Του Γιάννη Αγιάννη
Από μακριά η διαπλοκή των συμφερόντων στην Ελλάδα, δείχνει καθαρή, πολύπλοκή και μικρή σε εύρος. Δεν συγκρίνεται δηλαδή με το μέγεθος των αόρατων σχέσεων εξουσίας ανάμεσα σε πολυεθνικές εταιρείες και πολιτικούς όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Οι έρευνες του δικτύου Reuters και του γερμανικού περιοδικού Stern έρχονται, σταδιακά, η μία μετά την άλλη να παρουσιάσουν το μέγεθος του προβλήματος των σχέσεων ανάμεσα στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τους νομίμως φοροδιαφεύγοντες εφοπλιστές που βρίσκονται στα ΜΜΕ και στην ομάδα των πολιτικών που είναι από την άλλη πλευρά του τραπεζιού. Στη μέση είναι οι τράπεζες που βάζουν τα λεφτά στο τραπέζι
Οι όροι που περιγράφονται είναι σκληρoί. Το ρεπορτάζ του Stern κάνει λόγο για μαφία, και αναφέρεται μεταξύ άλλων στο πιστόλι που απασφάλισε φρουρός επιχειρηματία, όταν επιχείρησε να τον δει ο δημοσιογράφος. Τα πράγματα σε συνθήκες φτωχοποίησης και «διάσωσης» από το ΔΝΤ, βγαίνουν σιγά, σιγά στη φόρα. Όχι για να διορθωθούν, αφού η εξάρτηση ΜΜΕ τραπεζών και πολιτικών είναι μεγάλη. Αλλά για να τοποθετηθεί σε ένα μικρότερο μέγεθος, μέχρι να έρθουν τα επόμενα τζάκια.
Οι νέοι επιχειρηματίες που θα προκύψουν δεν θα είναι ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι. Θα παίξουν με τις ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που σαρώνουν με υπερκέρδη τη χώρα, και τα παραρτήματα των μεγάλων διαφημιστικών, αυτών που προκάλεσαν την κατάρρευση των ΜΜΕ.
Η εναλλαγή αυτή της εξουσίας στα ΜΜΕ, είναι κρίσιμη για τους Τροικανούς, οι οποίοι επί διετία αξιοποίησαν την προθυμία των επιχειρηματιών, είδαν όμως πως οι περισσότεροι εξ αυτών εντάσσονται στην επιχειρηματολογία του Θόδωρου Πάγκαλου. Ήταν «ομοτράπεζοι» από τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, επί Ανδρέα Παπανδρέου και την εποχή του Κώστα Σημίτη.
Αυτός ίσως είναι και ο λόγος για τη στροφή που επιχειρούν συγκροτήματα όπως ο ΔΟΛ και τηλεοπτικοί σταθμοί όπως το Mega, που είναι ελαφρώς απολογητικοί ως προς τις ζημιές που προκάλεσε το Μνημόνιο και έξαλλοι προς την Τρόικα που τους δεν τους επιτρέπει την εκ νέου δανειοδότηση. Και χωρίς τα δάνεια αυτά, κανένα από τα ΜΜΕ δεν μπορεί να επιβιώσει, εκτός κι αν οι επιχειρηματίες αποφασίσουν να βάλουν λεφτά στα μαγαζιά τους.
Είμαστε στη διαδικασία της αντίστροφης μέτρησης. Ήδη η κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει την πληροφόρηση, με απευθείας διαπραγματεύσεις με τους επιχειρηματίες και με έμμεση υποστήριξη όπως συνέβη στην περίπτωση του ΔΟΛ και του ΟΠΑΠ, ή με την ΕΡΤ. Δεν δίστασε να στείλει ένα «μήνυμα» στους ευρωπαϊους διακόπτοντας το σήμα του Euronews για να ικανοποιήσει τους υποστηρικτές της επιχειρηματίες, ενώ τώρα σχεδιάζει την αντικατάσταση των συμβασιούχων της ΕΡΤ, χρεώνοντας τους στο ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά, με χαρούμενα παιδιά από τη γαλάζια γενιά.