Αφορμή για την εξέταση της νέας προσέγγισης αποτέλεσε η ελληνική περίπτωση, όπου παρά την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε σημαντικά, διατηρούμενο σε μη βιώσιμα επίπεδα.
 
Ειδικότερα, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ ενημερώθηκε στις 13 Ιουνίου για τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις στελεχών του Ταμείου αναφορικά με νέους εναλλακτικούς τρόπους χορήγησης δανειακής στήριξης από τον Οργανισμό προς υπερχρεωμένα κράτη.
 
 

Μετά από πενταετία η αποπληρωμή
 

Η ειδική ομάδα εργασίας του ΔΝΤ πρότεινε αλλαγή στους κανόνες του, ώστε να προβλέπεται η επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας.
 
Με τον τρόπο αυτό θα δίνεται η δυνατότητα επιμήκυνσης (reprofiling) των ομολόγων χωρίς αλλαγή όσον αφορά στο κουπόνι (τοκομερίδιο) ή το κεφάλαιο των τίτλων.
 
Αν λοιπόν μία χώρα με μεγάλα δημοσιονομικά και πρωτογενή ελλείμματα αδυνατεί να πληρώσει συγκεκριμένο αριθμό ομολόγων, αυτά θα μπορούν να μετακυλίονται για ένα χρονικό διάστημα (5ετία ή 10ετία), ώστε να δοθεί η δυνατότητα στην εν λόγω χώρα να εξυγιανθεί και να συνεχίσει μετά από μία πενταετία να αποπληρώνει κανονικά το χρέος της, χωρίς κανένας από τους δανειστές να χάσει σε ονομαστικούς όρους τα χρήματά του.
 
Αν και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας η επιμήκυνση (reprofiling) του χρέους οδηγεί σε απώλειες τους πιστωτές μιας χώρας, ωστόσο αυτές είναι ισχνές σε σχέση με την περίπτωση κουρέματος του χρέους.
 
Η νέα εναλλακτική πρόταση δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί, ενώ ήδη εκφράζονται διαφωνίες για το περιεχόμενο της.
 

Πιλότος η υπερχρεωμένη Ελλάδα

Πιλότος για την αναγκαιότητα εφαρμογής της νέας μεθόδου είναι η περίπτωση της Ελλάδας, όπου η αναδιάρθρωση του χρέους καθυστέρησε λόγω των ανησυχιών της ΕΚΤ για τη συστημική ευστάθεια και εν συνεχεία η αναδιάρθρωση του 2012 παρήγαγε ισχνά αποτελέσματα, καθώς ήδη ο επίσημος τομέας είχε αναλάβει μεγάλο μέρος στήριξης της χώρας.
 
Το 2009 το ελληνικό χρέος ήταν στο 129,7% του ΑΕΠ. Αν η εξεταζόμενη μέθοδος του ΔΝΤ ήταν ενεργή προ εξαετίας το Ελληνικό Δημόσιο θα είχε τη δυνατότητα να παγώσει τις καταβολές τοκοχρεολυσίων με αποτέλεσμα μετά από 5 ή 10 έτη να έχει τα ίδια περίπου επίπεδα χρέους (με τη διαφορά πως πλέον θα είχε την ανακτήσει μερικώς την ικανότητα να αποπληρώνει τα χρέη του).