Τoυ Wolfgang Münchau στους Financial Times

Μία από τις πιο σημαντικές μελέτες για την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας σήμερα προέρχεται από την ανάλυση δεδομένων για τις ΗΠΑ. Στο εξαιρετικό βιβλίο τους House of Debt, ο Atif Mian και ο Amir Sufi καταλήγουν στο ότι αυτό που μεταμφιέζεται σε πιστωτικό κραχ στην πραγματικότητα είναι μια πτώση της ζήτησης για δάνεια.
 
Η ανάλυσή τους συντάσσεται με τη θεωρία της ύφεσης των ισολογισμών: ότι δηλαδή τα χρεωμένα νοικοκυριά και οι χρεωμένες επιχειρήσεις δεν ενδιαφέρονται για τα φθηνά επιτόκια, αλλά θέλουν μόνο να ξεφορτωθούν το παγόβουνο των χρεών που τους βαρύνει.
 
Όταν συμβαίνει αυτό, η πιστωτική πολιτική δεν πιάνει. Ο Richard Koo του Nomura Research Institute παρατήρησε το ίδιο ακριβώς φαινόμενο στην Ιαπωνία πριν από 20 χρόνια. Παραμένει η καλύτερη εξήγηση για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη.
 
Ο κ. Mian και ο κ. Sufi προσπαθούν να δώσουν μια απάντηση στο εξής ερώτημα: γιατί η αμερικανική ανάπτυξη παραμένει τόσο αδύναμη, ακόμη και μετά την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος;
 
Στην Ευρώπη η κατάσταση είναι παρόμοια, αλλά χειρότερη. Δεν έχει γίνει καν το τραπεζικό ξεκαθάρισμα. Στην ευρωζώνη πέρασαν έξι χρόνια από την κατάρρευση της Lehman Brothers για να αρχίσει η ΕΚΤ την κατ' ευφημισμόν «συνολική αποτίμηση». Θα περιμένουμε να μάθουμε τα αποτελέσματα μέχρι το δ΄ τρίμηνο. Τα stress tests του 2010 και του 2011 αμφισβητήθηκαν, γιατί δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τους μελλοντικούς κινδύνους. Από τα τωρινά περιμένω, αν μη τι άλλο, μια αξιοπρεπή παρουσίαση- χάρη στο PowerPoint.

H συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ