Με συνέλαβαν αργά το βράδυ. Μπούκαραν στο σπίτι μου τρεις με πολιτικά, δείχνοντας κάτι ταυτότητες και λέγοντας κάτι ακαταλαβίστικα ότι κατηγορούμαι «για απιστία και απάτη κατά του Δημοσίου με επιβαρυντικές περιστάσεις». Τους είπα ότι είμαι αθώος αλλά δεν με πίστεψαν. Με συνέλαβαν μπροστά στο ανήλικο παιδί μου, με έβαλαν σε περιπολικό και με έκλεισαν στο κρατητήριο.
Αργότερα «με οδήγησαν ενώπιον της ανακρίτριας για να απολογηθώ». Δήλωσα κι εκεί την αθωότητά μου και «υπέβαλα υπόμνημα τριακοσίων σελίδων, με το οποίο επιχείρησα να αποδομήσω το βαρύ κατηγορητήριο που είχε συνταχθεί σε βάρος μου και να πείσω ότι δεν είμαι ύποπτος φυγής ώστε να μην κριθώ προφυλακιστέος».
Έπειτα από πολύωρη ανάκριση, «ανακρίτρια και εισαγγελέας αποφάσισαν ομόφωνα να αφεθώ ελεύθερος με την επιβολή χρηματικής εγγύησης 2.000.000 ευρώ και με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε αστυνομικό τμήμα».
Μη με ρωτάτε τι έκανα – έμεινα μέσα. Απλούστατα, χρειαζόμουν περίπου 1.999.900 ευρώ για να συμπληρώσω τα δύο μύρια.
Η εγγυοδοσία που επιβλήθηκε στον Άγγελο Φιλιππίδη κραυγάζει την ενοχή του. Το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να την καλύψει, ακόμα περισσότερο.
Ας πούμε πως ο Κοντομηνάς έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα πέντε εκατομμύρια που του επιβλήθηκαν πρόσφατα (μην τύχει και ξεμείνει η αυτοκρατορία του από μάνατζμεντ). Αλλά αν το κάθε πρώην ανώτατο στέλεχος κρατικής τράπεζας έχει τη δυνατότητα να καλύψει δύο εκατομμύρια, τότε υπάρχει σοβαρό θέμα.
Δεν έχω τι άλλο να προσθέσω, και γράμματα γνωρίζω.