τις καρδιές όλων όσων συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται ενάντια στα πιο θρασύδειλα γεννήματα της αστικής Εξουσίας. Τους κάθε λογής Μιχαλολιάκους, Λαγούς και Κασιδιάρηδες, τις κάθε λογής «σοβαρές» ή ασόβαρες ακροδεξιές, ναζιστικές – φασιστικές συμμορίες αλλά και ενάντια “στ’ αφεντικά τους και τ’ αφεντικά των αφεντικών τους” : το Κεφάλαιο & το Κράτος του, αυτό το Κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” των εφοπ-ληστών και των τραπεζιτών, των καναλαρχών και των κυβερνητικών και “αντιπολιτευόμενων” πολιτικών υπαλλήλων τους.

11 χρόνια μετά, ο Παύλος συνεχίζει να ζει μέσα από τις αντιστάσεις & τους αγώνες όλων όσων δεν ξεχνάνε – δεν συγχωρούνε.

Όλοι & Όλες στη Διαδήλωση Τιμής και Μνήμης την Τετάρτη 18/9 στις 17.30 στο Μνημείο Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Αντιφασιστ(ρι)ών».

Η Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών (ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ.)

«11 χρόνια συμπληρώνονται από την δολοφονική επίθεση του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα ναζιστικά παρακρατικά τάγματα εφόδου στο Κερατσίνι.

Διατηρώντας τη συλλογική μνήμη ζωντανή, κουβαλώντας με ευθύνη μια παρακαταθήκη αγώνων ενάντια στο φασισμό, συνεχίζουμε στο εδώ και στο τώρα κρατώντας το νήμα εκείνων των αγώνων, εκείνων των μαχών που δόθηκαν και τιμώντας όλες/ όλους εκείνους που χάθηκαν σε αυτές. Όχι μόνο για να θυμηθούμε όσα συνέβησαν και να τιμήσουμε αυτούς τους αγώνες, αλλά για να αντισταθούμε για ακόμη μια φορά συλλογικά και οργανωμένα, με μαχητικότητα ενάντια στους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.

Ημέρες όπως αυτές, επανατοποθετούν στο σήμερα το καθήκον του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος και της κοινωνίας συνολικά να οργανωθεί και να αντισταθεί ενάντια στη σύγχρονη επέλαση του ολοκληρωτισμού. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι καθήκον και υπόθεση όλων των καταπιεσμένων, αποτελώντας κομμάτι του συνολικότερου αγώνα. Η συλλογική αυτοάμυνα απέναντι στις πιο βάρβαρες εκφάνσεις του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτή του φασισμού, είναι αναγκαία για την επιβίωση μας.

11 χρόνια μετά, ο Παύλος συνεχίζει να ζει μέσα από τις αντιστάσεις και τους καθημερινούς μας αγώνες, ενάντια στον φασισμό, και στο σύστημα που τον θρέφει. Όπως και όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, όπως κάθε μερα, όποτε βρισκόμαστε στο δρόμο, ο Παύλος θα είναι μέσα στις καρδιές μας, ανάμεσα στις σφιγμένες γροθιές μας, ανάμεσα στους ήχους των συνθημάτων μας…».