Αυτό προσδιορίζεται από την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο, τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, τη συγκρότηση της «Ελιάς», τη στήριξη προοδευτικών περιφερειακών και δημοτικών σχημάτων και την πορεία του Κινήματος προς την «αναγέννηση», μέσα από τη «δικαίωσή» του.
 
Το ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι σήκωσε το τεράστιο βάρος μιας επιλογής που ήταν μονόδρομος για τη χώρα και μιλά για ένα «δυσβάστακτο φορτίο να αποφασίσουμε και να υλοποιήσουμε εξαιτίας της κρίσης που παραλάβαμε από την κυβέρνηση της ΝΔ μια πολιτική αταίριαστη με την ιστορική μας διαδρομή».
 
Καταλογίζεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και τυχοδιωκτική, καθώς «τη στιγμή της αναγκαίας εθνικής συνεννόησης για να ολοκληρώσουμε το τόσο σημαντικό βήμα για οριστική έξοδο από τη κρίση παραμένει σε καταγγελτικό λόγο». Και η στάση της ηγεσίας του θεωρείται ότι «είναι αδιέξοδη, ουσιαστικά αρνούμενη την έξοδο στις αγορές» και «επιλέγει τη συνέχιση της μνημονιακής συνταγής».
 
Αναφορά γίνεται και στον «αριστερό λαϊκισμό» και τονίζεται ότι «το αδιέξοδο των μικρότερων ομάδων της Αριστεράς προέρχεται κυρίως από την απουσία οποιασδήποτε ενιαίας και βιώσιμης πρότασης για την Ευρώπη».