Ο αθέατος πόλεμος στην τηλεόραση

του Βασίλη Κουφόπουλου

Το επόμενο διάστημα στην τηλεοπτική αγορά είναι πολύ πιθανό να δούμε το πρώτο λουκέτο. Οι λόγοι , αν επέλθει το μοιραίο, το οποίο και κανείς δεν επιθυμεί δεν συνδέονται άμεσα με την ύφεση. Το πραγματικό πρόβλημα όμως  για τους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών είναι πως η πολιτική του Μνημονίου που υποστηρίζουν μπορεί να φέρει αλλεπάλληλα λουκέτα. Προς το παρόν, στο στόχαστρο της Τράπεζας της Ελλάδας , του ΣΕΒ και της μισής κυβέρνησης είναι η ΕΡΤ, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε το φαινόμενο του ντόμινο ούτε  το «σκάσιμο» δύο ή τριών ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών.

Το παιχνίδι είναι σε δύο επίπεδα. Η ΕΡΤ με 300 εκατ. ευρώ ως σταθερό έσοδο από το ανταποδοτικό τέλος, παράγοντας πρόγραμμα μπορεί να περιορίσει την ισχύ των ιδιωτικών σταθμών. Με 345 εκατ, ευρώ κύκλο εργασιών έχει το 1.3 της αγοράς τηλεόρασης. Το ανταποδοτικό τέλος αυξήθηκε κατά 30% από τον πρώην υπουργό Επικρατείας , Θόδωρο Ρουσόπουλο, επί διοικήσεως στην ΕΡΤ, του Χρήστου Παναγόπουλου και είναι από τα χαμηλότερα στην ΕΕ.  Είναι μάλιστα κατοχυρωμένο από τη συνθήκη του Άμστερνταμ. Αν η ΕΡΤ το διαθέσει ορθά και με διαφάνεια στην αγορά , μπορεί να αλλάξει υπέρ της , το τηλεοπτικό σκηνικό. Είναι όμως μια πολιτική απόφαση για την επιβίωση ή όχι της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Η δεύτερη μάχη είναι στην ιδιωτική TV. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν υψηλούς προϋπολογισμούς  γνωρίζοντας το τι θα επακολουθούσε . Για την κρίση μιλούσαν από το 2009 , όταν δηλαδή συνέτασσαν τους προϋπολογισμούς για το 2010, έχοντας με εξαίρεση τον Alpha ένα ιδιαίτερα ακριβό πρόγραμμα. Μάλιστα το δεδομένο είναι-  με βάση πάντοτε τα δημοσιευμένα στοιχεία  των ισολογισμών για το 2009- πως 4 από τους 7 σταθμούς εθνικής εμβέλειας ήταν ζημιογόνοι: Ο  Alpha είχε ζημίες 108 εκατ. ευρώ, ο ΑΝΤ1 TV 54 εκατ. ευρώ, το Star 2 εκατ. ευρώ και 0,6 εκατ. ευρώ το Mega, με ελάχιστη κερδοφορία για τους υπόλοιπους .

Τώρα καλούνται να κάνουν όλοι βουτιά προς τα κάτω, διότι παρά την αύξηση της θεαματικότητας δεν υπάρχει η ανάλογη διαφήμιση και η δανειακή υποστήριξη  Ο πολιτικός σχεδιασμός είναι η μείωση του κόστους λειτουργίας με δύο διαφορετικούς στόχους. Τη διάλυση των όποιων απαιτήσεων της μεγάλης μάζας των εργαζομένων, διατηρώντας τα προνόμια για τους αστέρες και τους μάνατζερ και τη  φθορά ή το κλείσιμο όσων δεν μπορούν να αλλάξουν ή να καταβάλλουν χρήματα-από αυτά που έχουν - στις επιχειρήσεις τους για να επιβιώσουν.

Αυτό που δεν ομολογείται είναι πως μαζί με τη φούσκα της τηλεόρασης καταρρέει και το μοντέλο λειτουργίας της : παραγωγή προγραμμάτων  χαμηλής αξίας με υψηλές αμοιβές για τους παρουσιαστές, σήριαλ με το κιλό τα προηγούμενα χρόνια διάθεση υπέρογκων ποσών σε αθλητικά δικαιώματα , γύρω από ένα στενό κύκλο προσώπων που άλλαζαν θέσεις στα κανάλια, υποσχόμενοι θαύματα και  αφήνοντας ζημιές

Τα οικονομικά της ελληνικής TV

ποσά σε εκατ.  ευρώ
*Ισολογισμός με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα