Στην απόφαση της ΔΟΕ, αναφέρεται ότι «η συνεχής συρρίκνωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε επίπεδο κάλυψης και παροχών έχει επηρεάσει όλα τα πεδία κοινωνικής ασφάλισης και σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησε στη μείωση του συνολικού επιπέδου προστασίας κάτω από τα επίπεδα που προβλέπονται στα άρθρα 65-67 της Σύμβασης 102».

Σε αυτό το πλαίσιο, η Επιτροπή κάλεσε την κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαδικασία αναθεώρησης και αναπροσαρμογής της λειτουργίας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, αξιοποιώντας πλήρως την τεχνική βοήθεια της ΔΟΕ στην υποστήριξη της ποσοτικής ανάλυσης των επιλογών αυτών.

Η Επιτροπή υπενθύμισε στην κατεύθυνση αυτή ότι η Διακήρυξη του Όσλο υπογράμμισε ότι «δεδομένης της τριμερούς δομής και της εντολής της, ο ρόλος της ΔΟΕ είναι ιδανικός για την παροχή βοήθειας προς τα μέρη στην αντιμετώπιση κοινωνικών και οικονομικών κρίσεων και το σχεδιασμό υγιών και δίκαιων μεταρρυθμιστικών πολιτικών».

Ακόμη, η επιτροπή της ΔΟΕ ζήτησε με έμφαση από την κυβέρνηση να υλοποιήσει τις παραπάνω συστάσεις και να παράσχει πλήρη στοιχεία στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τη διασφάλιση της κατάλληλης συνέχειας στην υπόθεση της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ η απόφαση αυτή «δημιουργεί νέα δεδομένα σε διεθνές επίπεδο καθώς αναγνωρίζεται επισήμως, ότι τα μέτρα λιτότητας σε βάρος των παροχών κοινωνικής ασφάλισης και ασφάλειας (συντάξεις γήρατος, κύριες και επικουρικές, αναπηρίας, θανάτου, ανασφαλίστων υπερηλίκων, ΕΚΑΣ, επιδόματα ανεργίας, μητρότητας, ασθένειας κλπ) συνιστούν παραβίαση όλων των κυρωμένων από την Ελλάδα πεδίων της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 102 για τα ελάχιστα όρια κοινωνικής ασφάλειας».

Υπέρ της Γ.Σ.Ε.Ε. τοποθετήθηκαν τα συνδικάτα της Ολλανδίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Αγγλίας, καθώς και η Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ITUC) που ανέδειξαν τη γενικότερη σημασία της υπόθεσης της Ελλάδας, που χρησιμοποιείται ως προπομπός απομείωσης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της υποχρέωσης για παροχές κοινωνικής προστασίας με την εγγύηση του Κράτους που διασφαλίζει η ΔΣΕ 102.

Παρεμβάσεις έγιναν από την ελληνική κυβέρνηση και τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών που υποστήριξαν ότι τα μέτρα ήταν αναγκαία και ότι διασφαλίζεται το ύψος των συνταξιοδοτικών και κοινωνικοασφαλιστικών παροχών.