Αλλά… ο Μπαλτάκος στο βίντεο με τον Κασιδιάρη είναι υποκειμενικά απολύτως ειλικρινής όταν εξηγεί πώς ο Σαμαράς μετά τη μη προφυλάκιση των δύο βουλευτών της ΧΑ απαίτησε διά των δύο υπουργών του να προφυλακιστούν οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, πατώντας στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί που λάμβανα τις αποφάσεις είναι ελεγχόμενοι από το σύστημα «Μαξίμου» και από το παρακράτος, καθότι αποτελούν ρουσφέτια αυτού του συστήματος.

Αυτήν την ανάλυση ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης την πιστεύει. Ούτε τη φαντάστηκε, ούτε την εξιστόρησε για να ξεφορτωθεί τον Κασιδιάρη- αν ήθελε να τον ξεφορτωθεί μπορούσε απλά να μην το συναντήσει. Αν ήθελε να τον «ψαρέψει» θα του έταζε ότι θα τον σώσει από την προφυλάκιση, δε θα του εξιστορούσε όσα του είπε.

Αναρωτιέται μάλιστα κανείς, η αρμόδια ανακρίτρια γιατί δεν καταθέτει μήνυση κατά του κου Μπαλτάκου για συκοφαντική δυσφήμηση και γιατί μετά από όλα αυτά και προκειμένου να μην υπάρχουν σκιές δεν αναθέτει σε άλλο λειτουργό τη συνέχιση της έρευνας.

Επιπλέον δε, όλα  αυτά τα εγκλήματα που περιγράφει ο Μπαλτάκος στο εν λόγω βίντεο δε θα τύχουν καμιάς εισαγγελικής διερεύνησης; Και γιατί ένα υποκλαπέν βίντεο αποτελεί επαρκές υλικό για διώξεις σε άλλες περιπτώσεις- βλ. Τομπούλογλου- αλλά όχι σε αυτήν;

Βεβαίως η εύκολη συστημική απάντηση είναι οι γνωστές μπουρδολογίες περί «φιλοχρυσαυγιτισμού».  Έφτασε η δεξιά να καταγγέλλει την αριστερά για δήθεν φιλοναζισμό. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο.

Διότι πίσω από την προσπάθεια να φιμωθεί κάθε φωνή που τονίζει ότι μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένας ελέφαντας, δηλαδή ότι ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης εξηγεί πώς το παρακράτος καθοδηγείται από τον πρωθυπουργό και καθορίζει το έργο της δικαιοσύνης ξεπροβάλλει η απόπειρα να νομιμοποιηθεί ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης.

Αυτό το καθεστώς το βιώνουμε με καθημερινά πλήγματα στο σύνταγμα, ων ουκ έστιν αριθμός. Σε αυτό το καθεστώς βασικό δεκανίκι υπήρξε η Χρυσή Αυγή με τις επιθέσεις στην αριστερά, στους μετανάστες, σε εργαζομένους και σε μετανάστες. Αλλά αυτός της ο ρόλος ακριβώς επιβάλλει να μην υπάρχει καμιά σκιά στον τρόπο που της συμπεριφέρεται το δημοκρατικό κράτος, ακριβώς προκειμένου να παραμείνει δημοκρατικό.

Και το ακόμα χειρότερο είναι πως η δικαιοσύνη όχι μόνο δεν έχει σταθεί απέναντι στο νεοφιλελεύθερο κράτος εκτάκτου ανάγκης, όχι μόνο δεν έχει προστατέψει τη δημοκρατία αλλά αντίθετα σε πλείστες περιπτώσεις η συμπεριφορά της είναι από προβληματική έως απαράδεκτη. Για την απαξίωσή της φταίει πρωτίστως η  ίδια, με το σκληρά ταξικό και με το συνήθως εξόφθαλμα φιλικό προς την εκτελεστική λειτουργία ρόλο της.

Τα ΜΜΕ το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά. Και γι’ αυτό προσπαθούν να καλύψουν το ζήτημα και να δυσφημήσουν όποιον το θέτει. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνούμε ένα ερώτημα που αρκετοί θέταμε όταν έγιναν οι συλλήψεις των μελών της ΧΑ με το αντίστοιχο κυβερνητικό σόου: γιατί η δικαιοσύνη και το αρμόδιο υπουργείο περίμεναν τη δολοφονία ενός Έλληνα για να εξετάσουν τη δράση της ΧΑ; Έπρεπε δηλαδή οι φάκελοι να γίνουν 32; Οι 31 δεν αρκούσαν;

Η ενοχή της ΧΑ δεν αθωώνει από μόνη της ούτε δικαιολογεί το υπόλοιπο παρακράτος που μέχρι ενός σημείου συνεργαζόταν μαζί της και που έπειτα να βάλει κάποια στελέχη της στη φυλακή – μέχρι νεωτέρας πάντα- για εγκλήματα που πολύ καλά γνώριζε από καιρό ότι τελούσαν.

Αυτό το ζήτημα είναι ακόμα μεγαλύτερο από το γεγονός ότι η κλίκα Σαμαρά είναι ακροδεξιά ή ότι διατηρούσε προνομιακές με τη Χρυσή Αυγή, πράγματα γνωστά που είχαν γραφεί και καταγγελθεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν.

Ο ελέφαντας είναι μέσα στο δωμάτιο. Η αξιοπιστία της δικαιοσύνης και συνολικά των δημοκρατικών θεσμών πλήττεται εδώ και χρόνια, κάθε μέρα και τώρα χτυπιέται στην καρδιά του. Η υποκρισία μπροστά στα σοκαριστικά γεγονότα απλά θα εξωθήσει τη δημοκρατία στην κατάρρευση.