Οι Εσκιμώοι έχουν, λέει, 49 διαφορετικές λέξεις για το χιόνι, ενώ οι Βεδουίνοι της Σαχάρας καμία. Αν ρωτούσατε έναν κοινωνικό ανθρωπολόγο, θα σας έλεγε ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο καθένας ονομάζει μόνο τα πράγματα που νιώθει δικά του. Έτσι κι οι Έλληνες πολιτευτές: ονομάζουν τους ψηφοφόρους τους επειδή αυτοί τους ανήκουν. Κι αλλιώς: ονομάζουν τους ψηφοφόρους τους κι έτσι αυτοί τους ανήκουν. Και όταν λέμε «ονομάζουν», το εννοούμε κυριολεκτικά: τους βαφτίζουν μέσα στους Ιερούς Ναούς της Ορθοδοξίας της ελληνικής επικράτειας.
 
Ορισμένοι λένε αστειευόμενοι για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον ακλόνητο Μαθουσάλα της ελληνικής πολιτικής ζωής, ότι έχει βαφτίσει μόνο τη μισή Κρήτη διότι έχει παντρέψει την άλλη μισή. Μπορεί να είναι λεκτικό σχήμα ή υπερβολή, πάντως οι κουμπαριές παίζουν το ρόλο τους. 
 
Όπως το έθεσε και ο Άδωνις Γεωργιάδης, αφού βάφτισε έναν τετράχρονο τσιγγάνο στο Ίλιον τον προηγούμενο Αύγουστο, οι γονείς του παιδιού «με στήριξαν πάρα πολύ στον πολιτικό μου αγώνα και όταν μου ζήτησαν να βαφτίσω το παιδί τους, το δέχτηκα με μεγάλη χαρά». Έτσι το γεγονός προβάλλεται τόσο από τον ίδιο τον βουλευτή στο προφίλ του στο Facebook, όσο και από το όχι και τόσο ειδησεογραφικό σάιτ fthis.gr, όπου δημοσιεύονται οι ανάλογες φωτογραφίες των χαρούμενων κουμπάρων και ρεπορτάζ από το γλέντι που ακολούθησε (η Ευγενία Μανωλίδου απουσίαζε, για όσους ενδιαφέρονται). 
 
Αλλά και η μαρτυρία του κατηγορούμενου σήμερα για τοκογλυφία πολιτευτή του ΛΑΟΣ Μάρκου Καραμπέρη είναι χαρακτηριστική. Καταθέτοντας πριν ένα χρόνο στη Βουλή για την υπόθεση Βατοπεδίου, ο Καραμπέρης είπε, όταν η κουβέντα πήγε στις βαφτίσεις: «Εγώ πιστεύω ειδικά για τον κ. (Παναγιώτη) Ψωμιάδη ότι πηγαίνει σε όλους τους γάμους και σε όλα τα βαφτίσια και σε όλες τις εκδηλώσεις (…) Τον γνωρίζει όλος ο κόσμος». 
 
Δυστυχώς, στατιστικές πολιτικών βαπτίσεων δεν τηρούνται για να δούμε αν η κρίση έχει επηρεάσει αυτή τη μορφή δούναι και λαβείν μεταξύ πολιτευτή και ψηφοφόρου ή αν νεώτεροι πολιτευτές ακολουθούν διαφορετική πρακτική. Ωστόσο, μια είδηση που δεν θα είχε τύχη στον αθηναϊκό Τύπο, αλλά παίζει οργανικό ρόλο στον αχαϊκό, μας προσφέρει μια ένδειξη ότι ο χορός καλά κρατεί: «Την Κυριακή 20/5[/2012] στην Αγ. Τριάδα Καρυάς Πατρών βαπτίστηκε ο Κωνσταντίνος Γαλάνης. Οι γονείς του: Χρήστος & Ελευθερία Γαλάνη (οδηγός του πρώην Νομάρχη), η νουνά του: Μαριλία Κάνιστρα (υποψήφια βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ), ο παππούς του: Κώστας Ματσούκης, η γιαγιά του Γεωργία Γαλάνη και η αδελφή του βαπτιζόμενου (Κωσταντίνου): Γωγώ Γαλάνη. Παραβρέθηκε η οικογένεια του [πρώην νομάρχη Αχαΐας] κ. Δημήτρη Κατσικόπουλου και το γλέντι συνεχίστηκε στο Κτήμα Διαμαντή».
 
Η είδηση επαναλαμβάνεται σε πολλές ιστοσελίδες αχαϊκού ενδιαφέροντος με τα ίδια πάνω-κάτω λόγια, με τις ίδιες φωτογραφίες όπου πρωταγωνιστεί εκτός από τον συμπαθητικό πιτσιρικά και η Μαριλία Κάνιστρα, η 27χρονη δικηγόρος που έλαβε 2.610 σταυρούς στις εκλογές του περασμένου Μάη, λαμβάνοντας την πέμπτη θέση στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα. 
 
Στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει καθαρό πνεύμα ανάθεσης της διαχείρισης των δημοσίων ζητημάτων από το λαό σε κάποια πεφωτισμένη ηγεσία. Πίσω από κάθε μεγαλοστομία των πολιτικών, ελλοχεύουν οι μικρές σχέσεις που θεμελιώνουν το δίκτυο των ψηφοφόρων, τους σταυρούς που φέρνει δηλαδή κάθε υποψήφιος στο πολιτικό κόμμα με το οποίο κατεβαίνει στις εκλογές. Και πίσω από κάθε μεγαλοστομία του ψηφοφόρου, κρύβεται η άλλη όψη αυτών των σχέσεων, η πρακτικότατη προσδοκία των άμεσων αποτελεσμάτων της επιτυχημένης ψήφου στην προσωπική του ζωή.
 
ΥΓ. Η περί Εσκιμώων πληροφορία αντλήθηκε από το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου «49 λέξεις για το χιόνι».