Όπως επισημαίνεται στο εισαγγελικό πόρισμα, στις 15/2/2000 υπογράφεται η υπ’αριθμόν 012Β/2000 σύμβαση του Πολεμικού Ναυτικού για την κατασκευή τριών νέων υποβρυχίων τύπου 214, με δικαίωμα ενός ακόμη option (3+1). Κύριος ανάδοχος ορίζεται η εταιρεία «Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε.» (ΕΝΑΕ), ενώ υπογράφονται και δύο υποσυμβάσεις μεταξύ ΕΝΑΕ και της γερμανικής κοινοπραξίας Ferrostaal/HDW, που την ορίζουν ως υποκατασκευαστή, λόγω της τεχνογνωσίας και του εξοπλισμού που διέθετε.
Η κύρια σύμβαση, με το κωδικό όνομα ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ, υπεγράφη μεταξύ Ι. Σμπώκου (για λογαριασμό του δημοσίου) και Σ. Εμμανουήλ (για λογαριασμό της ΕΝΑΕ) και είχε συνολική αξία 1.385.277.117€. Οι δύο υποσυμβάσεις, που ανέθεταν στη γερμανική κοινοπραξία την κατασκευή των υποβρυχίων (1 στο Κίελο της Γερμανίας και 2+1 στα Ελληνικά Ναυπηγεία) υπεγράφησαν μεταξύ Σ. Εμμανουήλ(για την ΕΝΑΕ), D. Rathjens και W. Freitag (για την HDW), H. Haun και H. Muhlenbeck (για την Ferrostaal). Η αξία της πρώτης υποσύμβασης αγγίζει τα 366.710.322€ και η δεύτερη τα 771.990.807€.
Στις 31/5/2002 υπογράφεται η σύμβαση 021Β/2002 που αφορά τον εκσυγχρονισμό και την γενική επισκευή 3+1 υποβρυχίων τύπου 209, συνολικής αξίας 826.173.947€. Η σύμβαση ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΙ υπογράφεται μεταξύ Σ. Τραύλου (ελληνικό δημόσιο) και Σ. Εμμανουήλ (ΕΝΑΕ). Στη λογική της παραπάνω σύμβασης, υπογράφεται υποσύμβαση μεταξύ ΕΝΑΕ και FS/HDW, και συγκεκριμένα μεταξύ Σ. Εμμανουήλ(για την ΕΝΑΕ), H. Haun και W. Freitag (για την HDW), F. G. Von Der Schulenburg και H. Muhlenbeck (για την Ferrostaal).
H εταιρεία Ferrostaal, υπεύθυνη για την αποκλειστική διάθεση των υποβρυχίων της κατασκευαστικής HDW, υπήρξε θυγατρική της MAN έως και το 2009. Κατά τη διάρκεια ερευνών της γερμανικής δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα της Εισαγγελίας Μονάχου, για υπόθεση διαφθοράς της ΜΑΝ, προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία για την θυγατρική της, Ferrostaal. Έχει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι από το 2004 υπήρχαν στοιχεία για πιθανές παράνομες πληρωμές της Ferrostaal στον Εμμανουήλ, ενώ από το 2001 απασχολούσε τη διοίκηση της εταιρείας το υψηλό ποσοστό προμηθειών και οι τρόποι πληρωμής της MIE (MARINE AND INDUSTRIAL ENTERPRISES SA), αντιπρόσωπου στην Ελλάδα τόσο της Ferrostaal όσο και της μητρικής της HDW, Thyssen Krupp Marine Systems.
Οι H. Haun και H. Muhlenbeck οδηγούνται στην δικαιοσύνη το 2011 με την κατηγορία της δωροδοκίας αξιωματούχων χώρας-μέλους της Ε.Ε., και καταδικάζονται. Οι απολογίες τους δίνουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την υπόθεση των υποβρυχίων και επιβεβαιώνουν τις υποθέσεις περί δωροδοκίας.
Οι H. Haun και H. Muhlenbeck πληροφορούνται για επικείμενη αγορά υποβρυχίων από την Ελλάδα ήδη από το 1996. Προσφορές υπήρξαν και από πολλές άλλες χώρες (με καλύτερη μάλιστα τιμή), άλλα όπως δήλωσε ο Haun στους ανακριτές: στην Ελλάδα δεν κλείνεις δουλειές χωρίς να είσαι «κοινωνικά και πολιτικά καλά δικτυωμένος». Για το λόγο αυτό και συστήνεται η ομάδα «προσευχής» ή «ομάδα Α», την οποία αποτελούν πρόσωπα με τις κατάλληλες διασυνδέσεις, μεταξύ αυτών οι H. G. Von Puckler, Ντερμιτζιάν, Φιλιππίδης, Μπέλτσιος, Αβατάγγελος. Η ομάδα θα προχωρήσει και σε έγγραφη συμφωνία με την κοινοπραξία, ενώ για τις πληρωμές ο Α. Αβατάγγελος θα ιδρύσει το Μάιο του 1997 την εταιρεία Dolmarton. Για να μην εκτεθεί μάλιστα η κοινοπραξία, χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος στις πληρωμές ο Μ. Ματαντός και η ΜΙΕ.
Το διάστημα 2000-2003, η ΜΙΕ του Ματαντού λαμβάνει από τη Ferrostaal 80.000.000€, τα περισσότερα από τα οποία δίνονται για την δωροδοκία υπαλλήλων και δημοσίων λειτουργών. Σε λίστα του Ματαντού, που συντάσσει ο ίδιος και παραδίδει στο διάδοχο του Haun στη Ferrostaal, αναφέρονται πληρωμές σε 2 φύσικα πρόσωπα και 7 offshore. Μία από αυτές τις offshore είναι και η Morelia των Μελά και Αντωνιάδη, σε λογαριαμό της οποίας και μεταβιβάζονται 890.225 ελβετικά φράγκα, ενώ 2.070.000 ελβετικά φράγκα μεταφέρονται σε λογαριασμό του γιου του Μελά, Κύρου. Με τα χρήματα αυτά αγοράζονται ακίνητα που καταλήγουν στον Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ Μελάς και Αντωνιάδης δεν έχουν καμιά επικοινωνία με ΜΙΕ και Ferrostaal.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα της εισαγγελικής έρευνας για δωροδοκία του Τσοχατζόπουλου, ενώ τα πρώην στελέχη της Ferrostaal κατονόμασαν τον Ι. Μπέλτσιο, ως πρόσωπο εμπιστοσύνης του πρώην υπουργού, το οποίο υπέδειξε ο ίδιος για να λειτουργήσει ως σύνδεσμος. Οι πληρωμές προς τον πρώην υπουργό είχαν ξεκινήσει πριν την υπογραφή της σύμβασης κάτι που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο Ζήγρας (που βρίσκεται πίσω από τις κινήσεις Μελά/Αντωνιάδη) μετά τον Ιούνιο του 1997 διαχειριζόταν τεράστια χρηματικά ποσά (τουλάχιστον 8.200.000$), που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκαν για την απόκτηση των ακινήτων.
Το Πόρισμα του Συμβουλίου Εφετών περιλαμβάνει νέα στοιχεία για την υπόθεση, που καταδεικνύουν περαιτέρω διακίνηση μαύρου χρήματος, μεταξύ αυτών εμβάσματα συνολικής αξίας 6.700.000$ από λογαριασμό συνεργάτη του Ν. Ζήγρα στην τράπεζα Morgan Stanley της Ζυρίχης σε λογαριασμό της offshore Torcasso, από τον Νοέμβριο του 1999 μέχρι και το Μάρτιο του 2000.
