Αναλυτικά η ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών:
«Στις 18/6 άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ πραγματοποίησαν προληπτικές προσαγωγές σε 4 μέλη της κοινότητας, εντός και εκτός γειτονιάς. Ο κόσμος της γειτονιάς αντέδρασε και έκανε εμφανή την παρουσία του στον δρόμο μπροστά στη Γ.Α.Δ.Α. σε ώρες αιχμής, γεγονός που έδωσε ορατότητα εκθέτοντας την αστυνομική βία & αυθαιρεσία και τις παράνομες-παράτυπες κατασταλτικές μεθόδους του κράτους.
Δύο μέρες μετά, στις 20/6/2024, πραγματοποιήθηκε επιχείρηση από 3 οχήματα των ειδικών δυνάμεων των Ο.Π.Κ.Ε. εντός της γειτονιάς, ξυλοκόπησαν 2 νεαρά μέλη της κοινότητας, όπου στη συνέχεια απήγαγαν και ακολούθησε η σύλληψη και η ποινική τους δίωξη. Ο κόσμος που ήταν μπροστά διαμαρτυρήθηκε και ακολούθησε ρίψη κροτίδων κρότου λάμψης και δακρυγόνων, μια ώρα που η γειτονιά έσφυζε από κίνηση, με παιδιά και ενήλικες, τόσο κατοίκους όσο και επισκέπτες, να πηγαινοέρχονται. Λίγα μέτρα πιο κάτω, στην πλατεία των Προσφυγικών, είχε προβολή ταινίας από τη δομή Σινεμά, ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, για μια ακόμη φορά, ακριβώς δίπλα στο αντικαρκινικό Νοσοκομείο Άγιος Σάββας. Την αμέσως επόμενη μέρα, 21/6/2024, η καταστολή συνεχίστηκε με την απαγωγή ενός 15χρονου, μαθητή του Μουσικού Σχολείου Αθηνών και κατοίκου της γειτονιάς των Προσφυγικών, ο οποίος πήγε με το ποδήλατο του σε γειτονικό περίπτερο. Από εκεί, απήχθη από άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ, οι οποίοι τον οδήγησαν στη Γ.Α.Δ.Α. από την πλαϊνή είσοδο, τον χτύπησαν και τον απείλησαν ακόμη και με βιασμό. Τέτοιου είδους βασανιστήρια συνεχίστηκαν και πάνω στη Γ.Α.Δ.Α., με τους αστυνομικούς να του κάνουν 3 φορές σωματικό έλεγχο, να τον γδύνουν, να τον απειλούν με απέλαση τον ίδιο και την οικογένειά του. Του πήραν το κινητό, δεν του επέτρεψαν για ώρες καμία επικοινωνία με τη μητέρα του και του αρνήθηκαν την επικοινωνία με τη δικηγόρο του. Τα γεγονότα αυτά εντάσσονται στο γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας που η κρατική ασφάλεια προσπαθεί να επιβάλει στη γειτονιά των Προσφυγικών, με τις συνεχείς παρακολουθήσεις μέσω καμερών της τροχαίας και τις δεκάδες προληπτικές προσαγωγές εκτός, γύρω κι εντός των Προσφυγικών, την ώρα που άνθρωποι της γειτονιάς μπορεί να παίρνουν καφέ από διπλανό μαγαζί, να κατεβαίνουν σε μια πορεία ή να βγαίνουν απλά για τις δουλειές τους.
Ταυτόχρονα, δεν θεωρούμε τυχαία τη στοχοποίηση νεαρών ηλικιακά συντρόφων της κοινότητάς μας. Έχοντας βιώσει μέσα στα χρόνια διαρκείς επιθέσεις και παρενοχλήσεις από την αστυνομία, μεθοδεύσεις και διώξεις εναντίον μελών της κοινότητας, αντιλαμβανόμαστε οτι αυτή τη φορά η στοχευμένη επίθεση κατά των νεότερων συντρόφων δεν είναι αποκομμένη από τη γενικότερη κατασταλτική πολιτική που βλέπουμε να ακολουθεί το κράτος απέναντι στη νεολαία της κοινωνικής βάσης και στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της. Η επίθεση αυτή φαίνεται συσσωρευτικά με πολλούς τρόπους και σε όλα τα πλαίσια που κινείται η νεολαία, ενώ αρχίζει πλέον να παίρνει θεσμική μορφή. Ήδη από την παιδική ηλικία και τα πρώτα χρόνια του σχολείου, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με ένα σύστημα πειθάρχησης που προωθεί διαφόρων ειδών διακρίσεις και αποκλεισμούς, βία, φόβο & ανασφάλεια. Ειδικότερα τα παιδιά των από τα κάτω βιώνουν αυτήν την κατάσταση με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Κάποια μόνο παραδείγματα των μεθόδων καταστολής είναι ο έλεγχος, η αξιολόγηση, τα πειθαρχικά μαθητών/-τριών και εκπαιδευτικών, δημιουργώντας κλίμα και συνθήκες που απαγορεύουν ουσιαστικά τις ανθρώπινες σχέσεις, τις σχέσεις αλληλεγγύης εντός της σχολικής κοινότητας. Όλη αυτή η πρακτική, συνεχίζεται και γίνεται πιο έντονη στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την Ε.Β.Ε. (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής), την κατάργηση του άρθρου 16 , την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, τις διώξεις συνδικαλιστών & φοιτητών, όπως αυτή του Δ.Α. από το ΕΚΠΑ & πολλών άλλων που αντιστέκονται στην πλήρη αφομοίωση τους από το σύστημα. Άλλωστε, ο νέος ποινικός κώδικας του 2024 προβλέπει πληθώρα νέων διατάξεων με αυστηρότητες ποινές για την εφηβική και νεανική μικροπαραβατικότητα, τόσο εναντίον των νέων όσο και εναντίον των ασκούντων/ουσών τη γονική τους μέριμνα.
Η προσπάθεια του συστήματος να αποσιωπήσει τις φωνές και το πάθος των νέων, είναι έντονη και χωρίς όρια, γεγονός που καταδεικνύεται μέσω των συνεχόμενων κρατικών δολοφονιών νέων, όπως του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του Βασίλη Μάγγου, του Κώστα Φραγκούλη, του Νίκου Σαμπάνη και τόσων άλλων που κακοποιούνται και βασανίζονται καθημερινά από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής
Όλα αυτά μαζί, τα αντιλαμβανόμαστε στο γενικότερο πλαίσιο της καταστολής απέναντι στη νεολαία ως το πλέον ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό που το κράτος θέλει, είναι νέοι απολιτίκ, πλήρως εναρμονισμένοι και υποταγμένοι στην φιλελεύθερη κουλτούρα. Αναγνωρίζοντας τον ρόλο μας ως νέοι και νέες, θεωρούμε καθήκον μας να αγωνιστούμε, όπου κι αν βρισκόμαστε, με όλα τα μέσα, ενάντια στην πολλαπλή καταπίεση και καταστολή που τα παιδιά, οι έφηβες/οι και οι νέες/οι υφίστανται και να αντισταθούμε στην αλλοίωση του ριζοσπαστικού χαρακτήρα της νεολαίας και τη διαγραφή της συλλογικής της μνήμης.
Σας καλούμε στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών στις 26/1 στις 5:00μ.μ. εν’ όψει του δικαστηρίου που θα γίνει στις 30/1 για τους δύο συλληφθέντες. Επιδιώκουμε με την εκδήλωση αυτή να δοθεί χώρος στις διαφορετικές φωνές να ακουστούν και καθένας/καθεμία από τη θέση που βρίσκεται να αναδείξει μια πτυχή της διευρυμένης και οξυμένης καταστολής που βιώνουμε και να μπορέσουμε να μοιραστούμε και να συζητήσουμε προβληματισμούς και τρόπους αντίστασης.
Όσο και αν μεγαλώσει κάποιος, δε θα φύγει από το κάδρο της καταστολής. Είναι επιλογή του καθενός να σπάσει αυτήν την κατάσταση και αυτό θα γίνει μόνο συλλογικά. Να αντισταθούμε, για μια ζωή με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη, για τον κόσμο που ονειρευόμαστε».