Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι η τροπολογία για την προστασία του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη αντιβαίνει το άρθρο 11 του Συντάγματος, που προστατεύει το δικαίωμα της ελευθερίας του συνέρχεσθαι καθώς και το άρθρο 25 για τα δικαιώματα του ανθρώπου ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.

«Είναι προφανές ότι όλοι μας διαχρονικά σεβόμαστε απόλυτα το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της τελευταίας δεκαπενταετίας, κανένας Έλληνας δεν προχώρησε στη βεβήλωση αυτού του Μνημείου», ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Παύλος Χρηστίδης και τόνισε πως η Νέα Δημοκρατία θέλει να χρησιμοποιήσει «ψευτοδιλήμματα».

«Η κυβέρνηση κινείται με εκδικητική μανία. Παραβιάζει το άρθρο 11 για τις συναθροίσεις και το άρθρο 25 για την αρχή της αναλογικότητας», είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς.

Η Σία Αναγνωστοπούλου από τη Νέα Αριστερά ανέφερε ότι η κυβέρνηση «θέλει να εξαφανίσει την ορατότητα των Τεμπών από το δημόσιο χώρο».

«Η ρύθμιση είναι ευθέως αντισυνταγματική» είπε και η Ελένη Καραγεωργοπούλου, εκ μέρους της Πλεύσης Ελευθερίας.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, χαρακτήρισε «απαράδεκτη την τροπολογία», υποστηρίζοντας ότι αξιοποιεί τις δυνατότητες του νόμου κατά των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, ζήτησε την απόσυρσή της και προειδοποίησε ότι ακόμα και εάν η τροπολογία ψηφιστεί, θα μείνει στα χαρτιά και θα ακυρωθεί στην πράξη, όπως η πανεπιστημιακή αστυνομία.

Τι προβλέπει η τροπολογία

Τη Δευτέρα κατατέθηκε στη Βουλή η κυβερνητική τροπολογία για την «προστασία του μνηεμίου του Αγνώστου Στρατιώτη», η οποία στην πραγματικότητα προβλέπει απαγόρευση συγκεντρώσεων στο πάνω μέρος της Πλατείας Συντάγματος, μπροστά από τη Βουλή. Ως «χώρος του μνημείου» θεωρούνται τα 4.600 τ.μ. που είναι η έκταση που ξεκινάει μπροστά από την Βουλή και το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και φτάνει μέχρι την αρχή του πεζοδρομίου. Όσοι παραβιάζουν τη νέα διάταξη τιμωρούνται με φυλάκιση έως και 1 έτους. H ρύθμιση ανακοινώθηκε από τον Πρωθυπουργό, Κυριακο Μητσοτάκη, λίγες μέρες μετά τη νικηφόρα διαμαρτυρία του Πάνου Ρούτσι, πατέρα θύματος του εγκλήματος των Τεμπών.

Αναλυτικά αναφέρεται:

Στον χώρο μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, επί της Λεωψόρου Βασιλίσσης Αμαλίας έναντι της Πλατείας Συντάγματος στην Αθήνα (…) ως χώρος ιδιαίτερης ιστορικής και εθνικής σημασίας, και για τη διαψύλαξη της ακεραιότητας και της κατά προορισμό χρήσης του Μνημείου απαγορεύονται από την έναρξη ισχύος του παρόντος:

α) Η χρήση ή κατάληψη της επιφάνειας του χώρου για οποιονδήποτε σκοπό πέραν της επίσκεψης του Μνημείου και της ανάδειξης της σημασίας του,
β) η οποιαδήποτε αλλοίωση του χώρου,
γ) η πραγματοποίηση της οποιασδήποτε δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης (…) συμπεριλαμβανομένων και της αυθόρμητης και της έκτακτης υπαίθριας δημόσιας συνάθροισης.

2. ‘Οσοι παραβιάζουν την παρ. Ι τιμωρούνται με ψυλάκιση μέχρι ενός (1) έτους ή με χρηματική Ποινή, εψόσον δεν τιμωρούνται βαρύτερα από άλλη διάταξη.

3. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη συντήρηση, τη φροντίδα και την ανάδειξη του Μνημείου και του χώρου της παρ. 1, είτε με ίδια μέσα, είτε μέσω ανάθεσης σχετικών συμβάσεων.

4. Για την τήρηση της δημόσιας τάξης, συμπεριλαμβανόμενης της Παραβίασης της παρ. 1, αρμόδια είναι η Ελληνική Αστυνομία σύμψωνα με τις κείμενες διατάξεις.

Έντονη αντίδραση συγγενών θυμάτων Τεμπών

Την κατηγορηματική τους αντίθεση στα κυβερνητικά σχέδια που αφορούν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και τη διαγραφή των ονομάτων των 57 θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη, εξέφρασαν δημόσια η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού, και ο πατέρας του Ντένις Ρούτσι, Πάνος Ρούτσι.

Οι δύο συγγενείς τόνισαν πως η αφαίρεση των ονομάτων από το μνημείο θα συνιστούσε «ασέβεια» και απαξίωση της μνήμης των θυμάτων, ζητώντας από την Πολιτεία να επιδείξει σεβασμό και να διατηρήσει τα γραμμένα ονόματα μέχρι την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας.

Μαρία Καρυστιανού: «Απαράδεκτο και αντισυνταγματικό»

Κατά τη διάρκεια εκδήλωσης με τίτλο «Δεν έχω οξυγόνο», η Μαρία Καρυστιανού επεσήμανε πως ο χώρος μπροστά στη Βουλή, όπου βρίσκεται το μνημείο, αποτελεί τόπο διαμαρτυρίας και πως ουδέποτε απειλήθηκε η ακεραιότητά του.

«Αυτό θέλουν να αποφύγουν, αλλά δεν θα το αποφύγουν. Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε εκεί, να διαμαρτυρόμαστε, κάθε φορά που δεν λειτουργούν σωστά», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενη στο ζήτημα της διαγραφής των ονομάτων, επεσήμανε:

Το θέμα με τα ονόματα μας αφορά άμεσα. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η Πολιτεία που τα σκότωσε. Να επιτρέψει να παραμείνουν γραμμένα μέχρι το πέρας της δίκης».

Πάνος Ρούτσι: «Αν το κάνουν, θα μας βρουν απέναντι»

Από την πλευρά του, ο πατέρας του Ντένις Ρούτσι, ενός από τα θύματα του πολύνεκρου δυστυχήματος, δήλωσε:

Ελπίζω μέχρι την τελευταία στιγμή να μην το κάνουν. Γιατί θα μας βρουν απέναντι. Όχι μόνο εμάς, αλλά όλο τον κόσμο».

Κοντιάδης: Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι πέρα από το δικαίωμα της συνάθροισης περιορίζει ένα ακόμη πιο ισχυρά προστατευόμενο δικαίωμα, αυτό της ελευθερίας της έκφρασης;

«Μερικές απλές ερωτήσεις προς τον νομοθέτη της διαβόητης τροπολογίας» για την «προστασία του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη» θέτει με ανάρτησή του ο συνταγματολόγος Ξενοφών Κοντιάδης. «Είναι νοητή η απόλυτη απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης στον συγκεκριμένο δημόσιο χώρο, η οποία κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθ. 14) και σε διεθνείς συμβάσεις υπερνομοθετικής ισχύος; Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, που εισήγαγε την τροπολογία, ότι πέρα από το δικαίωμα της συνάθροισης περιορίζει ένα ακόμη πιο ισχυρά προστατευόμενο δικαίωμα, αυτό της ελευθερίας της έκφρασης; αναφέρει χαρακτηριστικά. «Μία τελευταία απορία, ευρύτερη αλλά άμεσα συναφής: Πόσοι σε αυτή την πολιτεία αναγνωρίζουν πλέον την αξία και το κανονιστικό βάρος του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ως ορίων έναντι των αποφάσεων της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας την οποία αυτή ποδηγετεί;» τονίζει επίσης.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Ξ.Κοντιάδη:

Μερικές απλές ερωτήσεις προς τον νομοθέτη της διαβόητης τροπολογίας για την πλήρη απαγόρευση των συναθροίσεων και της ελεύθερης έκφρασης στον χώρο μπροστά και περί το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, που ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή:

Τι σχέση έχει η προστασία ενός μνημείου και του δημόσιου χώρου ευρύτερα γύρω από αυτό με τις επιβαλλόμενες απαγορεύσεις; Ποιος ακριβώς είναι ο κίνδυνος για το μνημείο, αν μερικά μέτρα από αυτό ασκούνται τα δικαιώματα της συνάθροισης και της ελεύθερης έκφρασης; Ποιος είναι συνεπώς ο συγκεκριμένος σκοπός των αυθαίρετων αυτών περιορισμών και με ποια λογική κρίνεται ως συνταγματικά θεμιτός;

Είναι ανεκτή κατά το Σύνταγμα (άρθ. 11 και 25) η πλήρης και απόλυτη απαγόρευση της συνάθροισης που προβλέπει η τροπολογία, ανεξάρτητα δηλαδή αν συντρέχουν λόγοι που αφορούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια ή σοβαρή διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής;

Ποιος αποφασίζει για το περιεχόμενο των υψηλών συμβολισμών ενός δημόσιου χώρου που βρίσκεται ακριβώς μπροστα στη Βουλή και συνδέεται με σημαντικές ιστορικές στιγμές, ιδίως με τη διαδήλωση παλλαϊκών αιτήμάτων; Μήπως η εγγύτητα του μνημείου στο κοινοβούλιο το διαφοροποιεί έναντι άλλων καθιστώντας ακόμη πιο κρίσιμη τη δυνατότητα έκφρασης και συνάθροισης;

Είναι νοητή η απόλυτη απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης στον συγκεκριμένο δημόσιο χώρο, η οποία κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθ. 14) και σε διεθνείς συμβάσεις υπερνομοθετικής ισχύος; Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, που εισήγαγε την τροπολογία, ότι πέρα από το δικαίωμα της συνάθροισης περιορίζει ένα ακόμη πιο ισχυρά προστατευόμενο δικαίωμα, αυτό της ελευθερίας της έκφρασης;

Aπό πότε σε υπαίθριους χώρους ελεύθερης πρόσβασης στον καθένα δικαιολογούνται περιορισμοί, ακόμη και αν συνδέονται με μνημεία, όταν δεν είναι περίκλειστοι άρα δεν εμποδίζεται η επίσκεψη σε αυτά;

Και ακόμα, πόσο θράσος και υποκρισία απαιτούνται για να φωτογραφίζει η συγκεκριμένη τροπολογία τα περιστατικά που συνδέονται με το έγκλημα των Τεμπών και την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, που διεκδικούσε ένα αυτονόητο δικαίωμά του θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του; Άραγε ο Ρούτσι επιλέγοντας να διαμαρτυρηθεί μπροστά στο μνημείο επέδειξε ασέβεια στο συμβολισμό του ή αντίθετα πόσο βαθιά το σέβεται;

Μία τελευταία απορία, ευρύτερη αλλά άμεσα συναφής: Πόσοι σε αυτή την πολιτεία αναγνωρίζουν πλέον την αξία και το κανονιστικό βάρος του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ως ορίων έναντι των αποφάσεων της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας την οποία αυτή ποδηγετεί; Και αν η αξία αυτή έχει συρρικνωθεί σήμερα στο ελάχιστο, τι απομένει από τη δημοκρατία και σε ποιους δημόσιους χώρους δικαιούνται οι πολίτες να την προστατεύσουν;