Yπενθυμίζεται ότι ο Αλέξης Χαρίτσης αναφέρθηκε σε εκτενή του ανάρτηση στην έντονη διαφωνία που επικρατεί στο εσωτερικό του κόμματος, σχετικά με την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει και το αν θα εντεχθεί σε ένα προοδευτικό μέτωπο ή θα επιμείνει στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Όπως τονίζει, « θεωρώ ότι τα μέλη της Νέας Αριστεράς πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους. Η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής διαφωνεί».

Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:

«Στην Αριστερά, ιστορικά, υπάρχουν δύο αποκλίνουσες προσεγγίσεις για το ποια πρέπει να είναι η στάση της σε στιγμές κρίσης» αναφέρει αρχικά ο Πρόεδρος της Νέας Αριστεράς. «Η πρώτη επιμένει στη λογική της αυτόνομης πορείας και σε έναν σκληρό πυρήνα ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών. Κατά κανόνα, είναι μια στάση περιχαράκωσης και αναδίπλωσης στο όνομα των αντίξοων συνθηκών. Η δεύτερη αναζητεί τη διέξοδο σε μέτωπα με όμορες ιδεολογικά κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Κατά κανόνα, είναι μια στάση που προκύπτει από τη λογική του κατεπείγοντος. Αυτά που μας ενώνουν, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Αυτές οι δύο γραμμές βρίσκονται σε διάλογο, συγκρούονται και συντίθενται. Αλλά σε κάθε στροφή, μία είναι αυτή που δίνει τον τόνο».

«Αυτές οι δύο γραμμές βρίσκονται σε διάλογο, συγκρούονται και συντίθενται. Αλλά σε κάθε στροφή, μία είναι αυτή που δίνει τον τόνο» συνέχίζει και στη συνέχεια αναφέρεται στη δική του πρόταση. «Είναι γνωστό ότι στη Νέα Αριστερά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς οφείλουμε να κινηθούμε από εδώ και πέρα. Και αυτό είναι απολύτως λογικό και θεμιτό. Τη δική μου θέση την έχω διατυπώσει ρητά και ανοιχτά. Δεν είναι μόνο προσωπική θέση. Είναι η θέση του ιδρυτικού συνεδρίου της Νέας Αριστεράς: Λαϊκό Μέτωπο με κοινό πρόγραμμα απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη και στην άνοδο της ακροδεξιάς. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση επικοινωνεί με το βασικό αίτημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών στην Ελλάδα του 2025. Και πιστεύω, επίσης, ότι εκφράζει και την πλειοψηφία των οργανωμένων μελών της Νέας Αριστεράς».

Απαντώντας στον Πρόεδρο του κόμματος, ο Γραμματέας της Νέας Αριστεράς, Γαβριήλ Σακελλαρίδης αναφέρει αρχικά πως «Στη Νέα Αριστερά έχουμε μία κοινή αγωνία, όλοι και όλες μας. Να συμβάλουμε με τον πιο επιδραστικό τρόπο στην ανατροπή της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που η κοινωνία θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της».

Και τονίζει:

«Σε αυτό που εντοπίζεται η διαφωνία είναι στον τρόπο που απαντάμε σε αυτή την πρόκληση.

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «αν θέλουμε την ενότητα όλου του προοδευτικού χώρου απέναντι στον Μητσοτάκη». Αυτό είναι ένα εξωραϊσμένο σχήμα για να λειάνει την όψη του πραγματικού ερωτήματος που είναι το εξής:

Πιστεύουμε πραγματικά ότι μία συνεργασία της Νέας Αριστεράς με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και το- αν τελικά προκύψει-κόμμα του Α. Τσίπρα μπορεί να πετύχει να κινητοποιήσει τον κόσμο απέναντι στην ηγεμονία της Δεξιάς;

Γιατί αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Μπορεί ένα τέτοιο κοινό ψηφοδέλτιο να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μίας νέας πλειοψηφίας;

Μπορεί να σημαίνει απάντηση στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη με αριστερούς όρους;

Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, ωραία θα ήταν.

Γιατί μία τέτοια άποψη, παραβλέπει πλήρως την βαθιά κρίση αξιοπιστίας της Αριστεράς και την απαξίωση της τα τελευταία χρόνια. Η λογική της πρόσθεσης (ακόμα και με αρνητικούς αριθμούς), αλλά και του πολιτικού μέσου όρου είναι αυτή ακριβώς που οδήγησε την Αριστερά στην σημερινή κατάσταση. Αν ένα χρόνο πριν κάποιος μας έλεγε ότι το Λαϊκό Μέτωπο που αποφάσισε το Συνέδριο της Νέας Αριστερά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία του 2023, και μάλιστα αφού έχει μεσολαβήσει και η περίοδος Κασσελάκη, ε, συγγνώμη θα μας φαινόταν αλλόκοτο.

Αντί για αυτό, η Νέα Αριστερά πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της Αριστεράς στην χώρα μας. Χωρίς πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς, αλλά μίας
Αριστεράς με αυτοπεποίθηση που δεν θα έχει ανάγκη να χάσει τον εαυτό της μέσα σε θολά πολιτικά σχήματα. Μιας Αριστεράς με πρόγραμμα, αποφασιστικότητα, οργανική συμμετοχή στα κινήματα και στη νεολαία».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Γ.Σακελλαρίδη:

Στη Νέα Αριστερά έχουμε μία κοινή αγωνία, όλοι και όλες μας.

Να συμβάλουμε με τον πιο επιδραστικό τρόπο στην ανατροπή της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που η κοινωνία θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της.

Θέλουμε την Αριστερά να δυναμώσει, να εμπνεύσει, να πείσει και να κινητοποιήσει τους συμπολίτες μας απαντώντας στα πραγματικά τους προβλήματα. Και να το κάνει αυτό δίνοντας την μάχη σε όλα τα επίπεδα.

Κανείς μας και καμιά μας δεν διαφωνεί σε αυτό. Κανείς μας και καμιά δεν θέλει μία Αριστερά παρατηρητή των εξελίξεων, στον γυάλινο πύργο της ιδεολογικής της καθαρότητας και της μοιρολατρίας.

Σε αυτό που εντοπίζεται η διαφωνία είναι στον τρόπο που απαντάμε σε αυτή την πρόκληση.

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «αν θέλουμε την ενότητα όλου του προοδευτικού χώρου απέναντι στον Μητσοτάκη». Αυτό είναι ένα εξωραϊσμένο σχήμα για να λειάνει την όψη του πραγματικού ερωτήματος που είναι το εξής:

Πιστεύουμε πραγματικά ότι μία συνεργασία της Νέας Αριστεράς με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και το- αν τελικά προκύψει-κόμμα του Α. Τσίπρα μπορεί να πετύχει να κινητοποιήσει τον κόσμο απέναντι στην ηγεμονία της Δεξιάς;
Γιατί αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Μπορεί ένα τέτοιο κοινό ψηφοδέλτιο να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μίας νέας πλειοψηφίας;

Μπορεί να σημαίνει απάντηση στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη με αριστερούς όρους;

Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, ωραία θα ήταν.

Γιατί μία τέτοια άποψη, παραβλέπει πλήρως την βαθιά κρίση αξιοπιστίας της Αριστεράς και την απαξίωση της τα τελευταία χρόνια. Η λογική της πρόσθεσης (ακόμα και με αρνητικούς αριθμούς), αλλά και του πολιτικού μέσου όρου είναι αυτή ακριβώς που οδήγησε την Αριστερά στην σημερινή κατάσταση. Αν ένα χρόνο πριν κάποιος μας έλεγε ότι το Λαϊκό Μέτωπο που αποφάσισε το Συνέδριο της Νέας Αριστερά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία του 2023, και μάλιστα αφού έχει μεσολαβήσει και η περίοδος Κασσελάκη, ε, συγγνώμη θα μας φαινόταν αλλόκοτο.

Αντί για αυτό, η Νέα Αριστερά πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της Αριστεράς στην χώρα μας. Χωρίς πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς, αλλά μίας Αριστεράς με αυτοπεποίθηση που δεν θα έχει ανάγκη να χάσει τον εαυτό της μέσα σε θολά πολιτικά σχήματα. Μιας Αριστεράς με πρόγραμμα, αποφασιστικότητα, οργανική συμμετοχή στα κινήματα και στη νεολαία.

Κανείς δεν λέει ότι υπάρχει εύκολος δρόμος, ούτε υπάρχουν βεβαιότητες.

Είναι κοινή η αγωνία μας, παρά τις διαφωνίες μας.

Το σίγουρο είναι ότι στη Νέα Αριστερά θα υπερασπιστούμε από κοινού το κόμμα μας, τις λειτουργίες του, τα όργανά του και το καταστατικό του.

Το 1ο μας Συνέδριο έναν χρόνο πριν ήταν ένα ανοιχτό Συνέδριο, χωρίς αποκλεισμούς. Το ίδιο σώμα εξέλεξε τον Πρόεδρο, την Κεντρική Επιτροπή και ψήφισε τις θέσεις της Νέας Αριστεράς.

Στις 22-25 Ιανουαρίου θα γίνει το Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς που θα συζητήσει το Πρόγραμμα και τη στρατηγική του κόμματος.
Θα προχωρήσουμε με ενότητα και συντροφικότητα για να απαντήσουμε στις κοινές μας αγωνίες.