Η αποχώρηση του Γ. Γεωργάτου από το κόμμα και από την Κεντρική Επιτροπή έρχεται σε συνέχεια αντίστοιχης κίνησης του Ανδρέα Παπαδόπουλου.

Αναλυτικά, η επιστολή:

«Προς τον Γραμματέα της ΔΗΜ.ΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλο
 
Η διαγραφή του Γρηγόρη Ψαριανού από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ, είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
 
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει προσεγγίσει τις εσχατιές της αναξιοπιστίας και της αναξιοπρέπειας. Από τη στιγμή που αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση μέχρι σήμερα, με κύρια ευθύνη της ηγεσίας της, την χαρακτηρίζουν η απουσία σταθερού στρατηγικού προσανατολισμού, οι τυχοδιωκτικοί τακτικοί ελιγμοί, η υποκριτική προσήλωση σε μεταρρυθμίσεις και η επίφαση εσωκομματικής δημοκρατίας.
 
Αφού φλέρταρε με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες, ως μεταρρυθμιστικό κόμμα, άνευ ενδοιασμού προσεγγίζει τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφοντας στις παραδοσιακές εκδοχές της αριστεράς. Αρνήθηκε επίμονα τον διάλογο για την μεγάλη και αυτόνομη κεντροαριστερά και τώρα που και αυτός μπαγιάτεψε, τον θυμήθηκε ως σανίδα σωτηρίας μετά την συντριβή του κόμματος στις ευρωεκλογές.
 
Οχυρώνεται πίσω από πεπατημένες και γενικόλογες καταγγελίες περί νεοφιλελευθερισμού και μεταρρυθμίσεων με προοδευτικό πρόσημο, για να υπερασπιστεί κατεστημένες δομές και συντεχνιακά συμφέροντα που εμποδίζουν τη χώρα μας να βγει από το τέλμα. Οι εξελίξεις με τη ΔΕΗ και η στάση της σε ζητήματα αποκρατικοποιήσεων όπως η ΛΑΡΚΟ, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, η κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων και πολλά άλλα, επιβεβαιώνουν τις αγκυλώσεις και τον τυχοδιωκτισμό της ηγετικής ομάδας.
 
Η αδιαφάνεια και οι εκ των προτέρων ειλημμένες αποφάσεις με την εκ των υστέρων επικύρωση από τα όργανα, ολοκληρώνουν την εικόνα ενός κόμματος τυπικά δημοκρατικού, αλλά ουσιαστικά ασφυκτικά αρχηγικού. Θύμα του και ο Γρηγόρης Ψαριανός. Παραλείπω εδώ την φαρσοκωμωδία περί Συνεδρίου και παραίτησης του Προέδρου.
 
Υπήρξα από τα ιδρυτικά μέλη, ανήκα στον στενό πυρήνα των ιδρυτικών στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. Αγωνίστηκα, με όποιες δυνατότητες διέθετα μαζί και με άλλους συντρόφους μου, κυρίως από την Μεταρρυθμιστική Τάση, να μπορέσει να γίνει η ΔΗΜ.ΑΡ αυτό που ήθελε, αυτό που ευαγγελίστηκε. Το θεωρώ πλέον αδύνατο. Αυτό που εκπέμπεται είναι ολοκληρωτική επαναφορά σε ακαμψίες της αριστεράς και προσωπικές διασώσεις και τακτοποιήσεις. Δεν με αφορούν.
 
Η χώρα χρειάζεται ευρύτατη ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και του πολιτικού προσωπικού από δυνάμεις που είναι διατεθειμένες να συγκρουστούν ουσιαστικά και όχι μόνο διακηρυκτικά με τις κατεστημένες συντεχνιακές δομές και νοοτροπίες προωθώντας μεταρρυθμίσεις που θα την μεταμορφώσουν επιτέλους σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Τέτοιες δυνάμεις θα επιδιώξω να στηρίξω αποχωρώντας από την ΔΗΜ.ΑΡ, όπως μου επιβάλλουν η πολιτική και προσωπική μου αξιοπρέπεια».