Τη στήριξη των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Δ. Κρεμαστινού, εξασφάλισε, επί της αρχής, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που ρυθμίζει θέματα που αφορούν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τροποποιεί διατάξεις του νομού 4009 της Άννας Διαμαντοπούλου.
Το νομοσχέδιο συζητείται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, με συμφωνία και του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ, επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί επί του νομοσχεδίου, στην αυριανή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής.
Ανικανοποίητοι οι πρυτάνεις
Οι πρυτάνεις από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι «το σχέδιο νόμου δεν αποτελεί λύση για τα Πανεπιστήμια, καθώς δεν συμβάλλει στην ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία και δεν απαντά στα τρέχοντα και επείγοντα οικονομικά και θεσμικά προβλήματα των ΑΕΙ».
Επισημαίνουν ακόμη ότι «ο Νόμος 4009 / 2011 βύθισε τα πανεπιστήμια σε κρίση» και συνεχίζουν ως εξής: «Η Σύνοδος των Πρυτάνεων, με στόχο την απρόσκοπτη ακαδημαϊκή και διοικητική λειτουργία των πανεπιστημίων, εδώ και δύο χρόνια, έχει υποβάλει σειρά ρεαλιστικών προτάσεων υπέρβασης των αδιεξόδων».
Καταλήγοντας, σημειώνουν ότι «παρά τις αντίξοες συνθήκες που τους επιβλήθηκαν και τις αμετροεπείς επιθέσεις που δέχθηκαν από κάθε λογής κέντρα συμφερόντων, κράτησαν όρθια τα ιδρύματα και συνεχίζουν, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να εγγυώνται την ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ».
Σε ψήφισμα που εξέδωσαν μετά από την ολοκλήρωση της έκτακτης συνόδου τους στο Λαύριο τονίζουν, μεταξύ άλλων, ότι το κατατεθέν σχέδιο νόμου, ουσιαστικά δεν απαντά στις ελάχιστες αλλαγές, που θεωρήθηκαν αναγκαίες από την πανεπιστημιακή κοινότητα και αφήνει ανοικτά ουσιώδη ζητήματα.
Ως ουσιώδη ζητήματα που μένουν ανοικτά, κατά τους πρυτάνεις, είναι, μεταξύ άλλων, αυτά των αποφασιστικών, διοικητικών και ακαδημαϊκών αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Ιδρύματος, του ασφυκτικού χρονοδιαγράμματος των εκλογικών διαδικασιών, της προεπιλογής από το Συμβούλιο των υποψηφίων για τα μονοπρόσωπα πανεπιστημιακά όργανα, καθώς και της θεσμικής διασφάλισης της δημόσιας χρηματοδότησης. Διατηρεί τέλος, όπως λένε, διατάξεις που εγείρουν ζητήματα συνταγματικότητας.