Όπως δηλώνει, το ΠΑΣΟΚ έχει επεξεργαστεί ένα «αξιόπιστο και προοδευτικό» σχέδιο διακυβέρνησης, το οποίο «αποτελεί ρεαλιστική εναλλακτική απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που ενισχύει τις ανισότητες και υπονομεύει τη Δημοκρατία». Σε αυτό το πλαίσιο, το αίτημα του κόμματός του για εκλογές δεν είναι μεμονωμένη κίνηση, αλλά «το φυσικό επακόλουθο μιας συντεταγμένης αντιπολιτευτικής στρατηγικής».
Ο κ. Ανδρουλάκης τονίζει πως το ΠΑΣΟΚ δεν διεκδικεί απλώς μια εναλλαγή προσώπων στην εξουσία, αλλά φιλοδοξεί να εκφράσει ένα διαφορετικό υπόδειγμα διακυβέρνησης, «χωρίς εξαρτήσεις και χορηγούς», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. «Δεν χρειάζεται η χώρα άλλον έναν διαχειριστή. Χρειάζεται μια γενναία πολιτική, ηθική και αξιακή αλλαγή», δηλώνει.
Προσθέτει πως στόχος είναι μια Ελλάδα που θα επενδύει στη δημόσια παιδεία, την υγεία και την κοινωνική συνοχή, ώστε «κανείς να μη μένει πίσω». Όπως σημειώνει, το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ είναι αποτέλεσμα διαλόγου με την κοινωνία, «και όχι προϊόν εταιρειών συμβούλων».
Αναφερόμενος στο κυβερνητικό σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του κόμματος τονίζει πως βασίζεται σε πέντε εθνικές προτεραιότητες και στοχεύει στη σταδιακή μεταμόρφωση της χώρας ως το 2030. «Δεν προτείνουμε αποσπασματικά μέτρα με στόχο τις δημοσκοπήσεις, αλλά ένα σχέδιο μακράς πνοής με θεσμικές μεταρρυθμίσεις και κοινωνικό αποτύπωμα», επισημαίνει.
Απαντώντας στην κριτική της Νέας Δημοκρατίας για το κόστος του προγράμματος, κάνει λόγο για «προβλέψιμη αντίδραση πανικού» και υποστηρίζει ότι το κόστος είναι απολύτως συγκρίσιμο με τα ήδη ανακοινωθέντα μέτρα της κυβέρνησης για την περίοδο 2026–2027, ύψους 2,5 δισ. ευρώ.
Με έντονη κριτική διάθεση, ο κ. Ανδρουλάκης χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία «κυβέρνηση των χαμένων ευκαιριών» και υποστηρίζει ότι η πολιτική της οδηγεί σε συρρίκνωση των θεσμών, εκτόξευση του κόστους ζωής και ενίσχυση των ισχυρών εις βάρος της πλειοψηφίας. «Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση δεν αφορά την παραγωγή, αλλά την κερδοσκοπία», αναφέρει, σημειώνοντας ότι «οι πολίτες αισθάνονται πλέον ξένοι στον τόπο τους».
Επισημαίνει, επίσης, τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην οικονομία, λόγω της εξάρτησης από την κατανάλωση και των χρόνιων ελλειμμάτων. «Το δυνητικό ΑΕΠ της χώρας προβλέπεται να αυξάνεται μόλις 1% την επόμενη δεκαετία — μια παταγώδης αποτυχία», σχολιάζει.