Θεσσαλονίκη-ΜΜΕ
MME-Thessaloniki
Φαίνεται πως τα μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης και οι εργαζόμενοι σ’
αυτά αποτελούν τα πειραματόζωα στην εφαρμογή των πιο ληστρικών σχεδίων
της πολιτικής της κατοχικής κυβέρνησης και των εκδοτών-καναλαρχών…
Σε πλήρη αναντιστοιχία η συνδικαλιστική ηγεσία των δημοσιογράφων με το έντονο κλίμα αναβρασμού στις τάξεις των εργαζομένων στον Τύπο.
Το ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ
άρχισε από την Θεσσαλονίκη
Από τους Μπάμπη Μπίκα και Μαρίνα Μεϊντάνη, μέλη του Ασύνταχτου Τύπου Θεσσαλονίκης
(αναδημοσίευση από το Πρίν)
Φαίνεται πως τα μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης και οι εργαζόμενοι σ’ αυτά αποτελούν τα πειραματόζωα στην εφαρμογή των πιο ληστρικών σχεδίων της πολιτικής της κατοχικής κυβέρνησης και των εκδοτών-καναλαρχών, με τις επιβληθείσες μειώσεις μισθών και τις ελαστικές μορφές εργασίας να αποτελούν τον “λαγό’ και για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ της υπόλοιπης χώρας.
Ο Φλεβάρης χαρακτηρίστηκε ως ο μήνας των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο συγκρότημα της Μακεδονίας, της Θεσσαλονίκης και των Σπορ του Βορρά, οι οποίοι από τις αρχές καλοκαιριού αντιμετώπισαν τις επιδιώξεις της εκδότριας Σουλοπούλου (εκπροσώπου του επιτυχημένου μάνατζερ επενδυτικών κεφαλαίων Γ. Ρήγα) να επιβάλει πάση θυσία μειώσεις αποδοχών. Η τελική της… πρόταση ήταν μειώσεις αποδοχών κατά 20% έως (και) 80% επιμεριστικά στους εργαζόμενους, με κάποιους να δουλεύουν 4 ή 3 ακόμη και 1 μέρα τη βδομάδα. Αυτό ήταν που ξεχείλησε την οργή των δημοσιογράφων και γενικότερα των εργαζομένων στο συγκρότημα, οι οποίοι προχώρησαν άμεσα με την εξαγγελία αυτή σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες από την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, μη αποδεχόμενοι όλες τις εναλλακτικές της… σφαγής: επιχειρησιακή σύμβαση, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, ακόμη και δανεισμό!
Όπως γράφαμε στο ιστολόγιο του Ασύνταχτου Τύπου (συνδικαλιστική παράταξη στην ΕΣΗΕΜΘ, συνεργαζόμενη με το ΑΡΜΜΕ και Φαινάνσιαλ Κράϊμς στην ΕΣΗΕΑ και το Παρατύπως στην ΕΣΠΗΤ): Παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να διεμβολίσει τις τάξεις των εργαζομένων, των διευθυντικών στελεχών που είχαν ξαμοληθεί στον προσεταιρισμό εργαζομένων στο άρμα του αφεντικού της Μακεδονίας και των κάθε λογής παπαγαλακίων που βυσσοδομούσαν κατά συναδέλφων, η συντριπτικότατη πλειοψηφία, συντεταγμένα, αποφασιστικά και αγωνιστικά, κατάφερε να πραγματοποιήσει εννιά μέρες απεργία στις εφημερίδες, οι οποίες δεν εκδόθηκαν από την Παρασκευή 11 έως την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου. Τελικά, για να αντιμετωπιστούν οι εργαζόμενοι (δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί) χρειάστηκε να επιστρατευτεί το σύστημα της δικαστικής εξουσίας, η οποία όχι μόνο απέδειξε ακόμη μια φορά πόσο ταξική είναι αλλά και πόσο τοξική! Με κατοχικό διάταγμα, τάχθηκε υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης των τροϊκανών και των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας.
Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν μεν στις εφημερίδες, αλλά γνωρίζοντας ότι δεν το έκαναν με τη θέληση και την υπογραφή τους. Ήταν μια ελάχιστη πράξη αξιοπρέπειας στην υπεράσπιση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων τους, αλλά και της ίδιας της ενημέρωσης που πλήττεται ακόμη περισσότερο με υποταγμένους και κακοπληρωμένους δημοσιογράφους.
Τα πράγματα στο άλλο συγκρότημα Τύπου της Θεσσαλονίκης, του Αγγελιοφόρου, κύλησαν διαφορετικά. Τόσο που έκανε ακόμη και το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ να αναγνωρίσει ότι ήταν διαφορετικά τα μηνύματα που εκπέμφθηκαν από τις πολλαπλές συνελεύσεις των δύο εργασιακών χώρων. Δυστυχώς, οι συνάδελφοι του Αγγελιοφόρου συζητούσαν το αναπότρεπτο των μειώσεων των αποδοχών τους, μέσα σ’ αυτήν την οικονομική κρίση, εκτιμώντας τις φιλότιμες προσπάθειες του εκδότη Αλέκου Μπακατσέλου (συνεταίρου των Ψυχάρη, Μπόμπολα). Συνεπικουρούμενοι από την συνδικαλιστική ηγεσία (εργαζόμενοι σ’ αυτήν την εφημερίδα είναι ο πρόεδρος, γενικός γραμματέας και ένα ακόμη μέλος του προεδρείου της πρασινο-γαλαζο-ροζ συμμαχίας), η οποία με σημαία το “σ΄ αυτήν την κρίση δεν μπορεί να μη χάσουμε και εμείς κάτι”, παρότρυνε τους συναδέλφους να δεχθούν είτε επιχειρησιακή σύμβαση είτε ατομικές συμβάσεις (γιατί η εκ περιτροπής εργασία είναι πιο δυσβάσταχτη).
Γι αυτό και το διαφορετικό αποτέλεσμα: 58 δημοσιογράφοι υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις με μείωση μισθών κατά 12.5%, με κάποιους εξ αυτών να υπογράφουν εξουσιοδοτήσεις στην Ένωση –κάτι ακόμη χειρότερο, αφού αυτές υποκρύπτουν επιχειρησιακή σύμβαση. Μόνο 7 συνάδελφοι αρνήθηκαν να δεχθούν όλα τα προτεινόμενα και για τιμωρία τους επιβλήθηκε η εκ περιτροπής εργασία με μειώσεις μισθών 20%!
Να επισημάνουμε πως με οποιαδήποτε από τις παραπάνω μορφές εργασιακής απασχόλησης, οι δημοσιογράφοι τίθενται εκτός των ασφαλιστικών Ταμείων μας, αφού αυτά δεν ασφαλίζουν άλλες μορφές πέραν της πλήρους και αμειβόμενης με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Για τις οποίες – υποτίθεται πως – κατέβηκαν στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις. Η τελευταία ήταν η 23 Φεβρουαρίου – όμως, λίγες μέρες μετά, πήγαν και υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις οι περισσότεροι των δημοσιογράφων του Αγγελιοφόρου –μεταξύ αυτών ο πρόεδρος Βοϊτσίδης, ο γραμματέας Φωκιανίδης, το μέλος Καρράς, ο αντιπρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ Νεστορίδης και άλλοι… κεντροαριστεροί! Το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ έφθασε στο σημείο της έσχατης υποχώρησης-παράδοσης άνευ όρων, συμβάλλοντας στην κατάργηση των ΣΣΕ!
Αυτή η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΕΣΗΕΜΘ προκάλεσε πλήθος δυσμενών σχολίων και την αντίδραση των συνδικαλιστών της Αθήνας (ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, ΕΣΠΗΤ), οι οποίοι σημειωτέον όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν απόντες. Μάλιστα, τα μηνύματα συμπαράστασης εστάλησαν μία βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας διαρκείας στη Μακεδονία... Κι αυτό, πέραν φυσικά των δικών τους συνδικαλιστικών αμαρτημάτων, που καθηλώνουν τους δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ΜΜΕ όλης της χώρας, καθιστώντας τους όμηρους των τραγελαφικών καταστάσεων των παρατάξεων και των αντικρουόμενων συμφερόντων, έρμαιων των βαρόνων του Τύπου.
Την περασμένη Τετάρτη, πάντως, το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταφέρεται κατά της διοίκησης της ΕΣΗΕΜΘ, με τίτλο “Λάθος η υπογραφή ατομικών συμβάσεων στον Αγγελιοφόρο”: Βασικό επιχείρημα είναι ότι η κίνηση αυτή αντιστρατεύεται και υπονομεύει την πάγια επιδίωξη της ΠΟΕΣΥ για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στο δημοσιογραφικό κλάδο. Από κοντά και η ΕΣΗΕΑ που δήλωνε πριν λίγες μέρες ότι τέτοιες “συμφωνίες” και “πρωτοβουλίες” δεν μπορεί να έχουν την έγκριση -ούτε καν την ανοχή- των Σωματείων, επισημαίνοντας παράλληλα ότι αποτελούν την απαρχή του ξηλώματος των κατακτήσεων του Κλάδου σε όλη τη χώρα.
Οι αντιδράσεις αυτές έχουν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των συνδικαλιστών στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι φέρονται να σκέφτονται διάφορες αντιδράσεις κατά της Ομοσπονδίας μας! Ενέργειες που κάνουν πολλούς να αναζητούν τα κίνητρα στην επιδίωξη να αποδυναμωθούν (έστω και αυτά) τα συνδικάτα ακόμη περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι συνένοχη στο μεγάλο κόλπο της υφαρπαγής από τους εργαζόμενους όλο και μεγαλύτερου ποσοστού του κοινωνικού πλούτου, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί την χειραγώγηση των ΜΜΕ και την ποδηγέτηση των δημοσιογράφων, ώστε να στηθούν τα σύγχρονα εργασιακά κρεματόρια! Ευτυχώς, μέσα σ’ αυτήν ληστρική επιδρομή της κατοχικής κυβέρνησης υπάρχουν συνάδελφοι στον αγώνα χαρακωμάτων για υπεράσπιση της κόκκινης γραμμής: ΣΣΕ, θέσεις εργασίας, ελευθεροτυπία-δεοντολογία. Ο συντονισμός και η εκδήλωση νέων μορφών δράσης από τα κάτω, είναι τα απαιτούμενα του καιρού.
Το ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ
άρχισε από την Θεσσαλονίκη
Από τους Μπάμπη Μπίκα και Μαρίνα Μεϊντάνη, μέλη του Ασύνταχτου Τύπου Θεσσαλονίκης
(αναδημοσίευση από το Πρίν)
Φαίνεται πως τα μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης και οι εργαζόμενοι σ’ αυτά αποτελούν τα πειραματόζωα στην εφαρμογή των πιο ληστρικών σχεδίων της πολιτικής της κατοχικής κυβέρνησης και των εκδοτών-καναλαρχών, με τις επιβληθείσες μειώσεις μισθών και τις ελαστικές μορφές εργασίας να αποτελούν τον “λαγό’ και για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ της υπόλοιπης χώρας.
Ο Φλεβάρης χαρακτηρίστηκε ως ο μήνας των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο συγκρότημα της Μακεδονίας, της Θεσσαλονίκης και των Σπορ του Βορρά, οι οποίοι από τις αρχές καλοκαιριού αντιμετώπισαν τις επιδιώξεις της εκδότριας Σουλοπούλου (εκπροσώπου του επιτυχημένου μάνατζερ επενδυτικών κεφαλαίων Γ. Ρήγα) να επιβάλει πάση θυσία μειώσεις αποδοχών. Η τελική της… πρόταση ήταν μειώσεις αποδοχών κατά 20% έως (και) 80% επιμεριστικά στους εργαζόμενους, με κάποιους να δουλεύουν 4 ή 3 ακόμη και 1 μέρα τη βδομάδα. Αυτό ήταν που ξεχείλησε την οργή των δημοσιογράφων και γενικότερα των εργαζομένων στο συγκρότημα, οι οποίοι προχώρησαν άμεσα με την εξαγγελία αυτή σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες από την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, μη αποδεχόμενοι όλες τις εναλλακτικές της… σφαγής: επιχειρησιακή σύμβαση, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, ακόμη και δανεισμό!
Όπως γράφαμε στο ιστολόγιο του Ασύνταχτου Τύπου (συνδικαλιστική παράταξη στην ΕΣΗΕΜΘ, συνεργαζόμενη με το ΑΡΜΜΕ και Φαινάνσιαλ Κράϊμς στην ΕΣΗΕΑ και το Παρατύπως στην ΕΣΠΗΤ): Παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να διεμβολίσει τις τάξεις των εργαζομένων, των διευθυντικών στελεχών που είχαν ξαμοληθεί στον προσεταιρισμό εργαζομένων στο άρμα του αφεντικού της Μακεδονίας και των κάθε λογής παπαγαλακίων που βυσσοδομούσαν κατά συναδέλφων, η συντριπτικότατη πλειοψηφία, συντεταγμένα, αποφασιστικά και αγωνιστικά, κατάφερε να πραγματοποιήσει εννιά μέρες απεργία στις εφημερίδες, οι οποίες δεν εκδόθηκαν από την Παρασκευή 11 έως την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου. Τελικά, για να αντιμετωπιστούν οι εργαζόμενοι (δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί) χρειάστηκε να επιστρατευτεί το σύστημα της δικαστικής εξουσίας, η οποία όχι μόνο απέδειξε ακόμη μια φορά πόσο ταξική είναι αλλά και πόσο τοξική! Με κατοχικό διάταγμα, τάχθηκε υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης των τροϊκανών και των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας.
Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν μεν στις εφημερίδες, αλλά γνωρίζοντας ότι δεν το έκαναν με τη θέληση και την υπογραφή τους. Ήταν μια ελάχιστη πράξη αξιοπρέπειας στην υπεράσπιση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων τους, αλλά και της ίδιας της ενημέρωσης που πλήττεται ακόμη περισσότερο με υποταγμένους και κακοπληρωμένους δημοσιογράφους.
Τα πράγματα στο άλλο συγκρότημα Τύπου της Θεσσαλονίκης, του Αγγελιοφόρου, κύλησαν διαφορετικά. Τόσο που έκανε ακόμη και το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ να αναγνωρίσει ότι ήταν διαφορετικά τα μηνύματα που εκπέμφθηκαν από τις πολλαπλές συνελεύσεις των δύο εργασιακών χώρων. Δυστυχώς, οι συνάδελφοι του Αγγελιοφόρου συζητούσαν το αναπότρεπτο των μειώσεων των αποδοχών τους, μέσα σ’ αυτήν την οικονομική κρίση, εκτιμώντας τις φιλότιμες προσπάθειες του εκδότη Αλέκου Μπακατσέλου (συνεταίρου των Ψυχάρη, Μπόμπολα). Συνεπικουρούμενοι από την συνδικαλιστική ηγεσία (εργαζόμενοι σ’ αυτήν την εφημερίδα είναι ο πρόεδρος, γενικός γραμματέας και ένα ακόμη μέλος του προεδρείου της πρασινο-γαλαζο-ροζ συμμαχίας), η οποία με σημαία το “σ΄ αυτήν την κρίση δεν μπορεί να μη χάσουμε και εμείς κάτι”, παρότρυνε τους συναδέλφους να δεχθούν είτε επιχειρησιακή σύμβαση είτε ατομικές συμβάσεις (γιατί η εκ περιτροπής εργασία είναι πιο δυσβάσταχτη).
Γι αυτό και το διαφορετικό αποτέλεσμα: 58 δημοσιογράφοι υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις με μείωση μισθών κατά 12.5%, με κάποιους εξ αυτών να υπογράφουν εξουσιοδοτήσεις στην Ένωση –κάτι ακόμη χειρότερο, αφού αυτές υποκρύπτουν επιχειρησιακή σύμβαση. Μόνο 7 συνάδελφοι αρνήθηκαν να δεχθούν όλα τα προτεινόμενα και για τιμωρία τους επιβλήθηκε η εκ περιτροπής εργασία με μειώσεις μισθών 20%!
Να επισημάνουμε πως με οποιαδήποτε από τις παραπάνω μορφές εργασιακής απασχόλησης, οι δημοσιογράφοι τίθενται εκτός των ασφαλιστικών Ταμείων μας, αφού αυτά δεν ασφαλίζουν άλλες μορφές πέραν της πλήρους και αμειβόμενης με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Για τις οποίες – υποτίθεται πως – κατέβηκαν στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις. Η τελευταία ήταν η 23 Φεβρουαρίου – όμως, λίγες μέρες μετά, πήγαν και υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις οι περισσότεροι των δημοσιογράφων του Αγγελιοφόρου –μεταξύ αυτών ο πρόεδρος Βοϊτσίδης, ο γραμματέας Φωκιανίδης, το μέλος Καρράς, ο αντιπρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ Νεστορίδης και άλλοι… κεντροαριστεροί! Το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ έφθασε στο σημείο της έσχατης υποχώρησης-παράδοσης άνευ όρων, συμβάλλοντας στην κατάργηση των ΣΣΕ!
Αυτή η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΕΣΗΕΜΘ προκάλεσε πλήθος δυσμενών σχολίων και την αντίδραση των συνδικαλιστών της Αθήνας (ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, ΕΣΠΗΤ), οι οποίοι σημειωτέον όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν απόντες. Μάλιστα, τα μηνύματα συμπαράστασης εστάλησαν μία βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας διαρκείας στη Μακεδονία... Κι αυτό, πέραν φυσικά των δικών τους συνδικαλιστικών αμαρτημάτων, που καθηλώνουν τους δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ΜΜΕ όλης της χώρας, καθιστώντας τους όμηρους των τραγελαφικών καταστάσεων των παρατάξεων και των αντικρουόμενων συμφερόντων, έρμαιων των βαρόνων του Τύπου.
Την περασμένη Τετάρτη, πάντως, το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταφέρεται κατά της διοίκησης της ΕΣΗΕΜΘ, με τίτλο “Λάθος η υπογραφή ατομικών συμβάσεων στον Αγγελιοφόρο”: Βασικό επιχείρημα είναι ότι η κίνηση αυτή αντιστρατεύεται και υπονομεύει την πάγια επιδίωξη της ΠΟΕΣΥ για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στο δημοσιογραφικό κλάδο. Από κοντά και η ΕΣΗΕΑ που δήλωνε πριν λίγες μέρες ότι τέτοιες “συμφωνίες” και “πρωτοβουλίες” δεν μπορεί να έχουν την έγκριση -ούτε καν την ανοχή- των Σωματείων, επισημαίνοντας παράλληλα ότι αποτελούν την απαρχή του ξηλώματος των κατακτήσεων του Κλάδου σε όλη τη χώρα.
Οι αντιδράσεις αυτές έχουν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των συνδικαλιστών στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι φέρονται να σκέφτονται διάφορες αντιδράσεις κατά της Ομοσπονδίας μας! Ενέργειες που κάνουν πολλούς να αναζητούν τα κίνητρα στην επιδίωξη να αποδυναμωθούν (έστω και αυτά) τα συνδικάτα ακόμη περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι συνένοχη στο μεγάλο κόλπο της υφαρπαγής από τους εργαζόμενους όλο και μεγαλύτερου ποσοστού του κοινωνικού πλούτου, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί την χειραγώγηση των ΜΜΕ και την ποδηγέτηση των δημοσιογράφων, ώστε να στηθούν τα σύγχρονα εργασιακά κρεματόρια! Ευτυχώς, μέσα σ’ αυτήν ληστρική επιδρομή της κατοχικής κυβέρνησης υπάρχουν συνάδελφοι στον αγώνα χαρακωμάτων για υπεράσπιση της κόκκινης γραμμής: ΣΣΕ, θέσεις εργασίας, ελευθεροτυπία-δεοντολογία. Ο συντονισμός και η εκδήλωση νέων μορφών δράσης από τα κάτω, είναι τα απαιτούμενα του καιρού.