«77 μήνες χωρίς», ξεκινάει η δημοσίευση του «justice4zakzackie» πριν το κείμενο που έγραψε η μητέρα του, Ελένη Κωστοπούλου.

«Παρασκευή 21 Φλεβάρη. Σήμερα συμπίπτουν η μέρα της εβδομάδας και η μέρα του μήνα που η ζωή μου δέχτηκε το χειρότερο πλήγμα για μια μάνα-την απώλεια του παιδιού της» σημείωσε η κα. Κωστοπούλου και συμπλήρωσε ότι «κάθε μέρα και νύχτα είναι στη σκέψη μου και η συνειδητοποίηση του θανάτου του με χτυπά σαν χαστούκι και κάνει την καρδιά μου να σφυροκοπά από τα συναισθήματα που την κατακλύζουν».

Στην συνέχεια σημείωσε ότι «σκέφτομαι πώς θα ήταν σήμερα αλλά κυρίως τι θα έκανε. Μέσα στο ζοφο που ζούμε τα τελευταία χρόνια αυτήν την κατάφορη υποτίμηση της νοημοσύνης μας και την παντελή έλλειψη ανθρωπισμού και συμπόνιας από αυτούς που είναι ταγμένοι να κρατούν ψηλά την αξία της ανθρώπινης ζωής και το δικαίωμα σε μια ελεύθερη και βιώσιμη ζωή ο Ζακ θα ήταν εκεί σε όλους τους αγώνες, τις πορείες, τις διαμαρτυρίες. Τα αεικίνητα πόδια του θα τον πήγαιναν όπου έπρεπε να είναι, η φωνή του θα ακουγόταν δυνατά και το χέρι του δεν θα σταματούσε ούτε μέρα να γράφει και να καταδικάζει κάθε πράξη βίας και αδιαφορίας, κάθε ρατσιστικό ή σεξιστικό λόγο, κάθε πικρόχολο και μισανθρωπικό σχόλιο».

Κατέληξε πως «δεν ξεχνάμε κανέναν αδικοχαμένο νεκρό όπως δεν ξεχνάμε και κανένα θύτη, υποστηρικτή και μισανθρωπο που έχει την ψευδαίσθηση ότι η δύναμη, τα λεφτά ή η κοινωνική του θέση θα του αγοράσει τη χαμένη αξιοπρέπεια του ή θα τον απαλλάξει από τις ευθύνες και θα ξεπλύνει τα αιματοβαμμένα χέρια του».