Φοβού όσους γράφουν

Στην συγγραφική δραστηριότητα του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι εστιάζει σε πρόσφατο άρθρο του στον Independent o γνωστός αιρετικός βρετανός πολεμικός ανταποκριτής Robert Fisk («Beware men of power who turn to writing books») , τονίζοντας πως τα διηγήματα (!) που έχει γράψει κατά καιρούς, (πολύ μετά το περίφημο Πράσινο Βιβλίο -1975, το «ευαγγέλιο» μέχρι και σήμερα για τους υποστηρικτές του Λίβυου ηγέτη) διόλου δεν απέχουν από το σημερινό παραλήρημα σε κάθε του διάγγελμα.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Robert Fisk επισημαίνει πως η μεγαλομανία του Καντάφι ήταν εμφανής -και- στα γραπτά του, εδώ και χρόνια, ειδικά όταν τόνιζε πως «η εξουσία είναι ακαταμάχητη, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί» ή πως «αγαπά τα πλήθη όπως αγαπά τον πατέρα του»…

Πέρα από τις πολιτικάντικες φιλοσοφίες που παραθέτει, μπαίνει και σε μεταφυσικά πεδία, (π.χ. «ο θάνατος είναι γένους θηλυκού ή αρσενικού;») ενώ επιμένει σταθερά στη δαιμονοποίηση της πόλης και της αστικής κουλτούρας, προτρέποντας το λαό του να επιστρέψει στη γη και τα χωριά του.

Ο Fisk  στον αντίποδα διάφορων ισλαμιστών διανουμένων που συγκρίνουν τον Καντάφι με τον λιβαζέζο ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν, παραθέτει έναν σύγχρονο ποιητή, τον Charles Chehwan, ο οποίος τον αποκαλεί απλά «έναν αναλφάβητο βεδουίνο, παθιασμένο με την οικολογία». Πλην όμως, οι άραβες έχουν αποδείξει πως πιστεύουν τυφλά έναν αήττητο ηγέτη, καταλήγει. Μέχρι να ηττηθεί...

Για το πλήρες άρθρο
http://ind.pn/faKGJ0