Ο Εγκέλαδος και άλλα ραδιενεργά δαιμόνια

Στην Ιαπωνία η απόλυτη φυσική καταστροφή συναντήθηκε με τη μοναδική ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί το καλύτερο και ταυτόχρονα να ετοιμάζει τις συνθήκες για την ολοκληρωτική καταστροφή. Σαν τον μυθικό Μολώχ, και αυτός, που έπινε το νέκταρ από τα κρανία των αντιπάλων του.

Καθώς για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα δεν είχε σημειωθεί κανένα σοβαρό ατύχημα σε πυρηνικό αντιδραστήρα οι υποστηριτκές της πυρηνικής ενέργειας φάνηκε να κερδίζουν έδαφος. Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες πρόσφεραν μια μορφή ενέργειας με πολύ πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο σε σχέση με τις λεγόμενες «εναλλακτικές» πηγές, οι οποίες λόγω των παρεμβάσεων της βιομηχανίας πετρελαίου αλλά και της αυτοκινητοβιομηχανίας, έμεναν συνεχώς στο περιθώριο.

Το πρόβλημα όμως, όπως εξηγούν και οι επιστήμονες που ασχολούνται με την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων, είναι ότι δεν μπορείς να μετρήσεις το κόστος μιας πιθανής αποτυχίας. Ακόμη και αν περιορίσεις τις πιθανότητες δυστυχήματος σε  ένα προς ένα δισεκατομμύριο ή και λιγότερο,  οι επιπτώσεις από ενδεχόμενη καταστροφή είναι μη αποδεκτές.

Και δυστυχώς η σεισμογενής Ιαπωνία είναι η πρώτη χώρα που το συνειδητοποιεί εδώ και δεκαετίες.