Ανακοίνωση της Αναμέτρησης (Οργάνωση για μια νέα κομμουνιστική αριστερά):

«Η 25η Νοέμβρη πλησιάζει: η διεθνής ημέρα εξάλειψης της έμφυλης βίας. Τι γίνεται όμως τον καιρό που μεσολαβεί από τη μία διεθνή ημέρα ως την επόμενη;

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι δυστυχώς μια λέξη που μπαίνει δίπλα σε άλλες σε κείμενα αριστερών συνθέτοντας επεξεργασίες μακριά από όσα μας συμβαίνουν.

Η επιθετικότητα με την οποία αυτή η πρόταση οργάνωσης της κοινωνίας επελαύνει, σημαίνει στην πραγματικότητα την καθιέρωση 6ήμερης εργασίας κι ακόμα να μη βγαίνει ο μήνας, σημαίνει κατάρρευση της υγείας, υποστελέχωση της παιδείας. Και είναι αυτή η πρόταση οργάνωσης της κοινωνίας που φτιάχνει ένα φορτίο ασήκωτο, ένα συνεχές (ανα)παραγωγής ταξικής βίας που πέφτει με περισσότερη δύναμη πάνω σε κάποιες. Και είναι η πατριαρχία που δίνει τα εργαλεία για να τελειώσει ό,τι δεν θα γίνονταν αλλιώς.

Διανύουμε μια χρονιά που από το ομοφοβικό πογκρόμ στη Θεσσαλονίκη ως τις 13 γυναικτονίες που μετράμε μέχρι σήμερα η σύνδεση είναι ήδη γνωστή. Παρόλαυτά, οι εύκολες αναγωγές είναι πάντα εδώ να προσφέρουν αφηγήσεις στα πλήθη: “είναι η woke αντζέντα” που φταίει για την εκλογή του Τραμπ στην Αμερική, για την επιδείνωση των όρων της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα, ίσως για πολλά περισσότερα. Και είναι αυτή η σιγουριά που μας κάνει εντύπωση την ίδια στιγμή που στη δική μας εμπειρία, η έμφυλη καταπίεση είναι αυτή που συνήθως αντιμετωπίζεται ως κάτι σχετικά δευτερεύον σε σύγκριση με άλλα ζητήματα. Στη δική μας εμπειρία πάντα υπάρχει κάτι άλλο πιο επείγον, πιο σημαντικό να ειπωθεί και να πλαισιωθεί στην κάθε αντζέντα και διεκδίκηση.

Συνεπώς, για εμάς, ο αγώνας για την εξάλειψη της έμφυλης βίας δεν είναι μια ημέρα του χρόνου. Είναι καθημερινός, είναι ταξικός, είναι διεθνιστικός. Ειδικά τη φετινή 25η Νοέμβρη, που το διεθνές σκηνικό δε μας αφήνει να το παραβλέψουμε: γιατί η γενοκτονία που συντελείται τον τελευταίο χρόνο στην Παλαιστίνη αποκαλύπτει πως στην εμπόλεμη συνθήκη, και σε αυτή την ακραία συνθήκη εξόντωσης των Παλαιστινίων, η πατριαρχία βρίσκει τρόπους να εξευτελίζει, να δολοφονεί, να δίνει στη βία και έμφυλα χαρακτηριστικά, με περισσότερο από 70% των νεκρών να είναι γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.

Ο αγώνας για την εξάλειψη της έμφυλης βίας είναι αγώνας διεκδίκησης αντίστοιχων πολιτικών από το κράτος, είναι αγώνας στους χώρους δουλειάς, στο δημόσιο λόγο και τους πολιτικούς χώρους. Αγώνας για ζωή κι ελευθερία.

Στις 25 Νοεμβρίου συμμετέχουμε στα φεμινιστικά καλέσματα, κατεβαίνουμε στο δρόμο.

Στην Αθήνα, Πλατεία Συντάγματος, στις 18:30
Στη Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου στις 19:00»

Ανακοίνωση «Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη»:

«ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΖΩΗ!

25 Νοέμβρη 2024, Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, και ο τραγικός απολογισμός είναι 80 γυναικοκτονίες μέσα σε τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τη Γυναικοκτονία. Το μοτίβο που οδηγεί στη γυναικοκτονία είναι αυτό που επί χρόνια περιγράφουν οι φεμινιστικές συλλογικότητες. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών έχουν προηγηθεί απειλές, παρενόχληση, ενδοοικογενειακή βία, σωματική και λεκτική, και τα οποία, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, η αστυνομία ήταν ενήμερη αλλά αδιαφόρησε. Τραγική απόδειξη, η γυναικοκτονία της Κυριακής μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα στο οποίο είχε προηγουμένως καταφύγει για προστασία. Η θεσμική αδιαφορία, η απαξίωση, η εξευτελιστική αντιμετώπιση, η σπουδή να συγκαλύψουν τα εγκλήματα ανθρώπων του συστήματος, όπως στην περίπτωση Λιγνάδη και του Μίχου στον Κολωνό, ο σεξιστικός λόγος και συμπεριφορά, κρατικών λειτουργών και κυβερνώντων, παράγουν και αναπαράγουν την έμφυλη βία. Ήταν η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος παγκόσμια και εδώ, που έδωσε ορατότητα στα έμφυλα εγκλήματα, και αυτοπεποίθηση στα θύματα και τις επιβιώσασες να μιλήσουν, να καταγγείλουν, να διεκδικήσουν δικαίωση και μέτρα πρόληψης της έμφυλης βίας.

25 Νοέμβρη 2024, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον τραγικό απολογισμό ενός χρόνου γενοκτονικού πολέμου στην Παλαιστίνη, με χιλιάδες νεκρές και τραυματίες, πεινασμένους και ασθενείς, φυλακισμένους, βασανισμένα και εξόριστες. Ενός πολέμου που οι γυναίκες είναι προτιμητέοι στόχοι επειδή γεννούν, που αυτές και τα παιδιά τους, αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των θυμάτων. Που οι προσφύγισσες και οι πρόσφυγες που θα καταφύγουν στη Δύση, θα αντιμετωπίσουν κλειστά σύνορα, ρατσισμό. Ως φεμινιστικό κίνημα που παλεύει για τη ζωή, συνδεδεμένες με το διεθνές κίνημα, στεκόμαστε αλληλέγγυες στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ειρήνη και απελευθέρωση. Και ταυτόχρονα διεκδικούμε, ανοιχτά σύνορα για όλους τους κατατρεγμένους και αντιτασσόμαστε στο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία.

Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ με τις πλάτες των Δυτικών κυβερνήσεων και την αρωγή τους σε όπλα και χρηματοδότηση, επεκτείνει τον πόλεμο με κίνδυνο να αναφλεγεί όλη η περιοχή. Η κυβέρνηση της ΝΔ συμμετέχει ενεργά (όπως και στην Ουκρανία) παρέχοντας βάσεις και λιμάνια για ανεφοδιασμό του Ισραήλ, παρέχοντας ευκαιρίες για χρυσές μπίζνες σε εφοπλιστές αντιστρόφως ανάλογες των επιπτώσεων στις ζωές μας. Η αγορά φρεγατών και πολεμικών αεροπλάνων, αμυντικών θόλων και πυραυλικών συστημάτων που το βεληνεκές τους φτάνει στο Ιράν δεν αποτελούν όπλα για την άμυνα. Αντίθετα δημιουργούν ανταγωνισμό με τους γείτονες και θέτουν διαρκώς «τον πειρασμό» να χρησιμοποιηθούν, φέρνοντας το σενάριο του πολέμου όλο και πιο κοντά στο κατώφλι μας.

Η εξωφρενική σπατάλη πόρων για εξοπλισμούς αποτελεί άμεση πρόκληση όταν πεθαίνει κόσμος επειδή δεν έχει πρόσβαση στα νοσοκομεία, όταν στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο γκρεμίζονται φοιτητές από τα παράθυρα και καταρρέουν ασανσέρ ή όταν οι ιδιωτικοποιημένες συγκοινωνίες καθιστούν τα τρένα παγίδες θανάτου. Αποτελεί πρόκληση η πρόσληψη 1500 επαγγελματιών οπλιτών, όταν η κυβέρνηση απολύει και χτυπάει τους εποχιακούς πυροσβέστες. Πρόκληση αποτελεί επίσης η πλήρη αδιαφορία για τις γυναίκες και τα έμφυλα υποκείμενα που στερούνται, κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και ιδιωτικοποίησης, κάθε δημόσια δομή που προλαμβάνει, στηρίζει και προστατεύει από την έμφυλη βία, αλλά και κάθε ψήγμα κοινωνικού κράτους που ανακουφίζει από τη διπλή εργασία σε σπίτι και δουλειά (παιδικοί σταθμοί, γηροκομεία κλπ).

Είναι αδιανόητο για εμάς να τριπλασιάζονται οι μισθοί των φοιτητών των στρατιωτικών σχολών την ίδια ώρα που λόγω της μείωσης μισθών και συντάξεων σε συνδυασμό με την εξαντλητική ακρίβεια, βλέπουμε αδερφές μας εξαρτημένες κι εγκλωβισμένες σε κακοποιητικά περιβάλλοντα είτε στο σπίτι, είτε στην εργασία. Εγκλωβισμός που καταλήγει να κοστίζει μέχρι και τη ζωή τους.

Δεν είναι όμως αδιανόητο για το σύστημα να αποκομίζει κέρδη από τον πόλεμο και την πολεμική βιομηχανία. Αυτή η «επένδυση» προϋποθέτει μια κοινωνία πειθαρχημένη, χωρίς εσωτερικές εντάσεις, χωρίς διεκδικήσεις και δικαιώματα που αμφισβητούν τα μιλιταριστικά προτάγματα. Η υπονόμευση του δικαιώματος στη διαμαρτυρία και στην απεργία και η κρατική καταστολή συμβαδίζουν με την αναζωογόνηση «παραδοσιακών αξιών» όπως ο εθνικισμός, που εγκολπώνει τη μισαλλοδοξία και τον σεξισμό, που καλούνται να μας πείσουν για την θέση που μας αξίζει στην κοινωνία. Αξίες που τροφοδοτούν την ακροδεξιά, αποθρασύνουν τους φασίστες να κυνηγούν και να φυλακίζουν μετανάστες στον Έβρο ή να αποπειρώνται να λιντσάρουν τρανς άτομα στην Αριστοτέλους αλλά και που εξιλεώνουν κάθε κακοποιητή, βιαστή και γυναικοκτόνο. Αξίες που υπονομεύουν το δικαίωμα στην άμβλωση με το πρόσχημα του δημογραφικού και προάγουν πατριαρχικές αντιλήψεις που οδηγούν στη σεξιστική και σεξουαλική βία κατά των γυναικών και τις γυναικοκτονίες.

Η έκφραση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, έγινε αφορμή για την προσπάθεια καταστολής και φίμωσης των αγώνων συνολικά, ακόμη και για εγχώριες διεκδικήσεις. Η δίωξη για παράδειγμα της εκπαιδευτικού Μαρίας Παλαιστίδου επειδή ανάρτησε στο σχολείο δημιουργία των μαθητριών/τών της για την ειρήνη όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται και το αίτημα για λευτεριά στην Παλαιστίνη. Σε αυτό το πλαίσιο, η γενική απεργία των 20 Νοέμβρη, δεδομένης της κομβικής θέσης του εργατικού κινήματος στην κοινωνία, είναι ημέρα-σταθμός και για τις φεμινιστικές διεκδικήσεις, που υπονομεύονται από την εμπλοκή στον πόλεμο, τους εξοπλισμούς, την πτώση των μισθών και την κατακρεούργηση του κοινωνικού κράτους.

Ο αγώνας των Παλαιστινίων αποδεικνύει πως:
ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ!!!
Διαδήλωση Δευτέρα 25 Νοέμβρη
7μμ άγαλμα Βενιζέλου»

 

Ανακοίνωση του ΝΑΡ (για την κομμουνιστική απελευθέρωση)

«Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, ωστόσο η ημέρα αυτή έχει αποκτήσει ευρύτερο νόημα ως ημέρα συνολικά ενάντια στην έμφυλη βία, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο τη βία απέναντι στις γυναίκες αλλά και τη βία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Από το 1981 που καθιερώθηκε για πρώτη φορά η μέρα και από το 1991 που ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ ως διεθνής μέρα, το αίτημα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρο.

Σήμερα η έμφυλη βία είναι καθημερινά στην επικαιρότητα, με πολυάριθμες γυναικοκτονίες και κακοποιήσεις. Η βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού οξύνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη τρανσφοβία, και το σεξισμό. Πλέον, αυξάνονται και τα περιστατικά έμφυλης βίας που δηλώνονται ακόμη κι από την αστυνομία. Με το δεδομένο ότι ελάχιστα φτάνουν ως εκεί και σε αρκετά οι αστυνομικοί προτρέπουν τις καταγγέλουσες να μην προχωρήσουν σε καταγγελία “για να μη μπλέξουν” φανταζόμαστε πόσο περισσότερα είναι. Ιδιαίτερο ρόλο έχουν η εκκλησία και η ακροδεξιά με μια ρητορική πως η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του άντρα και ο φυσικός της ρόλος είναι η αναπαραγωγή και η φροντίδα της οικογένειας, νομιμοποιώντας έτσι την καταπίεση και την έμφυλη βία σε ό,τι «παρεκκλίνει».

Επίσης αναρίθμητα είναι τα φαινόμενα παρενοχλήσεων και ψυχολογικής βίας σε εργασιακούς χώρους, που μπορεί να μην καταγγελθούν ποτέ υπό το φόβο της απόλυσης. Σημαντικό ρόλο στη διαιώνιση τέτοιων περιστατικών παίζει και η φιλελεύθερη αντίληψη που στο όνομα της “ισότητας” ανατρέπει κάθε κεκτημένο εργασιακό δικαίωμα (άδειες μητρότητας, μικρότερο ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης κ.α.) οδηγώντας στην βαθύτερη εκμετάλλευση των γυναικών πόσο μάλλον όταν για την ίδια εργασία οι γυναίκες παίρνουν 15% λιγότερο μισθό από ότι οι άντρες συνάδελφοί τους. Για αυτούς τους λόγους οι διακηρύξεις της ΕΕ περί ισότητας είναι υποκριτικές όπως και οι νόμοι για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, οι οποίοι στη πράξη, υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας και του φόβου της απόλυσης και της ανεργίας, μένουν στα χαρτιά.

Στο κομμάτι των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων αποδείχτηκε περίτρανα ότι ένας νόμος, και μάλιστα ενταγμένος στην πολιτική τη ΕΕ για αναγνώριση ορισμένων “ατομικών” δικαιωμάτων, δε μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Είναι αυτονόητο πως κάθε είδους ζευγάρι, και άρα και τα ομόφυλα ζευγάρια, πρέπει να έχει το δικαίωμα επιλογής του τρόπου συμβίωσής του και το είδος της νομικής κατοχύρωσης που επιθυμεί όπως και δικαίωμα στην τεκνοθεσία με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που έχουν και τα ετερόφυλα. Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζονται πολλά περισσότερα για να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις στην κοινωνική ζωή, οι διακρίσεις τόσο κατά την αναζήτηση, όσο και στον χώρο εργασίας αλλά και τα περιστατικά βίας που τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα βιώνουν καθημερινά.

Ανυπολόγιστη είναι η βία που δέχονται οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα της προσφυγικής και μεταναστευτικής κοινότητας όπως και τα θύματα trafficking καθώς εκεί η καταγγελία είναι απαγορευτική. Άλλωστε οι ίδιες οι αιτίες της μετανάστευσης, οι πόλεμοι και η φτωχοποίηση γεννούν και οξύνουν την έμφυλη βία. Οι ηρωικές γυναίκες της Παλαιστίνης είναι, μαζί με τα παιδιά τους, τα κύρια θύματα της γενοκτονίας του Ισραήλ και γενικά της κατοχής της Παλαιστίνης εδώ και δεκαετίες. Αποκορύφωμα ο τελευταίος χρόνος, όπου το 70% των επίσημα καταγεγραμμένων θανάτων στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά, με τα περισσότερα θύματα να είναι παιδιά σε ηλικίες 5 με 9 χρόνων .

Κοινωνική βάση για όλα τα παραπάνω είναι η διπλή εκμετάλλευση των γυναικών στο καπιταλισμό ο οποίος σε κρίση γεννά τέρατα. Το κεφάλαιο διασπά διαρκώς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες αξιοποιώντας κάθε φυλετική, έμφυλη ή άλλη διαφορά. Πάνω σε αυτή την ανισότητα, πάνω στην βάση της διπλής εκμετάλλευσης υψώνονται και αναπαράγονται οι προκαταλήψεις, οι πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας και συμπεριφορές, οι αντιλήψεις ιδιοκτησίας της γυναίκας. Σε ένα σύστημα που αγωνιά να ξεπεράσει την κρίση του σπέρνοντας πολέμους, αυταρχισμό και στυγνή εκμετάλλευση των καταπιεσμένων , η πατριαρχία αναπαράγεται και εντείνεται.

Το ταξικό εργατικό, το φεμινιστικό και ένα σύγχρονο κίνημα κομμουνιστικής απελευθέρωσης είναι οι δυνάμεις που μπορούν να αντιπαλέψουν την έμφυλη βία από το σήμερα της εκμετάλλευσης μέχρι το αύριο της καθολικής χειραφέτησης. Οι υποκριτικές «οδηγίες αντιμετώπισης της βίας » που εκδίδει το κράτος στην τοπική ή την κεντρική του μορφή δεν παράγουν κανένα θετικό αποτέλεσμα αφού από την άλλη πλευρά ξεπλένει βιαστές και κακοποιητές. Όταν κάποιοι από τους παιδοβιαστές στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό υπάρχει περίπτωση να αποφυλακιστούν λογω του 18μηνου ενώ πολλοί κυκλοφορούν ελεύθεροι και απειλούν την ανήλικη και την οικογένεια της, όταν στήνεται φασιστικό πογκρομ εναντίον τρανς ατόμων μέρα μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, όταν ο νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παγιδεύει τις γυναίκες και τα παιδιά σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, όταν βιαστές και προαγωγοί «βγαίνουν λάδι» από τη δικαστική εξουσία, τότε καμία κυβέρνηση και καμιά ΕΕ δεν μπορεί να μας πείσει ότι παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.

Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία και καταπίεση δεν μπορεί παρά να έρχεται σε σύγκρουση με τον πυρήνα της ίδιας της εκμετάλλευσης και συνολικά με τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας. Το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα σε κοινή πάλη με το ριζοσπαστικό, ταξικό φεμινιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να εντάσσει οργανικά στην πάλη του την ανατροπή των έμφυλων διακρίσεων και της έμφυλης βίας, των σεξιστικών αντιλήψεων και της πατριαρχίας εν γένει. Η ισότητα, ο αλληλοσεβασμός, η αυτοδιάθεση και εν τέλει η χειραφέτηση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων είναι ο δρόμος που διαλέγουμε απέναντι στην πραγματικότητα της καπιταλιστικής σήψης και της βαρβαρότητας.

Σε αυτό το πλαίσιο παλεύουμε για:

  • Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Κανένας αποκλεισμός από την εργασία λόγω φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
  • Ισότητα αντρών-γυναικών- ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων σε κάθε πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
  • Δημόσιες δωρεάν δομές στέγασης, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα έμφυλης βίας
  • Συμβουλευτικά κέντρα κατάλληλα στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό
  • Νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία.
  • Ανατροπή των πολιτικών και των σχεδίων κυβερνήσεων και οργανισμών του κεφαλαίου για τον έλεγχο των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών
  • Πάλη ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, τον σεξισμό την ομοφοβία, την τρανσφοβια.
  • Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή έμφυλης βίας και διακρίσεων. Για μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία.

Καλούμε σε συγκεντρώσεις και πορείες!
Δευτέρα 25/11, Αθήνα, 18:30, Σύνταγμα»

Ανακοίνωση της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών):

«25η Νοέμβρη: η μνήμη των γυναικείων αγώνων φωτίζει τα δικά μας μονοπάτια αντίστασης για ζωή, ελευθερία, αξιοπρέπεια

Η 25η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, αποτελεί για τις γυναίκες των καταπιεσμένων τάξεων ανά τον κόσμο μέρα μνήμης και κάλεσμα σε αγώνα, κόντρα στη λήθη και την απονοηματοδότηση που επιχειρούν οι συστημικές δυνάμεις, εκφράζοντας την «ευαισθησία» τους και εξαγγέλλοντας πολιτικές καταπολέμησης του φαινομένου.

* Είναι η μέρα που τιμούμε τη μνήμη των δομινικανών αδερφών Μιραμπάλ οι οποίες στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 αντιστάθηκαν ενάντια στο βάρβαρο δικτατορικό καθεστώς στη χώρα τους και που για την αντιστασιακή τους δράση, δολοφονήθηκαν βάναυσα την 25η Νοέμβρη του 1960. Η δολοφονία τους αποτέλεσε τη σπίθα για να ξεσπάσουν λαϊκές διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, που θα κατέληγαν στην ανατροπή της δικτατορίας.

* Την 25η Νοέμβρη συγχρονιζόμαστε με τους αγώνες των γυναικών ανά τον κόσμο ενάντια στην έμφυλη βία, φαινόμενο που εκδηλώνεται καθημερινά ως απόληξη της πατριαρχίας στα διάφορα κοινωνικά πεδία του σύγχρονου καπιταλισμού: γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξιστικές επιθέσεις σε χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, κακοποιήσεις κρατούμενων και μεταναστριών σε ΑΤ και camps, συνθέτουν τη βάρβαρη πραγματικότητα που καλούνται να αντιπαλέψουν γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.

* Η 25η Νοέμβρη είναι μέρα οργής για τις 13 γυναικοκτονίες που έχουν έρθει στο φως ως τώρα φέτος στην Ελλάδα, δύο εκ των οποίων μάλιστα μέσα στον Νοέμβρη. Στις αρχές του μήνα, στην Πάτρα, η 41χρονη Γαρυφαλλιά υπέκυψε στα τραύματα που της είχε προκαλέσει ξυλοκοπώντας την ο πρώην σύντροφός της, ενώ κάποιες μέρες αργότερα, η 43χρονη Δώρα στο Αγρίνιο δολοφονήθηκε επίσης από τον πρώην σύντροφό της, ο οποίος την πυροβόλησε στην κοιλιά εξ επαφής.

* Την 25η Νοέμβρη, φωνάζουμε ξανά πως τσακίζουμε το trafficking σε κάθε γειτονιά. Στο έδαφος της φτωχοποίησης ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, τα κυκλώματα trafficking δρουν και εξαπλώνονται σε άμεση διαπλοκή με το κράτος και τις μαφίες. Οι υποθέσεις σωματεμπορίας που έχουν αποκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια εγχώρια (Κολωνού-Ηλιούπολης-«Αμαρυλλίς»), οι οποίες συνδέονται άμεσα μεταξύ τους, είναι ενδεικτικές των ταξικών και (παρα)κρατικών προεκτάσεων του φαινομένου, αλλά και της βρωμιάς της ίδιας της κυβερνητικής παράταξης της ΝΔ.

* Στις συνθήκες διαρκούς βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, η φετινή 25η Νοέμβρη βρίσκει τις εργαζόμενες γυναίκες, οι οποίες βιώνουν στο πετσί τους τη βία των απολύσεων, των εργατικών ατυχημάτων, της απουσίας υποστηρικτών δομών μητρότητας, της ακρίβειας, σε θέσεις μάχης ενάντια στην ταξική και εργασιακή υποτίμηση.

* Η 25η Νοέμβρη σήμερα, δεν μπορεί παρά να νοηματοδοτείται από τους αγώνες των γυναικών ανά τον κόσμο για αυτοδιάθεση και ελευθερία, ενάντια στον φασισμό, την ακροδεξιά, τον σκοταδισμό. Ενάντια στις πολιτικές που στην «πολιτισμένη» Δύση συγκεκριμένα, επενδύονται ολοένα και περισσότερο από το αποπροσανατολιστικό σχήμα woke/αντι-woke, με στόχο την απαξίωση και την καταστολή των φεμινιστικών διεκδικήσεων, με κορυφαίο εξ αυτών το δικαίωμα στην άμβλωση. Ρητορικές που συμπυκνώνονται στο φριχτό τραμπικό σύνθημα «your body, my choice» και οι οποίες εκφράζονται κατ’ αντιστοιχία από ακροδεξιά- φασιστικά μορφώματα στη χώρα μας και εντός της κυβερνητικής παράταξης της ΝΔ.

* Την 25η Νοέμβρη τέλος, με τα σύννεφα των ιμπεριαλιστικών πολέμων να πυκνώνουν διαρκώς στον πλανήτη, καλούμαστε να οξύνουμε τον αντιπολεμικό-αντι-ιμπεριαλιστικό μας αγώνα, γνωρίζοντας καλά τα απίστευτα δεινά που επιφυλάσσει για τους λαούς και για εμάς τις γυναίκες ειδικότερα ο μιλιταρισμός και η φρίκη του πολέμου. Φωνάζουμε δυνατά ‘Λευτεριά στην Παλαιστίνη’ και στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης στις αγωνιζόμενες γυναίκες που γίνονται η μάνα της Αντίστασης και της ζωής στη μαρτυρική της γη.

ΟΛΕΣ-ΟΙ στη διαδήλωση της 25ης Νοέμβρη, 18.30 στο Σύνταγμα

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

Να τσακίσουμε το καθεστώς της έμφυλης υποτίμησης και βίας

Ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο»

Κάλεσμα από Kιουρί-at και Συνέλευση 8 Μάρτη:

«Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας. Θηλυκότητες και λοάτκι+ υποκείμενα καθημερινά βιώνουμε την βία, το τραύμα και την καταπίεση. Οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, οι άνισες συνθήκες εργασίας, η ενδοοικογενειακή και έμφυλη σωματική- ψυχολογική βία συνθέτουν ένα μωσαϊκό της πραγματικότητάς μας. Το 2024 είναι μια χρονιά όπου δεν έλειψαν οι γυναικοκτονίες. Η πεποίθηση ότι οι κυρίαρχες αρρενωπότητες μπορούν να ορίζουν και να καθορίζουν τις ζωές των θηλυκοτήτων στέρησε τη ζωή δεκάδεων αδελφών μας.

Η πολιτεία για ακόμη μια φορά βρίσκεται αμέτοχη σκληραίνοντας όλο και πιο πολύ τους όρους διαβίωσής μας. Ιδιωτικοποιεί την υγεία και την παιδεία, ενώ λαμβάνει ημίμετρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, δίνοντας το ελεύθερο στους κυρίαρχους να καταπιέζουν ακόμα περισσότερο τις θηλυκοτητες και τα λοάτκια+, ειδικά των κατώτεων κοινωνικών στρωμάτων. Για μία κόμη χρονιά γινόμαστε μάρτυρες της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού με τα θύματα του ιμπεριαλιστικού μένους του Ισραήλ να είναι στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά. Δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχες και αμέτοχα στον πόλεμο που εκτιλύσσεται στην Μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη και τον Λίβανο.

Η φεμινιστική απελευθέρωση χρειάζεται να είναι συλλογική και διεθνική. Καμία μόνη απέναντι σε όσους ορίζουν τις ζωές μας. Κανένα μόνο απέναντι στον πόλεμο. Καμία μόνη – Κανένα μόνο απέναντι στην πατριαρχία.

Αγώνας ταξικός, φεμινιστικός, αντιπολεμικός απέναντι στην έμφυλη βία και τον ιμπεριαλισμό!

Όλες, όλα και όλοι στις 25 Νοεμβρίου, στην πλατεία Συντάγματος, στις 18:30!»

Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ):

«Για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των Γυναικών

Με αφορμή την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες της μόχθου που αγανακτείτε και οργίζεστε μπροστά στα απανωτά περιστατικά κακοποίησης και δολοφονιών γυναικών, και την ίδια στιγμή είσαστε καθημερινά αντιμέτωπες με τις πιο βάρβαρες και βίαιες συνθήκες δουλειάς και ζωής που σας γεμίζουν άγχος και ανασφάλεια για σας και το μέλλον των παιδιών σας.

Τιμάμε αγωνιστικά την 25η Νοέμβρη και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις γυναίκες και το λαό της Παλαιστίνης που βιώνουν την εγκληματική βία του κράτους- δολοφόνου του Ισραήλ. Μόνοτον τελευταίο χρόνο έχει σκοτώσει πάνω από 30.000 γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Έχει αφήσει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά τραυματισμένα ή να λιμοκτονούν και να αργοπεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες, την έλλειψη φαρμάκων και καθαρού νερού. Με τη στήριξη των ευρωατλαντικών συμμάχων του το Ισραήλ επεκτείνει τη βίαιη τρομοκρατική δράση του στο Λίβανο, στη Συρία, στο Ιράν, καθώς οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των σφαιρών επιρροής, όπως συμβαίνει και στην Ουκρανία, σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας.

Στεκόμαστε δίπλα σε όλες τις γυναίκες θύματα αυτής της βίας, του πολέμου και της προσφυγιάς, που είναι “αόρατες” γι αυτούς τους “ευαίσθητους” που μας κυβερνάνε. Δεν συμβιβαζόμαστε με το βρώμικο ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης που στηρίζει ενεργά, συνεργάζεται οικονομικά και στρατιωτικά με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά και των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου στη χώρα μας, που ξεπλένουν διαρκώς τον εγκληματικό του ρόλο. Είμαστε οι περήφανες μανάδες των φαντάρων που σηκώνουν κεφάλι και δεν δέχονται να γίνουν κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, στο αιματοκύλισμα άλλων λαών.

Αποκαλύπτουμε την υποκρισία ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και των κάθε λογής μηχανισμών τους μπροστά στις δίκαιες διαμαρτυρίες στο Ιράν ενάντια στη σκοταδιστική αντιμετώπιση της θέσης της γυναίκας από το καθεστώς. Η “υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών” μετατρέπεται για ακόμα μία φορά σε όπλο της ΑμερικανοΝΑΤΟϊκής προπαγάνδας ενάντια στους ανταγωνιστές της. Έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν ως άλλοθι για ανοιχτές επεμβάσεις ή υποκίνηση «πολύχρωμων επαναστάσεων», πάνω στην υπαρκτή δυσαρέσκεια του λαού και ιδιαιτέρως των γυναικών για την καταπίεση και εκμετάλλευση που βιώνουν. Τους ξεμπροστιάζει η αποδοχή και η ανοχή τους στον σκοταδισμό άλλων παραδοσιακών συμμάχων τους στην περιοχή, όπως η Σαουδική Αραβία.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει την γυναικεία ανισοτιμία. Οι δολοφονίες, η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί αποτελούν ένα από τα πολλά πρόσωπα της βίας με την οποία οι γυναίκες είμαστε αντιμέτωπες. Γεννιούνται πάνω στο έδαφος της βίας της εργασιακής ζούγκλας και της ανεργίας, του μισθού που δεν φτάνει για να βγάλουμε το μήνα, της έλλειψης μέτρων προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, των χρονίως πασχόντων.

Δεν συμβιβαζόμαστε με αυτή την “κανονικότητα” της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που επιδεινώνει τους όρους ζωής και δουλειάς των γυναικών, τις δυσκολεύει να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από μια βίαιη, κακοποιητική οικογενειακή ή διαπροσωπική σχέση. Στη σήψη της κοινωνίας της εκμετάλλευσης τρέφονται οι αποκρουστικές αξίες και συμπεριφορές που υποτιμούν την προσωπικότητα και απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως “ιδιοκτησία” και φτάνουν μέχρι και τη δολοφονία.

Η βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουν οι κακοποιημένες γυναίκες διαιωνίζεται με:

  • την ανυπαρξία ή τις μεγάλες ελλείψεις δομών και υπηρεσιών για τη στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς λογαριάζονται ως “κόστος” για το κράτος και την ΕΕ.
  • την αστυνομική αυθαιρεσία στις σχετικές καταγγελίες των κακοποιημένων γυναικών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες για τις οποίες οι κακοποιημένες πρέπει να πληρώσουν αδρά
  • την ανυπαρξία εξειδικευμένων κέντρων- καταφυγίων για τις γυναίκες θύματα βιασμού και σεξουαλικής βίας, που θα παρέχουν άμεσα δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες, όπως η ιατροδικαστική εξέταση, η νομική συνδρομή, η ψυχολογική βοήθεια από μόνιμο ειδικευμένο προσωπικό.
  • Αντιπαλεύουμε την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που όχι μόνο δεν καταργεί το «θερμοκήπιο» των παραγόντων που δημιουργούν τους δράστες-τέρατα, αλλά διατηρούν και τις «αλυσίδες» που εμποδίζουν τις γυναίκες να σπάσουν τα δεσμά της κακοποίησης που βιώνουν.

Η τελευταία οδηγία της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών είναι χαρακτηριστική. Ρίχνει στα μαλακά τους δράστες εγκλημάτων βίας στο διαδίκτυο. Προτείνει ξενώνες φιλοξενίας για τις κακοποιημένες γυναίκες με οικονομικό αντίτιμο και αναβαθμίζει το ρόλο των ΜΚΟ και των ιδιωτών για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών παλεύοντας για όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, έτσι ώστε να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά. Η συλλογική μας πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές του μόχθου μας είναι η δική μας ασπίδα προστασίας. Σ’ αυτό το δρόμο μπορούμε να βρούμε το κουράγιο, τη δύναμη, την αντοχή να αλλάξουμε τη ζωή μας μαχόμενες.

Γι’ αυτό διεκδικούμε:

  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για όλες. Κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, και κάλυψη των αναγκών μας με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών και των παιδιών από τη βία, ιδιαίτερα των απροστάτευτων, στελεχωμένων με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση και εμπλοκή των ΜΚΟ.
  • Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
  • Δυναμώνουμε την φωνή μας για Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Συμμετέχουμε μαζικά στην διαμαρτυρία που διοργανώνει η ΟΓΕ στην ισραηλινή πρεσβεία τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη στις 6.00 μμ».