«Να βλέπεις έναν παππού να κλαίει και να σου λέει, “συγγνώμη παιδί μου, εμείς φταίμε”, είναι κάτι που δεν ξεχνιέται» είπε με φανερή συγκίνηση ο Πάνος Ρούτσι, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84.
Σχετικά με την αλληλεγγύη του κόσμου που κατέφτανε καθημερινά έξω από τη Βουλή για να του δώσει δύναμη να συνεχίσει τον δύσκολο αγώνα του, ο Πάνος Ρούτσι σχολίασε πως «αισθάνθηκα δικαίωση κατά κάποιο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα ήμουν και πολύ συγκινημένος με τον κόσμο που ήταν εκεί. Είπα μέσα μου, νικήσαμε».
Ο Πάνος Ρούτσι υπογράμμισε πως η δικαίωση του αιτήματος του ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της στάσης της κοινής γνώμης που ήταν στο πλευρό του. «Η κυβέρνηση δεν περίμενε αυτή την αντίδραση του κόσμου» είπε. Όταν υπάρχει ένας λαός ολόκληρος και στηρίζει έναν άνθρωπο, είναι μεγάλο όπλο τόνισε και προσέθεσε πως «η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς βλέποντας τον κόσμο που ήταν στο πλάι μου κάθε μέρα».
Στρέφοντας την κριτική του προς την δικαστική εξουσία, ο κ. Ρούτσι ανέφερε ότι «δεν λειτουργεί αυτόνομα. Λειτουργεί με εντολές από την κυβέρνηση. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ ότι από εδώ και πέρα θα γίνουν όλα όπως πρέπει».
Όσον αφορά τις συνθήκες που τον οδήγησαν να φτάσει στο σημείο να κάνει απεργία πείνας, εξήγησε ότι «την υπόσχεση την έδωσα από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι παίζεται, κάτι γίνεται. Μέρα με τη μέρα αυτό γινόταν πιο έντονο. Έβλεπα αδιανόητα πράγματα να γίνονται, με τους ανακριτές, με τους ιατροδικαστές. Έκλεισαν την υπόθεση. Τότε είπα, παιδί μου, εγώ ο πατέρας σου θα το πάω μέχρι τέλος. Θα μάθω από τι έφυγες. Και δεν θα σταματήσω όσο αναπνέω».
«Βλέπαμε μαύρες σακούλες, παρακαλούσα και ζητούσα από τον οδηγό του ασθενοφόρου, να με αφήσει να δω μέσα στη σακούλα αν είναι το παιδί μου…Κάποια στιγμή λιποθύμησα. Δεν θυμάμαι κάποια γεγονότα. Αλλά αυτή τη σκηνή με τις σακούλες δεν θα την ξεχάσω ποτέ» είπε.