Για τον προϋπολογισμό ανέφερε:

«Ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ ένας ακόμα αντιλαϊκός προϋπολογισμός, που τα παίρνει από τους πολλούς, με 70 δις έμμεσους και άμεσους φόρους και κόβει από τις δαπάνες για μισθούς-συντάξεις-παιδεία-υγεία, για να τα δώσει στους λίγους και στις υπέρογκες κατ’ ευφημισμόν αμυντικές δαπάνες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για επιθετικές, ΝΑΤΟϊκές δαπάνες, ώστε να συνεχίσει η χώρα μας να εμπλέκεται σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή, αυτούς στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή και με αναβαθμισμένο τρόπο, όπως προκύπτει από τις τελευταίες τοποθετήσεις του κ. Μητσοτάκη. Αυτές τις δαπάνες, μάλιστα, δεν τις ψήφισε μόνη της η ΝΔ, αλλά είχε και τη γνωστή της “παρέα”, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα ακροδεξιά μορφώματα, όπως αυτό του Βελόπουλου. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το ΝΑΤΟ τους ενώνει όλους.

Όσο για τα δήθεν “μέτρα” για τις προμήθειες των τραπεζών, μιλάμε για μια κοροϊδία που έστησαν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ με τις προτάσεις του, η οποία δεν θίγει ούτε στο ελάχιστο τα τεράστια κέρδη των τραπεζών, που έφτασαν τα 3,5 δις στο πρώτο 9μηνο του 2024. Δεν αλλάζει την απαράδεκτη απαλλαγή τους από την καταβολή φόρων μέχρι το 2040, ούτε φυσικά ανακτά τίποτα από τα τεράστια ποσά που έχουν δώσει όλα αυτά τα χρόνια από τις τσέπες του λαού οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ για τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις. Με άλλα λόγια, οι τραπεζίτες τρίβουν πάλι τα χέρια τους».

Για τις εξελίξεις στην αντιπολίτευση τόνισε:

«Αυτό που βλέπουμε είναι η το “σπρώξιμο” του ΠΑΣΟΚ για να αναλάβει ξανά τον ρόλο της βολικής αντιπολίτευσης, από το ίδιο το σύστημα, τα μεγάλα ΜΜΕ – τα οποία μέχρι πρόσφατα ο κ. Ανδρουλάκης κατήγγειλε ως διαπλεκόμενα, αλλά τώρα το σταμάτησε – και την ίδια την κυβέρνηση, που το είχε επιλέξει για αντίπαλό της πριν ακόμα συμβεί η νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στον εκφυλισμό και την ανυποληψία, σαν αποτέλεσμα της πολιτικής του, τόσο ως κυβέρνηση, όσο και ως αντιπολίτευση.

Αυτή η ανακατάταξη δεν αποτελεί κάποια συνταρακτική εξέλιξη για τον λαό, που δεν έχει κάτι να περιμένει από τέτοιες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν κυβερνήσει – το ΠΑΣΟΚ μάλιστα έχει συγκυβερνήσει πολύ πρόσφατα δύο φορές με τη ΝΔ, τσακίζοντας τον λαό με τα βάρβαρα μνημόνια – και είναι απολύτως συνυπεύθυνες για όλα όσα τραβάει και σήμερα.

Πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση είναι ο ίδιος ο λαός με τους αγώνες του, είναι για παράδειγμα οι βιοπαλαιστές αγρότες της Θεσσαλίας και ολόκληρης της χώρας που βρίσκονται ξανά στους δρόμους. Πραγματική αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή είναι το ΚΚΕ και όχι αυτά τα κόμματα που συμφωνούν με τη ΝΔ σε όλες τις στρατηγικές επιλογές υπέρ του κεφαλαίου, από τα “ματωμένα” πλεονάσματα, μέχρι την “πράσινη” μετάβαση και τη ΝΑΤΟϊκή πολεμική εμπλοκή».

Για τη θέση του ΚΚΕ στον ελληνικό πολιτικό χάρτη σημείωσε:

«Βρισκόμαστε όπως πάντα στην πλευρά των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και απέναντι από κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως και αν αυτοπροσδιορίζονται, που επί της ουσίας προσφέρουν “συναίνεση”. Γι’ αυτό ακριβώς μπορούμε και βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή κάθε αγώνα του λαού μας για τη βελτίωση της ζωής του, ενώ όλοι οι υπόλοιποι τον θέλουν στο περιθώριο, να περιμένει διαρκώς κάποιον “σωτήρα” που, όμως, δεν έρχεται ποτέ.

Δεν θα συμφωνήσω ότι έχει επικρατήσει η άποψη που αναφέρετε. Ο λαός γνωρίζει ότι μόνο το ΚΚΕ έχει Πρόγραμμα εξουσίας και διακυβέρνησης που βγαίνει έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια της οικονομίας υπέρ του κεφαλαίου, της ΕΕ, του σημερινού συστήματος, με τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας. Είναι άλλο ζήτημα το αν έχει πειστεί για τη ρεαλιστικότητα και την αναγκαιότητα αυτής της πρότασης και σε ποιον βαθμό έχει πάρει την απόφαση να παλέψει για αυτή.

Όμως, η πολύτιμη εμπειρία που έχει πλέον συσσωρευτεί, ιδιαίτερα από την περίοδο 2015-2019, και δείχνει ότι καμιά κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος, που αποδέχεται δηλαδή όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί να βελτιώσει ουσιαστικά τη θέση του λαού, να επιλύσει λαϊκά προβλήματα, λειτουργεί ως επιπλέον αποδεικτικό στοιχείο υπέρ της πρότασης του ΚΚΕ.

Σήμερα, υπάρχει και δυναμώνει ένα “ρεύμα” αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, του σημερινού κράτους, το οποίο εν μέρει εκφράζεται και σε πολιτική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα».