Συγκεκριμένα, μιλώντας στο podcast του συντηρητικού επιχειρηματία Πάτρικ Μπετ Νταβίντ, ο γενοκτόνος Νετανιάχου ρωτήθηκε γιατί το Ισραήλ δεν έχει αναγνωρίσει επίσημα τα εγκλήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1915–1917 ως γενοκτονία, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη. Ο Νετανιάχου απάντησε: «Νομίζω ότι το έχουμε κάνει, νομίζω ότι η Κνεσέτ έχει εγκρίνει σχετικό νομοσχέδιο» που αναγνωρίζει τη γενοκτονία.
Ο παρουσιαστής πίεσε περισσότερο τον Νετανιάχου να απαντήσει, αναφέροντας ότι δεν έχει αναγνωριστεί σε επίπεδο πρωθυπουργού. Ο Νετανιάχου τότε απάντησε: «Μόλις το έκανα. Ορίστε».
Η γενοκτονία αποτελεί έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, είτε διαπράττεται σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό ένοπλης σύγκρουσης. Απαγορεύεται και ποινικοποιείται σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, την οποία το Ισραήλ επικύρωσε το 1950, και το Καταστατικό της Ρώμης.
Σύμφωνα με το άρθρο II της Σύμβασης για τη Γενοκτονία, πέντε συγκεκριμένες πράξεις συνιστούν την υποκείμενη εγκληματική συμπεριφορά του εγκλήματος της γενοκτονίας, μεταξύ των οποίων: η δολοφονία μελών της ομάδας, η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας, η σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών διαβίωσης που αποσκοπούν στη φυσική καταστροφή της, εν όλω ή εν μέρει, η επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην πρόληψη των γεννήσεων εντός της ομάδας και η βίαιη μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα.
Κάθε μία από αυτές τις πράξεις πρέπει να διαπράττεται με γενική πρόθεση να διαπραχθεί η υποκείμενη πράξη. Ωστόσο, για να συνιστά έγκλημα γενοκτονίας, αυτές οι πράξεις πρέπει επίσης να διαπράττονται «με πρόθεση να καταστραφεί, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια…». Αυτή η συγκεκριμένη πρόθεση είναι που διακρίνει τη γενοκτονία από άλλα εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο δράστης δεν χρειάζεται να επιτύχει την καταστροφή της στοχευόμενης ομάδας, είτε εν όλω είτε εν μέρει, για να στοιχειοθετηθεί γενοκτονία. Η διεθνής νομολογία αναγνωρίζει ότι «ο όρος «εν όλω ή εν μέρει» αναφέρεται στην πρόθεση, σε αντίθεση με την πραγματική καταστροφή». Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι η διαπίστωση ή η συμπερασματολογία συγκεκριμένης πρόθεσης δεν απαιτεί τη διαπίστωση μιας και μόνο πρόθεσης. Οι ενέργειες ενός κράτους μπορούν να εξυπηρετούν τον διπλό στόχο της επίτευξης ενός στρατιωτικού αποτελέσματος και της καταστροφής μιας ομάδας ως τέτοιας.
Πλήθος διεθνών οργανώσεων έχουν καταγγείλει ότι οι πράξεις του ισραηλινού στρατού κατοχής στην Παλαιστίνη συνιστούν πρόθεση γενοκτονίας σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.