Την 115η επέτειο της εξέγερσης του Κιλελέρ τίμησαν οι αγρότες με συλλαλητήριο.
Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Κώστας Τζέλλας, μέλος της Γραμματείας της ΠΕΜ και πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων: «Είμαστε σήμερα εδώ, 115 χρόνια μετά για να τιμήσουμε τους αγώνες των προγόνων μας στην πράξη. Ένα κέρδος του κινήματος είναι ότι η επίσημη εξουσία σήμερα, που είναι ο επίσημος εορτασμός του Κιλελέρ έκανε πίσω! Και έκανε πίσω γιατί εμείς είμασταν αποφασισμένοι ότι αυτή η τιμή θα δοθεί από τους πραγματικούς αγωνιστές. Δεν θα είναι υποκριτική! Να έρχονται εδώ και να μας λένε μπράβο ότι δήθεν τιμούν το Κιλελέρ και από την άλλη να μας χτυπάνε με τα ΜΑΤ και να καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις μας. Όπως κάνανε στην Καρδίτσα, στα μπλόκα που μας χτυπούσανε! Εμάς που διεκδικούμε την ζωή μας, την επιβίωση μας, την ύπαρξη μας».
«Τα αποτελέσματα του αγώνα μας, μπορεί να μην φαίνονται αμέσως. Αλλά θα παλέψουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι αυτή η κοινωνία να αλλάξει. Να είναι μία κοινωνία που να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού και όχι να τον εκμεταλλεύεται τον λαό, για να κερδίζουν οι λίγοι. Γιατί οι λίγοι είναι αυτοί που κερδίζουν. Και οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα, η ΕΕ εφαρμόζουν αυτήν την πολιτική που προωθεί τον στόχο της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, της μεγιστοποίησης των κερδών. Δεν θα τους αφήσουμε! Δεν θα γίνουμε συνένοχοι σε αυτήν την πολιτική, δήθεν με τον διάλογο ή να κάνουμε σε αυτούς προτάσεις για το πως θα μας πάρουν τα χωράφια, αν θα αλλάξουμε καλλιέργειες κλπ. Μόνο με τον οργανωμένο μας αγώνα, μόνο το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, μέσα από τις Ομοσπονδίες και τους Αγροτικούς Συλλόγους, είναι αυτό που θα φέρει την ανατροπή! Είμαστε σίγουροι ότι με τους αγώνες μας αυτό θα το πετύχουμε» πρόσθεσε.
Έγινε η καθιερωμένη κατάθεση στεφάνων μπροστά στο μνημείο Αγρότη του δήμου Κιλελέρ. Κοντά στους αγρότες βρέθηκε η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης.
Πηγή: 902.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο αυτοπροσδιορισμός έχει κάποια όρια: δεν είμαστε ό,τι νιώθουμε, η αντικειμενική πραγματικότητα ορίζει κάποια πράγματα, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Δεν είναι δυνατόν να... επιλέγει καθένας τι φύλο είναι - εκτός αν ακολουθήσει όλη τη διαδικασία (χειρουργική επέμβαση, ορμονοθεραπεία κλπ) και αλλάξει επίσημα φύλο- ανάλογα με το τι... νιώθει!
"Κοινωνική κατασκευή" (για την οποία τόσος λόγος γίνεται) είναι το τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ φύλο (πχ ο άντρας/η γυναίκα πρέπει να φέρονται έτσι, να μιλάνε έτσι, να ντύνονται έτσι, να έχουν αυτές ή τις άλλες προτιμήσεις κοκ). Αυτή η κοινωνική κατασκευή, ως τέτοια, δεν μπορεί να επιβάλλεται στα άτομα, τα οποία πρέπει να 'χουν το δικαίωμα να φέρονται όπως γουστάρουν.
"Κοινωνική κατασκευή" ΔΕΝ είναι το φύλο όπως το ορίζουν η ανατομία, τα χρωμοσώματα και το DNA - με την εξαίρεση κάποιων εξαιρετικά σπάνιων περιπτώσεων ερμαφροδιτισμού ή ελλειπούς ανάπτυξης φύλου κλπ. Μπορεί ένας άντρας να νιώθει 100% γυναίκα ή μια γυναίκα να νιώθει 100% άντρας, αλλά (πριν προχωρήσει σε πλήρη αλλαγή φύλου, βλ. παραπάνω) εξακολουθεί να ΕΙΝΑΙ άντρας και γυναίκα, αντίστοιχα. Ο άκρατος υποκειμενισμός, ακόμα και κόντρα στα φυσικά δεδομένα, είναι χαρακτηριστικό του πιο ακραίου φιλελέ ατομικισμού!