Ρεπορτάζ της Ηλιάνας Ζερβού

Η Μυρσίνη Κάιλα πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Αριστοτέλης» μιλά για πάρα πολλά κενά, Μόνο στην Α’ Αθήνας είναι κοντά στα 690. Μόνο στο κέντρο, μέσα της χρονιάς, 690 κενά. Τα κενά προκύπτουν από την άρνηση της κυβέρνησης να προσλάβει τους απαραίτητους μόνιμους εκπαιδευτικούς, αλλά και αναπληρωτές, την ώρα που οι νεοδιόριστοι/ες στοχοποιούνται επειδή λαμβάνουν νόμιμες άδειες τις οποίες δεν δικαιούνταν πριν. Το Υπουργείο ουσιαστικά είπε ότι «επειδή δε πρόκειται να στείλουμε όσους δασκάλους χρειάζεστε, βρείτε τον τρόπο από αλλού να καλύψετε τα κενά» λέει η κ. Κάιλα, ενημερώνοντας πως δεν υπάρχει γραπτή εντολή για τις συγχωνεύσεις.

Κατόπιν εορτής «μπαλώματα» και κινήσεις πανικού

Τι σημαίνει συγχώνευση. Για παράδειγμα, από εκεί που ένα σχολείο λειτουργούσε με 12 τμήματα τώρα θα λειτουργεί με 10, κάτι που σημαίνει ότι δύο δάσκαλοι θα μετακινηθούν από αυτό το σχολείο και θα πάνε να «μπαλώσουν» κάποιο άλλο κενό, σε κάποιο άλλο σχολείο, ίσως και περιοχή. Είναι τουλάχιστον 24 τμήματα για τα οποία μεθοδεύεται συγχώνευση, σε 12 διαφορετικά σχολεία.

Συγκεκριμένα τα σχολεία και οι τάξεις που σκοπεύουν να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις τμημάτων είναι: Στο 15ο Δημοτικό Αθήνας η Ε’ και η ΣΤ’, στο 29ο Δημοτικό Αθήνας η ΣΤ’, στο 30ο Δημοτικό Αθήνας η Β’, στο 36ο Δημοτικό Αθήνας η Β’ και η Ε’, στο 6ο Δάφνης η Δ’, στο 9ο Δημοτικό Δάφνης η Γ’, στο 11ο Δημοτικό Γαλατσίου η Β’, στο 2ο Δημοτικό Δάφνης η Γ’, στο 41ο Δημοτικό Αθήνας η Γ’, στο 5ο Δημοτικό Ζωγράφου η ΣΤ’, στο 65ο Δημοτικό Αθήνας η ΣΤ’ και στο 109ο Δημοτικό Αθήνας η Δ’ και η ΣΤ’.

Βλέποντας τα τμήματα καταλαβαίνουμε ότι οι συγχωνεύσεις αφορούν ακόμα και παιδιά δευτέρας δημοτικού, δηλαδή 7 – 8 χρονών. Η Μυρσίνη Κάιλα τονίζει ότι οι διαδικασίες αυτές, στη μέση της χρονιάς, πέρα από το ότι είναι βαθιά αντιπαιδαγωγικές, διαταράσσουν πλήρως τη λειτουργία του σχολείου. Μικρά παιδιά Δημοτικού θα βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη με νέα δασκάλα η νέο δάσκαλο, νέους συμμαθητές και μια εντελώς διαφορετική σύνθεση τάξης που θα τους προκαλεί αναστάτωση. Μάλιστα, οι γονείς όχι απλά δε ρωτήθηκαν και δε συμμετείχαν σε κάποια σχετική συζήτηση, αλλά ενημερώθηκαν και τελευταία στιγμή από τις διευθύνσεις των σχολείων, συγκεκριμένα την προηγούμενη Πέμπτη, ενώ χθες Δευτέρα είχαν Π.Υ.Σ.Π.Ε. για να προχωρήσουν τη διαδικασία.

Χθες επιχειρήθηκε να γίνει Π.Υ.Σ.Π.Ε.(Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) για να βγάλει υπεράριθμους τους δασκάλους από αυτά τα σχολεία, δηλαδή να προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις. Με την πολύ μαζική τους κινητοποίηση οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς μπλόκαραν το πρώτο Π.Υ.Σ.Π.Ε. Όταν ρωτήθηκε από τους εκπροσώπους των Σωματείων και τους Συλλόγους Γονέων η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ευαγγελία Καραγιάννη για τους λόγους των συγχωνεύσεων, η απάντηση της ήταν: «Εγώ είμαι εντολοδόχος».

Στο παρακάτω βίντεο η κα. Κάιλα απαντάει στην κα. Καραγιάννη πως οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι «είστε διοικητικά, επιστημονικά και εκπαιδευτικά υπεύθυνη και όχι απλά εντολοδόχος» κατά τη διαμαρτυρία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στο Μεταξουργείο.

«Στη μέση της χρονιάς αυτό δεν έχει ξαναγίνει, συνήθως συγχώνευαν τμήματα το καλοκαίρι» υπογραμμίζει η Μυρσίνη Κάιλα, σχολιάζοντας το πρωτοφανές της συγκεκριμένης περίπτωσης. Έτσι, το πρωί γονείς και εκπαιδευτικοί πήγαν αιφνιδιαστικά «χωρίς να μας περιμένουν, ακριβώς γιατί ήταν ευκαιρία να βρούμε τη διευθύντρια εκπαίδευσης και να μπλοκάρουμε τη διαδικασία» συνεχίζει η κα. Κάιλα. Οι γονείς μάλιστα είχαν στείλει εξώδικο για να την υποχρεώσουν να είναι στη συνάντηση μαζί τους, αφού προχώρησε σε μια διαδικασία χωρίς ποτέ να τους ακούσει και να απαντήσει στις ερωτήσεις τους.

Έπειτα, η κα. Καραγιάννη συνεννοήθηκε ωστε η επόμενη Π.Υ.Σ.Π.Ε. να γίνει διαδικτυακά, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα μπλοκαρίσματος. «Αυτοί είναι αποφασισμένοι να το κάνουν» μου λέει η συνδικαλίστρια με πικρία και συμπληρώνει: «Ξελαρυγγιαστήκαμε, χάσαμε τα μεσοκάματά μας και εμείς και οι γονείς, και τώρα μπορεί να κάνει απλά μια ηλεκτρονική ΠΥΣΠΕ επειδή απλά μπορεί.»

Γονέας καταγγέλει 9 διαγνώσεις παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες σε ένα τμήμα

Η κα. Κάιλα με οργή μου μεταφέρει ότι κατά τη χθεσινή κινητοποίηση γονέας κατήγγειλε ότι από τη συγχώνευση θα καταλήξει τμήμα να έχει μέσα 9 διαγνώσεις παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. «Για αυτά τα παιδιά τα μεγάλα τμήματα είναι κόλαση» ξεκαθαρίζει. Όταν αναφερόμαστε σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες η αναπηρίες εννοούμε ότι δικαιούνται και χρειάζονται παράλληλη στήριξη. Είναι άξιο απορίας, λοιπόν, το πως τμήμα θα μπορέσει να λειτουργήσει με ανάγκες παράλληλης στήριξης για 9 παιδιά σε ένα μόνο τμήμα. Όπως και να το διαχειριστεί πάντως το εκάστοτε σχολείο, ένα είναι σίγουρο, η ανάγκες του κάθε παιδιού δεν θα καλύπτονται. Αλλά φαίνεται πως αυτή δεν είναι η προτεραιότητα του Υπουργείου.

Από εκεί που τα παιδιά ήταν σε ένα μικρό τμήμα τώρα θα βρεθούν σε ένα χάος με 25 παιδιά, σχολιάζει ακόμα η εκπαιδευτικός. «Ένας γονέας μάλιστα είπε, “εμένα το παιδί μου είχε παράλληλη στήριξη, τώρα δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί”, στα 25 παιδιά αυτό το παιδί θα διαλυθεί η θα χαθεί» μου μεταφέρει ακόμα η κα. Κάιλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν γονείς και παιδιά μέσα από αυτήν την ανοργανοσιά, την υποστελέχωση, την αδιαφορία για τις ανάγκες των ανθρώπων που ονοματίζουν «εξοικονόμιση πόρων».

Μάλιστα, υπάρχουν σχολεία για παράδειγμα στα Πατήσια και τα Εξάρχεια, όπου πηγαίνουν πολλά παιδιά που δεν έχουν μητρική γλώσσα τα ελληνικά. Στο 109ο Δημοτικό για παράδειγμα, το 80% το παιδιών δε μιλάνε τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα. Για αυτά τα παιδιά τα πολύ μεγάλα τμήματα είναι επομένως καταστροφικά.  «Όταν είσαι σε ένα τμήμα με 12 παιδιά, μπορείς να βοηθήσεις πολύ περισσότερο τα παιδιά από το να είσαι σε ένα τμήμα με 25, είναι τεράστια η διαφορά», νιώθει ότι πρέπει να εξηγήσει το αυτονόητο η κα. Κάιλα, καθώς φαίνεται πως η κυβέρνηση θεωρεί πως γίνεται η ίδια μορφωτική δουλειά είτε σε τμήμα των 15 είτε των 25.

Ειδικά τα σχολεία του κέντρου γενικά είχαν ολιγομελή τμήματα, καθώς εκεί πηγαίνουν σχολείο περισσότερα παιδιά μεταναστών, που δε μιλούσαν ακόμη καλά τα ελληνικά και άρα είχαν μεγαλύτερες εκπαιδευτικές ανάγκες για προσοχή από τον εκπαιδευτικό. Βέβαια, μερικές φορές ήταν και η ξενοφοβία και ο ρατσισμός που οδηγούσε σε ολιγομελή τμήματα σε αυτές τις περιοχές, με Έλληνες γονείς να μεταφέρουν τα δικά τους παιδιά, ώστε να μην έρχονται σε επαφή με τα προσφυγάκια. «Είτε γιατί απλά οι γειτονιές είχουν λιγότερα παιδιά» προσθέτει ακόμα η κα. Κάιλα. Πάντως ήταν κάτι που ίσχυε και φαίνεται πως υπάρχει η κατεύθυνση να αλλάξει.

Το κατώτατο όριο των 15 παιδιών ανά τμήμα οδηγεί σε συγχωνεύσεις και αδικίες

«Παλιότερα δεν υπήρχε και νόμος πάνω στον οποίο να πατάνε» συνεχίζει. Με ενημερώνει ότι ουσιαστικά, έχει «ενεργοποιηθεί» το τελευταίο διάστημα νόμος του 2017, σύμφωνα με τον οποίο το ανώτερο όριο είναι 25 παιδιά αλλά τάξη, αλλά και το κατώτερο είναι 15 (Η παρ. 2 του άρθρου 7 του π.δ. 79/2017, αναφέρει «Ο μέγιστος αριθμός μαθητών ανά τμήμα είναι είκοσι πέντε (25). Από επταθέσιο σχολείο και άνω ο ελάχιστος αριθμός των μαθητών δεν μπορεί να είναι μικρότερος από δέκα πέντε (15) ανά τμήμα»). Για παράδειγμα, αν παλιότερα ένα τμήμα είναι 13 παιδιά και το άλλο 13 δεν τα συγχώνευαν. Πλέον ο νόμος «απαιτεί» τη συγχώνευση και, αν ενώσουμε ένα τμήμα με 13 και 13 προκύπτει ένα τμήμα με 26 παιδιά, σωστα; Σωστα! Τι γίνεται σε αυτή τη περίπτωση; Μετακινούν ένα παιδί, μου λέει η κα. Κάιλα.

Ωστόστο, στις συγχωνεύσεις που δρομολογούνται τώρα δε φαίνεται να υπάρχει αυτή η πρόθεση, αναφέρει η κα. Κάιλα. Κάτι αντίστοιχο, βέβαια, παραλίγο να γίνει σε σχολείο. Την κατάσταση διηγείται η κα. Κάιλα. Ειδικότερα, 30 παιδιά ήταν γραμμένα για να ξεκινήσουν στην πρώτη Δημοτικού το εκπαιδευτικό τους ταξίδι. Τα παιδιά αμέσως χωρίστηκαν σε δύο τμήματα των 15. Όμως, ένα παιδί έφυγε οπότε το ένα τμήμα είχε 14 παιδιά.  Έτσι με βάση το δικό τους νόμο, πήγαν ουσιαστικά να φτιάξουν ένα τμήμα των 25. Αν κάνουμε κι εμείς όμως τα μαθηματικά θα καταλάβουμε πως «περισσεύουν» τέσσερα παιδιά. Ακριβώς, σαν «περίσευμα» φαίνεται πως τα αντιλαμβάνεται η Διεύθυνση Εκπαίδευσης που ήταν στο τσακ να τα στείλει σε άλλο σχολείο.

Ευτυχώς, τελικά αυτό δεν έγινε «γιατί υπήρξε μεγάλη πίεση, αλλά δεν είχαν και το νομικό πλαίσιο γιατί οι εγγραφές στην πρώτη δημοτικού ολοκληρώνονται στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς οπότε τελικά δε νομιμοποιούνταν η μεταφορά», μου εξηγεί η κα. Κάιλα. Παρόλα αυτά, το παράδειγμα είναι ενδεικτικό της κυνικότητας. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά δεν είναι κουτιά, ως εκπαιδευτικός δομείς μία σχέση μαζί τους και πάνω σε αυτή τη σχέση μπορεί να κάνεις και πέντε πράγματα μαθησιακά.

«Αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις πανικού, έχουν βαθιές επιπτώσεις στα ίδια τα παιδιά» επαναλαμβάνει η κα. Κάιλα και μου επισημαίνει την υποκρισία του Υπουργείου που κάθε τρεις και λίγο θυμάται να κάνει σε λόγο σε ποιοτική εκπαίδευση και τους δίνει οδηγίες να μιλήσουν στα παιδιά για την «Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας» και άλλα τέτοια. Ένα καλό κρατώ από τη συζήτηση που είχα με την κα. Κάιλα, το κράτος κάνει ότι μπορεί για να στρέψει του γονείς ενάντια στους εκπαιδευτικούς, να τους καταδείξει ως τους υπαίτιους των δικών του ολιγωριών και καταστροφικών πολιτικών προτεραιότητων.

Ωστόσο, συνεχίζουν να αντιδρούν και στέκονται πίσω απ’ τα πανό των εκπαιδευτικών παλεύοντας μαζί τους, μπλοκάροντας συλλογικά άδικες μεθοδεύσεις.