Μιλώντας για μια «έκτακτη, ασφυκτική κατάσταση», ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε αποφασισμένος να «μην μείνει με σταυρωμένα χέρια». Μια διατύπωση γνώριμη, επαναλαμβανόμενη και εν πολλοίς αναμενόμενη – ειδικά όταν η πολιτική διαχείριση του φαινομένου βρίσκεται για άλλη μια φορά ένα βήμα πίσω από τις εξελίξεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στις μέχρι σήμερα ενέργειες της κυβέρνησης από το 2019, επικαλούμενος την εμπειρία του Έβρου και του Ανατολικού Αιγαίου. Όμως οι αριθμοί και η εικόνα στις δομές φιλοξενίας, ιδιαίτερα στα νησιά, μαρτυρούν πως η στρατηγική αυτή περισσότερο μεταθέτει το πρόβλημα παρά το αντιμετωπίζει.
Η νέα εστία προέρχεται – σύμφωνα με τον πρωθυπουργό – από τη Λιβύη, με τους διακινητές να αλλάζουν ρότα και τακτικές. Η κυβέρνηση απαντά με εξαγγελίες έκτακτων μέτρων, χωρίς όμως να προσφέρει σαφές σχέδιο ή συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των συνόρων σε συνδυασμό με σεβασμό στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.
Με τη φράση «η Ελλάδα δεν θα γίνει ξέφραγο αμπέλι», ο πρωθυπουργός επιδιώκει να επαναφέρει στο προσκήνιο μια σκληρή γραμμή που μπορεί να εξυπηρετεί επικοινωνιακά, αλλά δεν απαντά στα ερωτήματα ουσίας.
Ο πρωθυπουργός δηλώνει πως «δεν κρύβεται πίσω από αριθμούς». Κι όμως, αυτό ακριβώς μοιάζει να κάνει: να ανακυκλώνει ρητορικές θέσεις χωρίς να συνοδεύονται από νέα πολιτική πρωτοβουλία ή αποτελεσματικό ευρωπαϊκό συντονισμό.