Στη σχετική ανάρτηση στο blog της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ, διαβάζουμε:

Ως συνέχεια της απόφασης του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου Αθηνών που στις 23/2/12 αποφάσισε ότι εργαζόμενος/συντάκτης στο site «dealnews.gr» δικαιούται να πληρώνεται με βάση τα οριζόμενα στις συμβάσεις των Ενώσεων Συντακτών (βλ. εδώ και εδώ), το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά τη συζήτηση της αγωγής για την κύρια υπόθεση κατά τη δικάσιμο της 25-11-2013 (βλ. εδώ), δικαίωσε ξανά τον απολυμένο, «μαύρο» εργαζόμενο με την υπ’ αριθ. 2230/2014 απόφασή του, η οποία δημοσιεύθηκε στις 30-6-2014.

Το δικαστήριο δέχθηκε ως βάσιμο τον ισχυρισμό του εργαζόμενου ότι δούλευε στο ειδησεογραφικό site υπό καθεστώς εξαρτημένης εργασίας, κρίνοντας περαιτέρω ότι πρέπει να αμείβεται ως συντάκτης.

Επιπροσθέτως, τον δικαίωσε και ως προς την καταγγελία του για ακυρότητα της απόλυσης, αφού έκρινε ότι αυτή ήταν απόρροια της διεκδίκησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αποφασίζοντας ότι πρέπει να επιστρέψει στην θέση εργασίας από την οποία απολύθηκε τον Μάρτιο του 2011 και να του καταβληθούν μισθοί υπερημερίας από τότε μέχρι σήμερα ύψους 1.110,48 ευρώ έκαστος (συμπεριλαμβανομένου του επιδόματος σπουδών), καθώς και 500 ευρώ ως ηθική βλάβη για την άκυρη απόλυση.

Συνολικά το δικαστήριο επιδίκασε στον απολυμένο συντάκτη το ποσό των 37.830 ευρώ, από τα οποία τα 6.000 κήρυξε άμεσα καταβλητέα.

 
Επιπλέον, το δικαστήριο δικαίωσε έναν εργαζόμενο που διεκδίκησε τα νόμιμα δικαιώματα που απορρέουν από την παραπάνω σύμβαση και απολύθηκε γι’ αυτό το λόγο, μια πάγια τρομοκρατική τακτική των αφεντικών των ΜΜΕ απέναντι σε όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι απέναντι στους μισθούς πείνας και τα απάνθρωπα ωράρια που επικρατούν στον κλάδο (κι όχι μόνο).

Το δικαστήριο δέχτηκε μεν το επιχείρημα της εργοδοσίας του «Dealnews» (Π.Δ. Εκδόσεις ΕΠΕ) ότι ο εργαζόμενος δεν απολύθηκε λόγω της συμμετοχής του στην γενική απεργία της 23ης Φλεβάρη 2011, αφού υποτίθεται ότι απήργησαν κι άλλοι συνάδελφοι του χωρίς να απολυθούν, ένα εργοδοτικό επιχείρημα που όσοι/ες έχουν δουλέψει σε sites αντιλαμβάνονται πόση σχέση έχει με την πραγματικότητα.

 
Ωστόσο, έκρινε ότι η απόλυση του συγκεκριμένου συντάκτη ήρθε ως απόρροια της «δυσαρέσκειας» του εργοδότη για τις «επανειλημμένες διαμαρτυρίες» του εργαζόμενου για τη συνθήκη της «μαύρης» εργασίας και για τις βάσιμες διεκδικήσεις του για την υπογραφή σύμβασης εργασίας.

Απέρριψε δηλαδή το σύνηθες επιχείρημα των αφεντικών ότι τέτοιου είδους απολύσεις δεν έχουν να κάνουν με την αγωνιστική διεκδίκηση εργασιακών/συνδικαλιστικών δικαιωμάτων αλλά με την «εργασιακή ανεπάρκεια» των απείθαρχων εργαζομένων.