Να σημειωθεί ότι η Κ. Κούνεβα, που μεγάλωνε μόνη το παιδί της, είχε ζητήσει από την εργοδοσία λόγω απειλών που δεχόταν να αλλάξει βάρδια και πόστο περιοχής, χωρίς όμως να εισακουστεί. Επίσης, στην κατάθεσή τους μάρτυρες, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκαν σε μια εταιρεία (δεν ήταν η μοναδική) που απασχολούσε στη συντριπτική πλειοψηφία αλλοδαπούς εργαζόμενους που υποχρεώνονταν να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, δούλευαν 6 ώρες και πληρώνονταν για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει η εργοδοσία την ένταξή στα βαρέα. Επίσης, αναφέρθηκαν και στο εργοδοτικό σωματείο. Όπως είπε χαρακτηριστικά η Ε. Ζαμπέτα, μέλος τότε του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, «είχα βρεθεί στην εργοδοτική διαφορά και είδα τη στάση του εργοδότη που ήταν εκδικητική και επιθετική και τη μεθόδευση του εργοδοτικού σωματείου που είχε κάνει απ' έξω αντισυγκέντρωση και έβριζε τη συνδικαλίστρια και την Παναττική Ένωση».
Περισσότερα στο δημοσίευμα του 902.gr