Η ισοτιμία πέσο-δολαρίου έφτασε τα 8,01 πέσος ανά δολάριο, αφού προηγουμένως την Τετάρτη είχε ξεπεράσει το “συμβολικό” όριο των 7 πέσος, προκαλώντας σοκ στους Αργεντινούς, που είχαν ήδη υποστεί υποτίμηση κατά 24% του εθνικού τους νομίσματος εντός του 2013.
 
Την υποτίμηση του νομίσματος ζητούσαν κυρίως οι εξαγωγείς, καθώς θα μπορούν έτσι να πωλούν τα προϊόντα τους σε ανταγωνιστικές τιμές. Ο πληθωρισμός στην Αργεντινή έφτασε πέρυσι το 28% και αναμένεται ότι θα αυξηθεί κι άλλο – πάνω από 30%, σύμφωνα με αναλυτές – το 2014.
 
Η κυβέρνηση, ωστόσο, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να στείλει τα αργεντίνικα προϊόντα στο εξωτερικό, αλλά και να σταματήσει τη ροή συναλλάγματος προς τα έξω.

Με το δολάριο να αντιστοιχεί τώρα σε 8,1842 πέσος, η ισοτιμία του αμερικανικού νομίσματος προς το νόμισμα της Αργεντινής παραμένει και πάλι χαμηλότερη από εκείνη της «μαύρης» αγοράς. Κι αυτό γιατί παρά την ανεπάρκεια ρευστότητας, οι Αργεντίνοι, στους οποίους έχει απαγορευθεί να μετατρέπουν τις αποταμιεύσεις τους σε δολάρια για να προστατευθούν από τον πληθωρισμό, καταβάλλουν πρόθυμα 12,85 πέσος για να αγοράσουν ένα δολάριο.

Ορισμένοι παράγοντες της αγοράς εκτιμούν, πάντως, ότι η κεντρική τράπεζα απλώς εγκατέλειψε την προσπάθεια να στηρίξει το νόμισμα της χώρας καθώς οι παρεμβάσεις στην αγορά συναλλάγματος είχαν γίνει υπερβολικά δαπανηρές.

Εχουν προηγηθεί την Τετάρτη νέοι περιορισμοί που επέβαλε η κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες στις διαδικτυακές αγορές από το εξωτερικό με επιτρεπόμενο όριο μόλις τις δύο αγορές ανά έτος και αφορολόγητη αξία αγοράς μόλις τα 25 δολάρια πάνω από την οποία θα επιβάλλεται φόρος 50%.

Υπεραμυνόμενη αυτής της πολιτικής η κυβέρνηση επικαλέσθηκε την ανάγκη να περιφρουρηθεί η βιομηχανία της χώρας και να ενισχυθούν τα προϊόντα της εγχώριας βιομηχανίας έναντι των εισαγόμενων. Πρόκειται, όμως, για ένα από τα αλλεπάλληλα μέτρα που έχει επιστρατεύσει η κυβέρνηση για να αναχαιτίσει την εκροή συναλλάγματος μετά τους ελέγχους στις κινήσεις συναλλάγματος που επέβαλε αμέσως μετά την επανεκλογή της Κριστίνα Φερνάντες το 2011.

Ο Αργεντινός οικονομολόγος Ρικάρντο Ντελγάδο περιέγραψε το δίλημμα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση καθώς στην προσπάθειά της να αναχαιτίσει την εκροή συναλλάγματος θέτει περιορισμούς στις εισαγωγές ανακόπτοντας, όμως, έτσι, την ανάπτυξη.

Το ναυάγιο της Αργεντινής χρονολογείται από το 1998, όταν συνδυάστηκε η κρίση πληρωμών των χωρών του Νότου με τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ, ενώ η υπερτίμηση του πέσο απέτυχε αφού είχε ταυτόχρονα υποτιμηθεί το ρεάλ της Βραζιλίας.

Στα τέλη του 2001, η χώρα και οι τράπεζες κατέρρευσαν. Η κρίση, που ως τότε ήταν χρηματοπιστωτική, έγινε οικονομική και κοινωνική: το 2002, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 11%, η ανεργία έφτασε το 25%, το 60% του πληθυσμού βυθίστηκε στη φτώχεια και το χρέος έφτασε το 165% του ΑΕΠ.