Υπήρξε για καιρό το αστικό έκθεμα της Ινδίας. Σήμερα όμως η Βομβάη έχει χάσει το θρόνο της καθώς καταστρέφεται καθημερινά στο βωμό της ανάπτυξης και αποτελεί πλέον μια αλληγορία για την αστική σήψη.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. 7.000 τόνους σκουπιδιών παράγουν κάθε μέρα οι κάτοικοι και οι χωματερές φαίνεται να έχουν πλημμυρίσει. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση δεν παίρνει θέση για την ανακύκλωση.
Στο δρόμο κυκλοφορούν καθημερινά 700,000 αυτοκίνητα με τις αρχές να ενθαρρύνουν αυτό το φαινόμενο αφού δεν προβλέπουν την κατασκευή συστημάτων ταχείας μαζικής μεταφοράς. Ο αριθμός των ιδιωτικών οχημάτων έχει αυξηθεί κατά 57% τα τελευταία οκτώ χρόνια ενώ η χρήση των λεωφορείων μόνο 32%.
Έτσι τα τοξικά επίπεδα μονοξειδίου του αζώτου και οξειδίων του αζώτου βρίσκονται στα 252 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο ( mcg / m3 ) τρεις φορές περισσότερο από το ασφαλές όριο των 80 mcg / m3 . Διαμαρτυρίες που έχουν γίνει κατά της ηχητικής ρύπανσης έχουν πέσει κι αυτές στο κενό .
Σε 1000 άτομα αντιστοιχούν λιγότερο από 0,03 στρέμματα του ανοιχτού χώρου. Ο παγκόσμια κανονισμός προβλέπει τέσσερα ενώ το Λονδίνο ξεπερνά τον εαυτό του και προσφέρει δώδεκα.
12,7 εκατ άνθρωποι στριμώχνονται σε 480 τετραγωνικά χιλιόμετρα που περιλαμβάνουν τη σημερινή μεγαλύτερη Βομβάη, δηλαδή 20.680 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο . Είμαστε η όγδοη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του κόσμου – και πεθαίνουμε να το αποδείξουμε.
Κατά συνέπεια , 1 στους 6 κατοίκους ζει σε μια παραγκούπολη. Οι τιμές των ακινήτων είναι εξωπραγματικές . Είναι φθηνότερο να αγοράσεις ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν από ό,τι στο Malabar Hill, ενώ είναι σίγουρο ότι τα υλικά στη Βομβάη θα είναι της χείριστης ποιότητας.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν ότι η στέγαση είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα της πόλης, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η ανεξέλεγκτη κατασκευή είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο πρόβλημά της. Πολλοί έχουν κατηγορηθεί για την κάθοδό της Βομβάης στην αστική κόλαση, από τη μαφία μέχρι τους μετανάστες, αλλά για τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο κύριος ένοχος είναι ο ” πολιτικός – οικοδόμος Nexus ” .
Το 2005, ολόκληρη η πόλη ήταν όμηρος για τρεις ημέρες. Στις 26 Ιουλίου στα προάστια της Βομβάης έπεσαν 668 χιλιοστά βροχής σε μόλις 12 ώρες. Δρόμοι και σιδηροδρομικές γραμμές εξαφανίστηκαν και οι απροειδοποίητοι εργαζόμενοι έμειναν εγκλωβισμένοι. Όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στους κατακλυσμούς ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης. Μπορεί η Βομβάη να είναι η πρωτεύουσα της χώρας με την καλύτερη οικονομί , αλλά στις φωτογραφίες που ακολούθησαν, δε ξεχώριζε σε τίποτα από ένα Μπιχάρ χωριό μετά από μουσώνα. Δεν υπήρξε πουθενά διέξοδος για το νερό και γι' αυτό ευθύνεται ο κύριος του έργου ο οικοδόμος και ο βοηθός του, ο πολιτικός.
Είναι γεγονός ότι το δομημένο περιβάλλον στη Βομβάη έχει τετραπλασιαστεί από το 1925 – και με τον ταχύτερο ρυθμό τα τελευταία 30 χρόνια – όλα πατώντας πάνω στο πράσινο και στους υγροτόπους.
Ο κατακλυσμός του 2005 έφερε στην επιφάνεια την είδηση ότι η Βομβάη είχε κάποτε ένα ποτάμι. Οι αρχές όμως αποφάσισαν να χτίσουν έναν διάδρομο αεροδρομίου και ένα μεγάλο μέρος μιας αριστοκρατικής συνοικίας πάνω σ' αυτό.
Η τραυματική εμπειρία από τις πλημμύρες αποτέλεσε το σημείο ανάφλεξης . Οι πολίτες ξεσηκώθηκαν εναντίον όλων των θηριωδιών που συσσωρεύονται επάνω τους. Γιατί πρέπει να υποφέρουν όταν η Βομβάη είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης για την εθνική οικονομία ;
Όλη όμως η πολιτική αναταραχή που ξέσπασε κόπασε γρήγορα όπως τα νερά από τις πλημμύρες και τα πράγματα επέστρεψαν στο κανονικό.
Η άπληστη ανάπτυξη έχει διογκώσει τα τελευταία 30 χρόνια τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης, τη στέγαση και την κυκλοφορία με αποτέλεσμα η Βομβάη να αναμένει τις εξελίξεις με κυνισμό και όχι με ελπίδα.
Πηγη The guardian