Αναλυτικά:
«Σε όλον τον κόσμο η εποχή μας γκρεμίζει οριστικά την αυταπάτη ότι δημοκρατία είναι συνυφασμένη με τον καπιταλισμό. Με την επανεκλογή Τραμπ, ο πλανήτης εισήλθε σε μια περίοδο ανταγωνισμών, υπερεξοπλισμών και πολεμικών ετοιμασιών, με ταυτόχρονη επιτάχυνση της κυριαρχίας ακροδεξιών και αυταρχικών δυνάμεων. Αυτές επιβάλουν την ατζέντα , σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Φυσικά, δυνάμεις που αντιστέκονται σε αυτή την τάση είναι υπαρκτές και αισθητές, όπως έδειξαν και οι διεθνείς κινητοποιήσεις στο πλευρό της Παλαιστίνης. Ωστόσο, εάν δεν δυναμώσουν, μια παγκόσμια πολεμική εμπλοκή ή μια ανεπίστρεπτη οικολογική καταστροφή δεν μπορούν να αποκλειστούν,
Η Ελλάδα συμβαδίζει με αυτή την τάση. Η ήττα των κοινωνικών κινημάτων που αναπτύχθηκαν απέναντι στην κρίση, η πολιτική καθίζηση της Αριστεράς, η απογοήτευση και η ιδιώτευση που ακολούθησε την συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη φτωχοποίηση του πληθυσμού και την εκτεταμένη επίθεση στα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα, έχει δημιουργήσει έναν σκοτεινό πολιτικό χάρτη. Τα τελευταία 2,5 χρόνια, τέσσερα διαφορετικά κόμματα της ακροδεξιάς κατόρθωσαν να αποκτήσουν εκπροσώπηση στα κοινοβούλια, εκπροσωπώντας διαφορετικές εκδοχές της (φασιστική, θρησκευτική, εθνικιστική και σύγχρονη alt-right), την ώρα που ο κύριος όγκος της ακροδεξιάς στοιχίζεται πίσω από ή και εντός της Νέας Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση της τελευταίας ασκεί μια πολιτική με οριακή σχέση με το Κράτος Δικαίου, η οποία συμπεριλαμβάνει ακραίες μορφές διαφθοράς, παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων, ρατσιστικές εκτροπές και επιθετική ενεργοποίηση αντιδραστικών ιδεολογικών μηχανισμών. Παραχωρεί με όρους “πλιάτσικου” δημόσιο πλούτο σε επιχειρηματίες-φίλους της, ενισχύει τη δημιουργία καρτέλ και επεκτείνει διεθνείς οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου.
Η διεθνής αδυναμία της Αριστεράς είναι στην Ελλάδα ακόμα πιο έντονη, εξαιτίας της δυσφήμισης των ιδεών και του ηθικού της πλεονεκτήματος μετά το 2015, που συντέλεσε στην απενοχοποιημένη εφαρμογή αντικοινωνικών πολιτικών και στην πολιτική ηγεμονία της Δεξιάς. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πατά πάνω σε πολιτικές ψηφισμένες ήδη από το μνημόνιο του 2015 και την κυβέρνηση Τσίπρα (χρηματιστήριο ενέργειας, ιδιωτικοποίηση σιδηροδρόμου, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας) και λειτουργεί -πάντα με το αζημίωτο- ως μεσάζοντας ντόπιων και ξένων κεφαλαίων, μετατρέποντας την χώρα σε “φαιό νταμάρι”.
Να γιατί μόνο ως κρύο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η προσπάθεια ενός μεγάλου τμήματος του Κεφαλαίου να αναστήσει το Τσίπρα ως “σωτήρα”, στο όνομα τάχα κάποιας υποτιθέμενης προοδευτικής πολιτικής. Ωστόσο η καταστροφική επιστροφή αυτών των τάσεων στο πλαίσιο ενός αρχηγικού κόμματος που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως βαλβίδα εκτόνωσης, προσδίδει μορφή κατεπείγοντος στις προσπάθειες ανασύνταξης της κινηματικής Αριστεράς.
Θεωρούμε ότι αυτή η τάση αντιδραστικής κυριαρχίας δεν πρέπει να βρει έδαφος στην απουσία μιας κινηματικής Αριστεράς αρκετά ισχυρής για να τις αποκρούσει, η οποία θα αναφέρεται στη ρήξη με τη σημερινή κατάσταση. Και εκτιμούμε ότι σε αυτή τη φάση, μετά από 10 συνεχόμενα χρόνια υποχωρήσεων των κινημάτων, αυτή η Αριστερά οφείλει να αναπτύξει τον ριζοσπαστικό λόγο της χωρίς να αφεθεί να παρασυρθεί από την ηδονή της καταστατικής συνέπειας και την αδράνεια της ιδεολογικής καθαρότητας.
Υπό αυτό το πρίσμα, απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις που δεν ενεπλάκησαν σε πολιτικές φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας ή κανονικοποίησης των ρατσιστικών πρακτικών του ελληνικού κράτους, για την ενίσχυση ενός μετώπου που θα κινείται γύρω από τους εξής άξονες:
1. Υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας με ανάκτηση όσων χάθηκαν από την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης μέχρι σήμερα. Επιστροφή στο δημόσιο όλων των βασικών τομέων (ενέργεια, μεταφορές, υγεία, εκπαίδευση), συλλογικές συμβάσεις, ελάχιστο κοινωνικό εισόδημα, πολιτικές για κοινωνική στέγαση.
2. Οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με πλήρη άρνηση του χρηματιστηρίου ενέργειας, όλων των εξορύξεων και της ενεργειακής διπλωματίας με εθνικιστικά χαρακτηριστικά.
3. Πολιτική κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους μετακινούμενους πληθυσμούς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και ίσα δικαιώματα σε εργασία, υγεία, παιδεία και στέγαση
4. Ανάδειξη ενός προγράμματος ανάκτησης των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, κοινωνικού ελέγχου και λογοδοσίας, απέναντι στην ακροδεξιά με υπεράσπιση των έμφυλων υποκειμένων του αποαποικιοκρατικού κινήματος και άλλων κινημάτων που επεξεργάζονται αξίες αντίθετες προς τον καπιταλισμού. Απέναντι στον ανταγωνισμό, να προτάξουμε την αλληλεγγύη
5. Συγκρότηση ενός αντιπολεμικού μετώπου που θα αναδεικνύει την ανάγκη αντιπαράταξης στον καπιταλισμό και τους ανταγωνισμούς, έναν νέο εργατικό διεθνισμό με πλαίσιο ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση,
Η κρίσιμη μεταβλητή για την ανάπτυξη ενός τέτοιου μετώπου είναι η ανασυγκρότηση και αναγέννηση των κοινωνικών κινημάτων, της συνδικαλιστικής οργάνωσης και των αντιστάσεων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, τα σχολεία, ή τα κινήματα αντίστασης στις εξορύξεις, την κλιματική καταστροφή και την εκποίηση των δημόσιων αγαθών. Η πολιτική έκφραση των διεκδικήσεων και των κοινωνικών αντιστάσεων, είναι πρώτα και κύρια υπόθεση τόσο των αγωνιστών/ριών, δυνάμεων και πρωτοβουλιών-ομάδων που σήμερα κινούνται από την ενωτική πρωτοβουλία ΜΕΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις ενδιάμεσες πρωτοβουλίες και συσπειρώσεις καθώς και των ανένταχτων αγωνιστών/στριών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, της αντικαπιταλιστικής Οικολογίας και του ελευθεριακού ρεύματος -ακόμη και όσων αριστερών αναφέρονται σε κόμματα που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο και νιώθουν εγκλωβισμένοι/ες- μπροστά στο φάσμα της πλήρους εξαφάνισης μιας ανεξάρτητης, ταξικής έκφρασης των συμφερόντων της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας στην κεντρική πολιτική και καλούνται να υπερβούν τα στεγανά των φετιχισμών της μικροδιαφοράς,
Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, και παραμένουμε ανένταχτες και ανένταχτοι στους χώρους της Αριστεράς, της Οικολογίας ή του ελευθεριακού ρεύματος, δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες το αμέσως επόμενο διάστημα.
1.ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, βιολόγος
2.ΒΡΟΣΓΟΣ ΑΝΤΥ, οικονομολόγος – συγγραφέας
3.ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, εντεταλμένος διδάσκων στο Πάντειο
4.ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, δημόσιος υπάλληλος
5.ΓΚΕΝΟΥΔΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ, ψυχολόγος
6.ΖΑΓΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, εκπαιδευτικός
7.ΖΙΝΔΡΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, φωτογράφος
8.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΘΕΟΚΛΗΣ, εκπαιδευτικός
9.ΚΑΨΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, επίκουρος καθηγητής Πάντειο
10.ΚΙΟΥΠΚΙΟΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
11.ΚΟΥΣΟΥΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ιστορικός
12.ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ, ιδιωτικός υπάλληλος
13.ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ, εκπαιδευτικός
14.ΣΟΛΩΜΟΣ ΜΑΚΗΣ, μουσικολόγος
15.ΣΠΑΘΑΡΙΔΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ, πολιτική επιστήμονας
16.ΣΠΑΝΟΥΔΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, χημικός μηχανικός
17.ΣΦΕΤΣΑ ΔΑΦΝΗ, ιδιωτική υπάλληλος
18.ΧΑΛΙΟΡΗ ΙΟΥΛΙΑ, διευθύντρια ΕΣΥ
19.ΨΥΛΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ, καθηγητής ΕΚΠΑ»