Ψάχνοντας το δίκαιο στους ισραηλινούς εποικισμούς της Ραμάλα – Ιστορίες Ελλήνων δικηγόρων από ένα επισκεπτήριο στην φυλακή του παλαιστινιακού λαού

Ρεπορτάζ της Ηλιάνας Ζερβού

Με μία λευκόμαυρη κεφίγια -δώρο των Παλαιστινίων δικηγόρων της Ραμάλα- πάνω στο ξύλινο γραφείο επιμελώς τοποθετημένη, οι τρεις δικηγόροι δεν στάθηκαν μόνο στην ανάλυση των συγκλονιστικών στοιχείων που έφεραν μαζί τους από την γη της Παλαιστίνης. Με τις ζωντανές τους περιγραφές από τη σύντομη διαμονή τους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, καταλάβαμε γιατί, όπως είπαν και οι ίδιοι, δεν γύρισαν πίσω οι ίδιοι άνθρωποι.

Πρώτη τον λόγο πήρε η Αναστασία Σταυροπούλου και τόνισε ότι βασικός στόχος ήταν «να μπορέσουμε να φτάσουμε το μήνυμα που νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό για τον αγώνα που δίνουν οι Παλαιστίνιοι σε όλους τους τόπους που βρίσκονται αυτή τη στιγμή, είτε στη γη της Παλαιστίνης, είτε στη Διασπορά, ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι οι κυβερνήσεις μας δεν εκφράζουν τους λαούς που είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα τους».

Ανακριτικού τύπου ερωτήσεις από μη Έλληνες πολίτες ήδη από το Ελ. Βενιζέλος

Οι τρεις δικηγόροι μίλησαν για «κάποιες περίεργες διαδικασίες ελέγχου που περισσότερο με ανακρίσεις έμοιαζαν» και μάλιστα ήδη από το ελληνικό έδαφος, στην πύλη, πριν επιβιβαστούν στο αεροπλάνο. Όπως ανέφεραν, άνθρωποι τους ρωτούσαν με πολλές λεπτομέρειες και με πιεστικό τρόπο και για την προσωπική τους ζωή και για το σκοπό του ταξιδιού τους. Η κα. Σταυροπούλου είπε μάλιστα ότι τα άτομα αυτά ήταν ισραηλινοί, πιθανότατα σχετιζόμενοι με τις μυστικές υπηρεσίες σε ελληνικό έδαφος.

Η Αναστασία Ματσούκα θα την συμπλήρωνε στη συνέχεια, σχολιάζοντας με νόημα ότι «θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε οι υπάλληλοι στο Ελευθέριος Βενιζέλος που δεν ήταν Έλληνες πολίτες, και μας έκαναν αυτές τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, σε ποια βάση βρίσκονται και δρουν σε ελληνικό έδαφος και ποια συνεργασία υπάρχει από πίσω ανάμεσα στο ελληνικό και το ισραηλινό κράτος που επιτρέπει αυτού του τύπου την ιδιαίτερη μεταχείριση και συνεργασία;»

Συναντήθηκαν, λοιπόν, με τον Παλαιστινιακό Δικηγορικό Σύλλογο, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, και δικηγόρους που εκπροσωπούν ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι οποίοι τους μετέφεραν από πρώτο χέρι τις συνθήκες που επικρατούν στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, στη Δυτική Όχθη, στην Ιερουσαλήμ, όπου η επιθετικότητα του κατοχικού καθεστώτος είναι σε έξαρση αυτή τη στιγμή, με ένα μπαράζ εποικιστικών παραβιάσεων.

Το Ισραήλ στοχοποιεί και εξοντώνει τους Παλαιστινίους δικηγόρους

Στη Δυτική Όχθη τους υποδέχτηκαν ο Πρόεδρός του κ. Fadi Abbas, καθώς επίσης και ο Γενικός Γραμματέας κ. Amjad Shilleh και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, μεταξύ των οποίων η Zeina Jallad, ο Malik Alouri και ο Anas Kisswani, από τους οποίους πληροφορήθηκαν για τις τραγικές συνθήκες που βιώνει τόσο το σύνολο των Παλαιστινίων, όσο και ειδικότερα οι δικηγόροι, στην περιοχή, αλλά και στη Γάζα. Ενώ η σκόπιμη δολοφονία γιατρών και δημοσιογράφων από τις κατοχικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού είναι πλέον γνωστή, η στοχοποίηση των δικηγόρων δεν έχει λάβει σημαντική έκταση ακόμα και στη συζήτηση μεταξύ αλληλέγγυων και ανθρώπων του κινήματος. «Στη Γάζα, σημαντικό μέρος του πληθυσμού που από την αρχή της γενοκτονίας εξοντώνεται στοχευμένα, είναι δικηγόροι» είπε μιλώντας γρήγορα και φορτισμένα η κα. Σταυροπούλου. Σχεδόν 300 Παλαιστίνιοι δικηγόροι στην Γάζα έχουν εκτελεστεί η «εξαφανιστεί», ενώ οι χιλιάδες δικηγόροι που ζουν στην Δυτική Όχθη βιώνουν διαρκείς τραμπουκισμούς, εξονυχιστικούς ελέγχους και μία εντελώς απάνθρωπη ανελευθερία. Στην Γάζα, οι εγκαταστάσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Παλαιστίνης βομβαρδίστηκαν ήδη από το 2023. Από τον κόσμο της θεσμικής Δικαιοσύνης στην Γάζα δεν έχει μείνει τίποτα.. Η Δικαιοσύνη με την πραγματική, την ηθική της έννοια, βρίσκεται όλη στη Γάζα.

Την ίδια στιγμή, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των διωκόμενων δικηγόρων από το καθεστώς του Ισραήλ στην Ραμάλα και την Ιερουσαλήμ. Δεκάδες δικηγόροι τους τελευταίους μήνες συνελήφθησαν με ανύπαρκτες κατηγορίες και μάλιστα πολλοί από αυτούς με αυτό το «ιδιότυπο» καθεστώς της διοικητικής κράτησης, όπου χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν, ουσιαστικά, όμηροι χωρίς κατηγορία για μια ανάρτηση στο facebook, στα κοινωνικά δίκτυα, για την έκφραση της γνώμης τους. Παρόλα αυτά, με πείσμα και θάρρος, οι Παλαιστίνιοι δικηγόροι προσπαθούν να ασκήσουν το λειτούργημα τους, να εκπροσωπήσουν τους εντολείς τους, να βρουν το δίκιο τους για τους εποικισμούς, για παρενοχλήσεις ή παραβιάσεις προσωπικής ελευθερίας, υπερασπιζόμενοι κρατούμενους κατηγορούμενους, παλαιστινιακές επιχειρήσεις.

Πάνω από 11.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι χωρίς δίκες – Ένας παράλληλος πόλεμος στις φυλακές και τα κρατητήρια

Την Κυριακή 31/8, με τη συνοδεία του προέδρου του Παλαιστινιακού Δικηγορικού Συλλόγου η ελληνική αντιπροσωπεία συνάντησε τον Επίτροπο κ. Raed Abu Alhomos, επικεφαλής της Επιτροπής Υποθέσεων Κρατουμένων και πρώην κρατουμένων του αρμόδιου Υπουργείου της Παλαιστίνης Ο Επίτροπος ανέφερε πλήθος σοκαριστικών στοιχείων σχετικά με τους κρατούμενους στην Παλαιστίνη. Μιλάμε για 11.000 Παλαιστίνιους άνδρες κρατούμενους από τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ σε 15 ισραηλινές φυλακές. Οι 3.650 από αυτούς κρατούνται όμηροι χωρίς κατηγορητήριο στο πλαίσιο αυτής της γνωστής διοικητικής κράτησης, χωρίς κανένα όριο. Οι γυναίκες που κρατούνται είναι 49 και τα παιδιά 450. Τονίζεται ότι οι Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι στερούνται την ελευθερία τους σε απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, χωρίς να έχουν περάσει δίκη, με τις δυνάμεις κατοχής να καταπατούν στοιχειώδη δικαιώματα, να τους υποβάλλουν σε βασανιστήρια. Αυτές είναι η πρακτικές της, κατά των δυτικών φίλων και υποστηρικτών του σιωνισμού, «μοναδικής Δημοκρατίας της Μέσης Ανατολής».

Η δικηγόρος σχολίασε ότι «μέσα στις ισραηλινές φυλακές τα βασανιστήρια είναι ο κανόνας, ενώ ακόμη και τα μικρότερα προνόμια, ας πούμε το να έχουν μια εφημερίδα, να έχουν ένα μολύβι και ένα χαρτί για να μπορούν να γράψουν τις σκέψεις τους, ήταν κάτι που κατακτήθηκε μετά από πολλούς αγώνες και το οποίο από την 7η Οκτώβρη 2023 και μετά έχει αφαιρεθεί βίαια». «Οι συνάδελφοί μας μίλησαν για έναν παράλληλο πόλεμο, όπως ο οποίος γίνεται μέσα στις φυλακές και στα κρατητήρια» είπε.

Τα ελάχιστα δικαιώματα των κρατουμένων έχουν παραβιαστεί πλήρως μετά την επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου. Για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις τους πήραν όλα τους τα ρούχα και τους άφησαν μόνο με τα ρούχα που φορούσαν, τους πήραν ακόμα και τα στρώματα από τα κρεβάτια, αφήνοντάς του να κοιμούνται στο σιδερένιο υπόστρωμα μέσα στα κελιά. 76 άνθρωποι κρατούμενοι πέθαναν «υπό αδιευκρίνιστες διευκρινιστικές» συνθήκες μέσα στα κρατητήρια. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ χρησιμοποιεί την λιμοκτονία ως τρόπο εξόντωσης και μέσα στις φυλακές, πέρα από την πολύπαθη και ηρωική Γάζα. Οι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές στερούνται την πρόσβαση σε φαγητό, με αποτέλεσμα ο κάθε κρατούμενος τα τελευταία δύο χρόνια να έχει χάσει κατά μέσο όρο 25 κιλά. Ακόμη και ο Ερυθρός Σταυρός απαγορεύθηκε να έχει πρόσβαση στα ισραηλινά κρατητήρια, για να μείνουν όσο γίνεται κρυφά τα εγκλήματα που διαπράττει το Ισραήλ εκεί μέσα.

«Οι δικηγόροι παλεύουν μέσα σε συνθήκες ασύλληπτες να εκπροσωπήσουν τους εντολείς τους σε ένα καθεστώς αυθαίρετων συλλήψεων, στερήσεων ελευθερίας και βασικών δικαιωμάτων, όπου τουλάχιστον σε οποιοδήποτε μέρος του πολιτισμένου κόσμου θα έπρεπε να θεωρείται ότι τουλάχιστον θα πρέπει να υπάρχει ένα δικαίωμα, που είναι αυτό της πρόσβασης σε νομική εκπροσώπηση σε δικηγόρο. Αλλά ούτε αυτό φυσικά στο καθεστώς απαρτχάιντ που έχει εγκαταστήσει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη δεν γίνεται σεβαστό» σημείωσε με πικρία η κα. Σταυροπούλου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ειδικά την τελευταία διετία, με την ένταση της γενοκτονίας, έχουν υπάρξει και αποφάσεις του Ισραήλ, οι οποίες απαγορεύουν την επικοινωνία δικηγόρου με εντολέα. Ακόμα και όταν τελικά επετράπη η επικοινωνία έγινε με άκρως παραβιαστικούς για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όρους, όπως για παράδειγμα ο/η δικηγόρος να μην μπορεί να μεταφέρει στον κρατούμενο νέα της οικογένειας του. Φυσικά, οι κατοχικές δυνάμεις με το απαρτχάιντ που έχουν εφαρμόσει λαμβάνουν εντελώς αυθαίρετες αποφάσεις. Για παράδειγμα, τον περασμένο Ιούλιο οι αρχές κατοχής κάλεσαν τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου και τον ενημέρωσαν ότι απαγορεύεται να ασκεί το επάγγελμά τους στην Ιερουσαλήμ, όπως επίσης και κάθε δραστηριότητα του Παλαιστινιακού Δικηγορικού Συλλόγου. Στο σημείο αυτό, σημειώνεται ότι κατά την διεξαγωγή των πρόσφατων εκλογών του Δικηγορικού Συλλόγου Παλαιστίνης στην Ιερουσαλήμ, επενέβη ο ισραηλινός στρατός και διέκοψε την εκλογική διαδικασία.

«Θέλουν να εξαφανίσουν όλο το δικαιικό σύστημα της Γάζας και αυτό δεν είναι τυχαίο» συνεχίζει κάπως έντονα η κα. Σταυροπούλου. «(Οι Ισραηλινοί) θέλουν να καταστρέψουν κάθε υποδομή στη Γάζα και αυτό είναι άλλη μία απόδειξη της γενοκτονικής πρόθεσης. Γιατί ο σκοπός τους είναι να μην υπάρχει παλαιστινιακή κοινωνία στην Γάζα, να μην υπάρχει τίποτα από τη συγκρότηση της Παλαιστίνης, του παλαιστινιακού πληθυσμού, την κοινωνική υποδομή και την κοινωνική οργάνωση. Και αν κάτι τέτοιο είναι σημαντικό, είναι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και η δικανική λειτουργία» τόνισε.

«Άρα εδώ έχουμε άλλο ένα τεκμήριο ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για να πούμε ότι έχουμε με απόλυτη ακρίβεια το νομικό ορισμό της γενοκτονίας, δηλαδή μία πρόθεση ολικής καταστροφής ομάδας εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ως τέτοιας» συμπληρώνει η κα. Σταυροπούλου. «Αν υπάρχει στο μέλλον κάποτε ανθρωπότητα με ηθική πυξίδα θα τους τιμήσει, γιατί είναι μάρτυρες και λειτουργοί της δικαιοσύνης. Στεκόμαστε στο πλευρό των συναδέλφων μας και τους μεταφέραμε όχι μόνο την αλληλεγγύη μας θεωρητικά, αλλά θελήσαμε να καταγράψουμε κάποια έμπρακτα και χειροπιαστά βήματα» δήλωσε αποφασιστικά, ενημερώνοντας ότι υπάρχει η άμεση πρόταση για αδελφοποίηση των Δικηγορικών Συλλόγων Αθήνας και Παλαιστίνης, όπως έκανε ο Δικηγορικός Σύλλογος του Παρισιού.

Κλείνοντας την ομιλία της, η συγκίνηση ήταν εμφανής στο πρόσωπο της, οι προτάσεις της κοφτές, οι εικόνες σκληρές, άγγιξαν κάθε άνθρωπο σε εκείνη την αίθουσα: «Οι δρόμοι είναι φραγμένοι. Με την απειλή των όπλων καθημερινά. Ποσοστώσεις και περιορισμοί στο πόσο νερό θα είχες, τι θα φας, αν θα έχεις φάρμακα, ποια φάρμακα, ποιες θεραπείες. Αυτή είναι η ζωή τους. Δεν είναι μόνο η γενοκτονία, αλλά και το καθεστώς απαρτχάιντ, ένα παράλογο ρατσιστικό καθεστώς καθημερινής παραβίασης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι και ένα καθεστώς αίματος που στηρίζει την ισραηλινή οικονομία, την πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ». Είναι αυτή η συγκλονιστική συνειδητοποίηση ότι όλα αυτά τα απάνθρωπα που παρακολουθούμε, σε κάποιους μεταφράζονται με όρους κέρδους, πολιτικού οφέλους, επικοινωνίας..

Πως οι Ισραηλινοί έποικοι κλέβουν τη γη των Παλαιστινίων, μέσα στη νύχτα

«Έχει ειπωθεί πάρα πολύ σωστά ότι στην Γάζα σήμερα κρίνεται η ηθική στάθμη της ανθρωπότητας και γι αυτό το λόγο και εμείς θέλουμε να πάρουμε μια τόσο ξεκάθαρη θέση σε αυτό το πολύ ουσιαστικό επίδικο» θα υπογραμμίσει λίγο αργότερα η δικηγορίνα Αναστασία Ματσούκα.

Από τη συζήτηση με τους Παλαιστινίους δικηγόρους δεν θα μπορούσε να λείπει το κομβικό ζήτημα της προσφυγής που εκκρεμεί αυτή τη στιγμή ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατά του Ισραήλ, η οποία είχε ασκηθεί με πρωτοβουλία της Νότιας Αφρικής και στην οποία φυσικά συμβάλλει και ο ίδιος ο Παλαιστινιακός Δικηγορικός Σύλλογος. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για μία μια προσφυγή με κατηγορίες για γενοκτονία και για εγκλήματα πολέμου, σε συνέχεια της οποίας έχουν εκδοθεί και εντάλματα σύλληψης για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου και για υπουργούς τα οποία δεν εκτελούνται.

Η δικηγόρος υπενθύμισε τις ευθύνες του Ελληνικού κράτους ως συνένοχου στα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ και ενημέρωσε ότι οι συνάδελφοί τους από την Παλαιστίνη τους κάλεσαν να στηρίξουν έμπρακτα την προσφυγή αυτή που εκκρεμεί ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. «Είναι κάτι το οποίο θέλουμε να το στηρίξουμε και ως Δικηγορικός Σύλλογος, αλλά και ατομικά ως δικηγόροι. Εδώ από την από την Ελλάδα» προσέθεσε. Ακόμα, μας μετέφερε τα συναισθήματα και τις σκέψεις των ανθρώπων που συνάντησαν εκεί σχετικά με αυτή τη στάση της Ελλάδας. Από τη μία, εξέφρασαν την πικρία τους και την απογοήτευσή τους για την εγκατάλειψη την οποία βιώνει ο λαός της Παλαιστίνης από το σύνολο σχεδόν των κρατών, δυτικών και μη και από την άλλη, αναγνώρισαν και εξέφρασαν με πολύ έντονο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους για τον κόσμο, ο οποίος κινητοποιείται μαζικά και υποστηρίζει την Παλαιστίνη στο δρόμο ενάντια στις αποφάσεις των κυβερνήσεων.

«Συμφωνήσαμε να οικοδομήσουμε μια συνεργασία που θα μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε τη σχέση αυτή όχι μόνο για τη Γάζα, αλλά και για ότι συντελείται στη Δυτική Όχθη και στην Ιερουσαλήμ. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αναδεικνύεται και το τι γίνεται στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και στην Ιερουσαλήμ» σημείωσε ακόμα η δικηγορίνα. Μία από τις βασικές πρακτικές του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη που χρειάζεται να μάθουμε όλοι και όλες λίγο καλύτερα είναι όσες σχετίζονται με τον εποικισμό της.

«Ξεκινούν εντοπίζοντας το σπίτι στόχο, το οποίο δέχεται κανονική, στρατιωτικού τύπου επίθεση με εκρηκτικά να μπαίνουν στην πόρτα. Πολλές φορές η πόρτα ανατινάζεται, ασκείται βία, γίνονται βανδαλισμοί όχι μόνο στο μέλος της οικογένειας που είναι να συλληφθεί, αλλά και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και ακόμη και στα παιδιά. Και φυσικά όλα αυτά συνήθως συμβαίνουν μέσα στη νύχτα, που είναι και η προνομιακή ώρα, προνομιακός χώρος επέμβασης του ισραηλινού στρατού και των ισραηλινών δυνάμεων» περιέγραψε πολύ γλαφυρά τις εποικιστικές μεθόδους η κα. Ματσούκα. «Οι κρατούμενοι μεταφέρονται για ανάκριση και μετά σε μια από τις Κεντρικές φυλακές που βρίσκονται στην επικράτεια» προσέθεσε.

Ο Θανάσης Καμπαγιάννης θα την συμπλήρωνε στη συνέχεια, λέγοντας: «Η μάχη για τη γη, για την κατεχόμενη Παλαιστίνη εξελίσσεται σπίτι το σπίτι και δρομάκι το δρομάκι. Σπίτια τα οποία αφαιρέθηκαν από Παλαιστίνιους και αποδόθηκαν σε εποίκους». Μίλησε για δικαστικές μάχες οι οποίες γίνονται προκειμένου να μην ολοκληρωθεί αυτή η αφαίρεση της ιδιοκτησίας και κάποιες εν μέρει είναι πετυχημένες. Ως αποστολή επισκέφτηκαν, όμως, ένα σημείο όπου τελικά το δικαστήριο έκρινε να 15 σπίτια υπέρ των εποίκων. «Τα καταλάβαινες από την πρώτη στιγμή. Η πόρτα των σπιτιών των εποίκων ήταν μια ενισχυμένη πόρτα ασφαλείας. Η πόρτα των σπιτιών των Παλαιστινίων ήταν σαν μια πόρτα σε ένα χωριό. Οι έποικοι οι οποίοι μένουν στα συγκεκριμένα σπίτια είναι στην κυριολεξία στρατιώτες, είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν μένουν καν εκεί οριστικά. Έτσι έρχονται και φεύγουν» ενημέρωσε επίσης. Εξήγησε ότι «δηλαδή, μένει κάποιος για τρεις μήνες και στη συνέχεια έρχεται κάποιος άλλος. Στην πραγματικότητα είναι καραούλι, σκοπιά. Είναι μια προσπάθεια να κερδηθεί το τετράγωνο προκειμένου να πάμε στο επόμενο τετράγωνο, προκειμένου να καταφέρει να κερδηθεί το επόμενο τετράγωνο της συγκεκριμένης πόλης» περιγράφει ακόμα πως το Ισραήλ κλέβει λίγο λίγο την γη των Παλαιστινίων.

Τα εξαιρετικά χαμηλοτάβανα και αποπνικτικά checkpoints, έδωσαν μία ελάχιστη γεύση της καταπίεσης και της ανελευθερίας που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι στην καθημερινότητά τους. «Μπορέσαμε λοιπόν να πάρουμε ένα εξαιρετικά μικρό δείγμα για να καταλάβουμε σε ένα πολύ μικρό ποσοστό τι σημαίνει να μην μπορείς να κινείσαι ελεύθερα, να πρέπει να ζητάς την άδεια από κάποιον, για να πας στη δουλειά σου ή να μην πηγαίνεις καθόλου στη δουλειά σου αν δεν σου το επιτρέπουν» ανέφερε η κα. Ματσούκα. Πολύ συχνά, για παράδειγμα, χάνονται δίκες επειδή εκείνη την ημέρα ισραηλινοί αποφάσισαν να κλείσουν το χ checkpoint η να κάνουν «καψόνια» για την πλάκα τους και να μην επιτρέψουν στους δικηγόρους να περάσουν από την Ραμάλα στην Ιερουσαλήμ.

Στη συνέχεια θα διηγούνταν μία σύντομη ιστορία που αναδεικνύει όλο το ψυχικό σθένος αυτού του ήρωα λαού. Στη διάρκεια μιας συζήτησης με τους Παλαιστινίους συναδέλφους για το τι θα γίνει με την Παλαιστίνη, γύρισε ένας από αυτούς και δήλωσε καθαρά και βέβαια «Μα η Παλαιστίνη είναι το μέλλον, οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες είναι το μέλλον». «Για μένα αυτό ήταν ό, τι πιο συγκλονιστικό άκουσα στη διήμερη αυτή επίσκεψη, γιατί δεν διατυπωνόταν εκείνη την ώρα ως μία απλή ευχή, ως μία υπόθεση, ως μία μεταφυσική σιγουριά. Ήταν κάτι το οποίο στον λόγο τους οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες το δένανε με τους αγώνες τους, με την καθημερινότητά τους, με την πραγματικότητά τους, η οποία είναι και ήταν κάτι πάρα πολύ βαθιά υλικό, κάτι ριζωμένο στην πραγματικότητά τους για 78 77 χρόνια» είπε με μία ελαφριά συγκίνηση.

Στο checkpoint για την Ιερουσαλήμ αναφέρθηκε και ο κ. Καμπαγιάννης. «Μιλάμε για την αφαίρεση της ανθρώπινης ιδιότητας από τους Παλαιστίνιους σε συνθήκες οι οποίες προσομοιάζουν σε ζωολογικό κήπο. Εγώ είχα την εντύπωση ότι ήμασταν σε ζωολογικό κήπο και υπήρχε το βλέμμα του Θηριοδαμαστή ας πούμε, που ήταν οι Ισραηλινοί οι οποίοι μας ήλεγχαν και οι οποίοι ανοιγόκλειναν ας πούμε το τουρνικέ προκειμένου να καταφέρουμε να περάσουμε».

Θανάσης Καμπαγιάννης: «Επισκεπτήριο πήγαμε στη φυλακή του παλαιστινιακού λαού»

Τέλος, τον λόγο πήρε ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, υπογραμμίζοντας: «Έχουμε απόλυτη συνείδηση ότι αυτό το ταξίδι εξαρτιόταν από το αν το ίδιο το κράτος του Ισραήλ θα μας έδινε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε, να μπούμε και να κάνουμε το συγκεκριμένο ταξίδι στη Ραμάλα και από αυτή την άποψη δεν έχουμε καμία αμφιβολία σε σχέση με το χαρακτήρα αυτού του ταξιδιού. Επισκεπτήριο πήγαμε στη φυλακή του παλαιστινιακού λαού και ξέρουμε ότι όταν πηγαίνεις επισκεπτήριο σε μια οποιαδήποτε φυλακή, η διεύθυνση της φυλακής μπορεί να σου απαγορεύσει τη συγκεκριμένη επίσκεψη με όλων των ειδών τις επικλήσεις λόγω ανασφάλειας ή οτιδήποτε. Αυτή τη φορά μπήκαμε. Ξέρουμε ότι την επόμενη φορά μπορεί να μην μπούμε».

Ο δικηγόρος συνέχισε λέγοντας ότι «αυτό το οποίο είδαμε στη Ραμάλα, στη Δυτική Όχθη και συνολικά στο ταξίδι μας είναι ότι ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κράτος το οποίο θέλει να ακυρώσει τη συλλογική του ύπαρξη. Αυτό είναι το βασικό, το οποίο συνδέει όλες τις διαφορετικές καταπιέσεις τις οποίες υφίστανται οι Παλαιστίνιοι, οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Είτε μιλάμε για την ανοικτή γενοκτονία, την ισοπέδωση, την εξόντωση που συμβαίνει στη Γάζα με την ισοπέδωση στην πραγματικότητα όλης της κοινωνικής και της πολιτικής ζωής και την αφαίρεση της δυνατότητας του παλαιστινιακού λαού να υπάρξει ως συλλογικό, κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο είτε στο απαρτχάιντ, το οποίο εξελίσσεται στην Δυτική Όχθη, είτε στην Ιερουσαλήμ».

«Αυτό αποτυπώνεται στην δικαιοσύνη, αποτυπώνεται δηλαδή στην έννομη τάξη που υπάρχει σε αυτήν την χώρα, την κατεχόμενη χώρα και αποτυπώνεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες μας να ασκήσουν το δικηγορικό επάγγελμα, να εκπροσωπήσουν δηλαδή τα συμφέροντα των εντολέων τους. Μιλάμε για ένα κομμάτιασμα όχι μονάχα της παλαιστινιακής κοινωνίας, αλλά μιλάμε για ένα κομμάτιασμα όλης της έννομης τάξης, όλης της δικαιοσύνης και ηθικής τάξης» συμπλήρωσε.

Σημείωσε ότι σημαντικό είναι να καταλάβουμε σε ποιο δικαστήριο θα δικαστεί μια υπόθεση, γεγονός που εξαρτάται από το ποιος είναι ο δράστης, ποιος είναι το θύμα και που τελείται το συγκεκριμένο αδίκημα. Το στοιχείο αυτό είναι ενδεικτικό για να αντιληφθούμε πως λειτουργούν οι «νόμοι» του απαρτχάιντ. Αν ένας Παλαιστίνιος σκοτώσει έναν άλλον Παλαιστίνιο, αυτή είναι μια υπόθεση την οποία θα τη δικάσει το παλαιστινιακό δικαστήριο, το οποίο υπάρχει στο πλαίσιο της Παλαιστινιακής Αρχής που λειτουργεί στη Δυτική Όχθη, και στη Ραμάλα. Αν ένας Ισραηλινός σκοτώσει έναν Παλαιστίνιο, δικάζεται σε ισραηλινό δικαστήριο και μάλιστα σε πολιτικό, μη στρατιωτικό, ποινικό δικαστήριο.

«Αν ένας Παλαιστίνιος σκοτώσει έναν Ισραηλινό, δεν πρόκειται φυσικά να δικαστεί από τα παλαιστινιακά δικαστήρια της Παλαιστινιακής Αρχής» σχολίασε ο κ. Καμπαγιάννης με μία έκφραση πικρής βεβαιότητας, και συμπλήρωσε: «Θα δικαστεί από ειδικό ισραηλινό στρατοδικείο, το οποίο λειτουργεί εντός της Δυτικής Όχθης και το οποίο φυσικά θα δικάσει τον Παλαιστίνιο με το στρατιωτικό ποινικό δίκαιο». Ο διαχωρισμός αυτός είναι πολύ σημαντικός όχι μόνο γιατί συνιστά πρωταρχικό στοιχείο του απαρτχάιντ, αλλά και γιατί με τον τρόπο αυτό ένας Παλαιστίνιος δικηγόρος δεν μπορεί να παραστεί στο ισραηλινό στρατοδικείο, πόσω δε μάλλον στο ισραηλινό πολιτικό δικαστήριο. Εκεί ο κατηγορούμενος θα χρειαστεί να λάβει υπεράσπιση από κάποιον δικηγόρο, ο οποίος είναι γραμμένος στον ισραηλινό δικηγορικό σύλλογο.

Τη στιγμή δηλαδή, που η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού που παρακολουθούμε σε live μετάδοση στηρίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου επικοινωνιακά πάνω στους ισραηλινούς ομήρους της Χαμάς, περισσότεροι από 11.000 Παλαιστίνιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά κρατούνται ενάντια σε κάθε έννοια δικαίου, χωρίς δίκη, χωρίς δικηγόρους, χωρίς φαγητό, ρούχα, πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. Βασανίζονται, λοιδορούνται και δεν γνωρίζουν πότε και αν θα έχουν ξανά την ελευθερία τους. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν σε καθεστώς απόλυτης ομηρίας και όμως -αν ποτέ συζητήσουμε για αυτούς στην «πολιτισμένη δύση»- δεν θα τους ορίσουμε ως «ομήρους». Απαιτείται, λοιπόν, από εμάς που ζούμε και δρούμε εδώ στη δύση να αναστοχαζόμαστε και να επαναπροσδιορίζουμε διαρκώς εννοιες όπως «τρομοκράτης» και «όμηρος».

Η συνάντηση έκλεισε με την υπόσχεση ότι η επαφή μεταξύ των δύο Δικηγορικών Συλλόγων θα συνεχιστεί και θα ακολουθήσουν νέες κινήσεις συνεργασίας. Αυτό το οποίο ζητάνε επίμονα οι Παλαιστίνιοι είναι το ζήτημα των κυρώσεων προς το κράτος του Ισραήλ. Θέτουν πολύ επιτακτικά το ζήτημα του ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει υπογράψει τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, αλλά και τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, θα πρέπει να αξιοποιηθούν τα συγκεκριμένα εργαλεία προκειμένου να σταματήσει η οποιαδήποτε συνεργασία και συνέργεια της ελληνικής κυβέρνησης.