Γκιλοτίνες στα media

Η κατηγορία γνωστή, κοινότοπη αλλά διόλου αβάσιμη. Οι δημοσιογράφοι έχοντας τον έλεγχο στη ροή πληροφοριών συνήθιζαν να γιγαντώνουν τα προβλήματα στον κλάδο τους, τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας στέναζε από τις απολύσεις ενώ ο δημόσιος έδινε μάχη χαρακωμάτων απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και/ή την τρόικα.

Μόνο που αυτή τη φορά ο λύκος ήρθε πραγματικά στο μαντρί. Ύστερα από την πρώτη ομοβροντία του ΔΟΛ, ήρθε η σειρά του συγκροτήματος Αλαφούζου να αμφισβητήσει κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών αν όχι αιώνων και έτσι να ανοίξει ένα νέο μέτωπο όχι μόνο στο χώρο των ΜΜΕ αλλά και στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα.

Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι ειδησεογραφικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του ΑΝΤ1, προχώρησαν σε τόσες απολύσεις δημοσιογράφων ώστε ακύρωσαν στην πράξη τον ενημερωτικό τους χαρακτήρα.

Στο σημείο αυτό, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα λέγαμε... η συνέχεια στους τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς δέκτες σας. Εδώ ακριβώς όμως κρύβεται η ειδοποιός  διαφορά. Οι πραγματικές εξελίξεις δεν θα μεταδοθούν ποτέ από τα λεγόμενα κυρίαρχα ή καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης τα οποία θα προβάλλουν αποκλειστικά και μόνο τις θέσεις των ιδιοκτητών τους. (Σε αντίθεση λόγου χάρη με το BBC όπου οι η πορεία του ίδιου του μέσου γίνεται συχνά είδηση με σχετική τουλάχιστον αντικειμενικότητα). Ο ρόλος της ενημέρωσης λοιπόν για τον κλάδο... της ενημέρωσης, περνά σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου στο Ιντερνετ. Και φυσικά όχι στα ιντερνετικά μέσα που αποτελούν συμπλήρωμα ή βιτρίνα μεγάλων ΜΜΕ  αλλά σε ανεξάρτητα site και blogs.

Η συνέχεια στις οθόνες των υπολογιστών σας...