Είτε από συνήθεια, είτε από επαγγελματική διαστροφή, περνάμε αρκετή ώρα στο διαδίκτυο, όπου πολλές φορές ανακαλύπτουμε «θησαυρούς». Ένας τέτοιος ανεκτίμητος θησαυρός αναρτήθηκε στο site των φασιστών της Χρυσής Αυγής στις 29/8. 
 
Η ανάρτηση αναφέρεται σε ερώτηση βουλευτή τους στη Βουλή, για τις συνθήκες εργασίας στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, χρησιμοποιώντας απροκάλυπτα αυτούσιο το κείμενο της συνέλευσης μας χωρίς την υπογραφή μας. Tο εν λόγω κείμενο μοιράζεται στο πλαίσιο της καμπάνιας που πραγματοποιούμε σε χώρους δουλειάς εδώ και μήνες, με μία σειρά παρεμβάσεων για τις συνθήκες εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα sites.
 
Καλό λοιπόν θα ήταν να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα… 
 
Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής στο εργατικό/λαϊκό κίνημα 
 
Οι φασίστες (ως το μακρύ χέρι των αφεντικών και του κράτους –το οποίο κράτος έχει στρώσει κόκκινο χαλί, ώστε να έρθει με κάθε κόστος η «ανάπτυξη»-) παίζουν ένα εξαιρετικά βρώμικο ρόλο, ο οποίος δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει καμία σχέση με τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Αντιθέτως είναι τέτοια η θέση τους, όπου εκ πεποιθήσεως θα είναι απέναντι της και τα παραδείγματα είναι πολλά: 
 
  • Οι σχέσεις με τους μεγαλοεργολάβους της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στο Πέραμα και τους τραμπουκισμούς στα σωματεία της περιοχής, έτσι ώστε να σταματήσουν να είναι τροχοπέδη στην «ανάπτυξη» της ζώνης. 
  • Τα δουλεμπορικά γραφεία «Ευρέσεως εργασίας για Έλληνες» στην Στερεά Ελλάδα όπου σε συνεργασία με τσιφλικάδες διώχνουν μετανάστες και προσλαμβάνουν ντόπιους με μόλις 18 ευρώ μεροκάματο.
  • Η φαρσοκωμωδία που διαδραματίστηκε κατά την διάρκεια της πολύμηνης απεργίας στη Χαλυβουργία, όπου πριν την εμφάνιση τους με προϊόντα «αλληλεγγύης» στον Ασπρόπυργο, έβγαλαν ανακοίνωση τασσόμενοι ανοιχτά ενάντια στους απεργούς και υπέρ των συναδέλφων τους στο εργοστάσιο του Βόλου, οι οποίοι συντάχθηκαν με τα συμφέροντα του εργοστασιάρχη. 
 
Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, και ο κατάλογος δεν τελειώνει, καθώς η Χρυσή Αυγή ως γνήσιος αντιδραστικός μηχανισμός είναι απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων, βάζοντας πλάτες στο κεφάλαιο και στηρίζοντας το, ενώ από την άλλη συκοφαντεί και προβοκάρει ευθαρσώς – αλλά και με ύπουλο τρόπο – το εργατικό/ταξικό κίνημα, προσπαθώντας να «καπελώσει» τους αγώνες και τις κατακτήσεις του. 
 
Το «φλερτ» της Χ.Α. με τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους 
 
Ειδικότερα στον κλάδο των ΜΜΕ, αρκετό καιρό πριν την επέλαση των μνημονιακών πολιτικών, έχουν εφαρμοστεί τα πλέον επώδυνα μέτρα, με την επίθεση που έχουν δεχτεί οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον κλάδο να είναι άνευ προηγουμένου. Ως άλλα πειραματόζωα, ερχόμαστε (όχι κατ’ ευφημισμό) αντιμέτωποι με εργασιακές συνθήκες κάτεργου, ενώ τα εργατικά μας δικαιώματα περιορίζονται στο να αναπνέουμε στον χώρο δουλειάς μας. Οτιδήποτε άλλο ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, στα χέρια των αφεντικών και στις ορέξεις αυτών. Οι παραπάνω γραμμές περιγράφουν την καθημερινότητα μιας μικροκοινωνίας που εξελίσσεται παράλληλα με το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα, το οποίο δέχεται τον νεοφιλελεύθερο ορυμαγδό που έχουν επιβάλει εγχώριες και υπερεθνικές ελίτ.
 
Στον κλάδο μας, οι φασίστες είχαν πάντα μία σχέση αγάπης-μίσους, όπως και διάφοροι παρατρεχάμενοι στα ΜΜΕ ως προς αυτούς (βλ. πρηγούμενη αφίσα της συνέλευσής μας): από το «αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι» μέχρι τις κλωτσιές και γροθιές Κασιδιάρη και οπαδών του ναζιστικού μορφώματος σε φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους που καλύπτουν τις δίκες τους και τις δημόσιες εμφανίσεις τους. Από τις «ομορφιές» που έκαναν, όταν μοτοπορεία τους πέρασε από συγκέντρωση δημοσιογράφων στο κέντρο της Αθήνας την περασμένη άνοιξη και την κατασυκοφάντηση της κατάληψης και του αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, μέχρι την ερώτηση για τα δικαιώματα των εργαζομένων στα ηλεκτρονικά μίντια. Σχήμα οξύμωρο, αλλά όχι ακατανόητο. 
 
Οι ναζί της Χ.Α., ακούγοντας τις νουθεσίες του Μπάμπη Παπαδημητρίου, ενδεχομένως να θέλουν να γίνουν πιο «σοβαροί», εισερχόμενοι σε ένα κλάδο, όπου το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κενό που δημιούργησαν οι καρεκλοκένταυροι των (ανύπαρκτων) σωματείων στα ΜΜΕ, είναι ορατό από χιλιόμετρα. Δεν είναι τυχαία μάλλον και η σύμπτωση της -ανοιχτής πλέον- στήριξης από διάφορα μίντια ως προς το πρόσωπο τους. Οι περιπτώσεις του site bankingnews.gr με τα «προοδευτικά» tweets υποστήριξης των φασιστικών μεθόδων, της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα»  και το συστηματικό ξέπλυμα των μελών της οργάνωσης από τα μίντια, είναι μόνο μερικά παραδείγματα. 
 
Τυχαία δεν είναι και η πρόσφατη, ευφάνταστη κίνηση του Star Channel να σβήσει σε πραγματικό χρόνο το τατουάζ σβάστικα από το χέρι ενός από τους κατηγορουμένους για την διπλή δολοφονία των χρυσαυγιτών στη Μεσσηνία, ενώ μέσα σ΄όλα αυτά, το δίδυμο των πλήρως απαξιωμένων φυλλάδων-φυλλαδίων, «Ακρόπολη» – «24 Ώρες» τους προσφέρουν αμέριστη υποστήριξη και ιδεολογική/ πολιτική κάλυψη εδώ και καιρό. 
 
Με αυτά τα δεδομένα, δεν θα αποτελεί έκπληξη να κυκλοφορεί και κανένας χρυσαυγίτης στα «ενημερωτικά» sites της βιομηχανίας του clopy-paste, ούτε θα αποτελεί έκπληξη να θεωρούν οι ναζιστές πως θα βρουν ευήκοα ώτα σε μία μεγάλη δεξαμενή εργαζομένων, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι μικρής ηλικίας. 
 
Για να είμαστε όμως ξεκάθαροι… 
 
Ως άνθρωποι μπορεί να έχουμε χιούμορ, αλλά με ορισμένα πράγματα είμαστε αμείλικτοι και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να ανεχθούμε την ύπαρξη τέτοιων μισανθρωπικών λογικών στους χώρους που εργαζόμαστε. Όπως τους πολεμάμε καθημερινά στους δρόμους, στις γειτονιές μας, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, έτσι θα τους τσακίσουμε και εκεί, όπου προσπαθούμε να διαβιούμε με όρους αλληλεγγύης και συντροφικότητας. 
 
Θα έχουν ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση που έχουν οι απεργοσπάστες, τα τσιράκια των αφεντικών, τα ίδια τα αφεντικά, όσοι επιδεικνύουν ρατσιστικές και φασιστικές συμπεριφορές και όλοι οι εχθροί της ελευθερίας. Η θέση της συνέλευσης μας ήταν και παραμένει αδιαπραγμάτευτη και αταλάντευτη μέσα στον πολύμορφο κόσμο του αγώνα που δίνει μάχες απέναντι στο φασισμό, τον ρατσισμό και κάθε είδους διάκριση που εκπορεύεται από το φύλο, την καταγωγή και την σεξουαλική προτίμηση.