Οταν η δημοσιογράφος Kerin Hope έγραψε στους Financial Times (4 Φεβρουαρίου 2014) ότι ερευνάται η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ από την ελληνική δικαιοσύνη, αμέσως τα μέσα ενημέρωσης που έχουν πελάτη τον ΟΠΑΠ έσπευσαν να αποκαταστήσουν την τάξη (έκαναν σωστά τη δουλειά τους) και με νέο ρεπορτάζ ενημέρωσαν το κοινό ότι η υπόθεση έχει τεθεί στο αρχείο (Μακάρι να έδειχναν την ίδια ζέση για να μάθουν την αλήθεια και σε άλλα δημοσιεύματα για τραπεζίτες, πολιτικούς κλπ).
Επί του ρεπορτάζ δεν έχουμε τίποτα να προσθέσουμε. Μπορούμε όμως να κάνουμε μια διδακτική σύντομη διαδρομή πως ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΠΑΠ. Πως «έπεσε» στα χέρια του μοναδικού επενδυτή που κατέθεσε οικονομική προσφορά (Emma Delta) με τίμημα, το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικά μικρό (το μεγαλύτερο μέρος της εξαγοράς χρηματοδοτήθηκε με τα χρήματα άλλων μέσω ομολογιακού δανείου).
Η διδακτική αυτή ιστορία απαντάει, ταυτόχρονα, και στην ερώτηση που κάνουν διάφοροι για το πως ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν γίνει κυβέρνηση, θα πάρει πίσω τον ΟΠΑΠ. Που θα βρει δηλαδή τα χρήματα;
Αυτό ρώτησε και ο δημοσιογράφος Γ. Τράγκας στο Εξτρα Τσάνελ, την κυρία Δήμητρα Σπανού, μέλος ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει πίσω τον ΟΠΑΠ. Ο κ. Τράγκας απάντηση βέβαια, δεν πήρε από την κυρία Σπανού, όμως η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει πίσω τον ΟΠΑΠ με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση τον ιδιωτικοποίησε.
Η κυβέρνηση έκανε δύο πολύ απλά πράγματα:
Α. Επέβαλλε φόρο 30% στα κέρδη του ΟΠΑΠ και αύξησε τον φόρο επί των κερδών των παικτών του ΟΠΑΠ με την δικαιολογία της διατήρησης του μονοπωλίου. Με αυτόν τον τρόπο η αξία του ΟΠΑΠ στο Χρηματιστήριο έπεσε κάθετα.
Β. Η διοίκηση του ΟΠΑΠ συνέταξε ένα υπερμακροπρόθεσμο (7ετές) business plan. Ομως η «ζωή» αυτή του σχεδίου αποδείχθηκε πολύ σύντομη. Έληξε άδοξα και καταργήθηκε πριν συμπληρώσει ένα χρόνο αφού αποδείχθηκε εξαιρετικά απαισιόδοξο σε σημείο που τα κέρδη που προβλέπονταν για όλο το 2013, ο ΟΠΑΠ τα πέτυχε στους εννέα πρώτους μήνες του έτους. Μετά από αυτό, με το που ανέλαβε η νέα διοίκηση της Emma Delta ανακοίνωσε ότι το businessplan δεν ισχύει.
Ας δούμε τι έλεγε το business plan που συντάχθηκε τον Φεβρουάριο του 2013 από την τελευταία διορισμένη από το κράτος διοίκηση του κ. Κ. Λουρόπουλου, μετά από απαίτηση του μετόχου (ΤΑΙΠΕΔ): Σύμφωνα με αυτό, τα καθαρά κέρδη του ΟΠΑΠ για το σύνολο του 2013 προβλέπονταν να διαμορφωθούν στα 116 εκατ. ευρώ. Για το επόμενο έτος (2014) η πρόβλεψη ήταν 127 εκατ. ευρώ.
Ομως, ήδη ο ΟΠΑΠ τους πρώτους εννέα μήνες (Ιαν.-Σεπτ. 2013) πέτυχε καθαρά κέρδη 112 εκατ. ευρώ, δηλαδή τα κέρδη της πρόβλεψης του 2013.
Και επειδή το τελευταίο τρίμηνο κάθε έτους είναι από τα καλά και πάντα κερδοφόρο, τότε τα καθαρά κέρδη του ΟΠΑΠ αναμένεται να κυμανθούν μεταξύ 140 και 150 εκατ. ευρώ για το 2013. Δηλαδή σε σχέση με την πρόβλεψη, υπάρχει τεράστια απόκλιση άνω του 20% η οποία δεν δικαιολογείται από κάποιον λόγο (εξωγενή ή ενδογενή αιτία).
Ακόμα κι αν η νέα διοίκηση αποφασίσει να κάνει κάποιες προβλέψεις και τα κέρδη δεν φθάσουν τελικά τα 140-150 εκατ. αλλά είναι λιγότερα, οι προβλέψεις αυτές θα είναι έκτακτες και δεν μειώνουν την αξία του οργανισμού και την μεσοπρόθεσμη απόδοση.
Με άλλα λόγια, ο ΟΠΑΠ πέτυχε υπερκέρδη σε σχέση με τις προβλέψεις πριν η νέα ιδιοκτησία αναλάβει. Σύμφωνα μάλιστα με τον ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ 3986/2011, όπως λέει το Αρθρο 1, παράγραφος 3, «Το Ταμείο λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας…».
Αυτά δεν γνωρίζουμε εάν τα ξέρουν ή όχι οι εισαγγελείς που έβαλαν την υπόθεση στο αρχείο. Εαν δεν τα γνωρίζουν καλό είναι να τα μάθουν και να ξεκινήσουν μια ουσιαστική έρευνα, γιατί έπεσε έξω αμέσως το business plan και καταργήθηκε;
Το συγκεκριμένο business plan είχε αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πώληση του οργανισμού. Σύμφωνα με αυτό η πώληση έγινε σε «κανονική» τιμή , όπως λένε αναλυτές. Ομως η τιμή αποδείχθηκε χαμηλή με βάση τα πραγματικά αποτελέσματα του οργανισμού.