Η συζήτηση περί του αν συγκεντρώνονται ή όχι οι 180 ψήφοι που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μονοπωλεί αυτές τις μέρες το ενδιαφέρον στους διαδρόμους και το περιστύλιο της Βουλής. Οι διάλογοι πυρετώδεις και σε πλήρη αντίθεση με τα …χασμουρητά στην Αίθουσα της Ολομέλειας, όπου συζητείται ο προϋπολογισμός του κράτους για το 2015.
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Ο λόγος προφανής: Ο προϋπολογισμός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αφού ο πραγματικός προγραμματισμός των οικονομικών της χώρας είναι ακόμη αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης και Τρόϊκας. Αντιθέτως το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, θα κρίνει το αν αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει να συναλλάσσεται με την Τρόϊκα!
Η τελευταία εξέλιξη θέλει περίπου 20 υπογραφές βουλευτών της ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητων να συγκεντρώνονται κάτω από ένα κείμενο το οποίο ζητά εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, από τη παρούσα Βουλή και να οριστεί ημερομηνία εκλογών κάπου μέσα στο 2015. Κι αυτό για να δωθεί «ηχηρό μήνυμα στους εταίρους και τις αγορές». Ένα μήνυμα που θα λέει πώς «τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου» μπορούν και «δίνουν συναινετικές λύσεις». Αξίζει εδώ να προσέξει κανείς ότι πρόκειται για πρόταση που παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με αυτή που έχει καταθέσει δημοσίως το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη.
Το κείμενο φέρεται πώς θα δοθεί στον πρόεδρο τη Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη την ερχόμενη εβδομάδα προκειμένου να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, αν και δεν υπάρχει κάποια σχετική συνταγματική πρόβλεψη.
Κάποια από τα ονόματα των βουλευτών που φημολογείται ότι θα υπογράψουν το κείμενο είναι αυτά των: Μίμη Ανδρουλάκη, Γιώργου Κασαπίδη, Γρηγόρη Ψαριανού, Χρήστου Αηδόνη, Γιάννη Κουράκου, Σπύρου Λυκούδη, Βασίλη Οικονόμου, Νίκου Τσούκαλη, Νίκης Φούντα και Θωμά Ψύρρα. Πλην των τριών τελευταίων οι προηγούμενοι «λογίζονταν» από τα κυβερνητικά επιτελεία στους πιθανούς υποστηρικτές της εκλογής προέδρου από την παρούσα Βουλή.
Την ίδια στιγμή είναι έντονη η φημολογία για 3 τουλάχιστον βουλευτές που παραμένουν στους κόλπους της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι είναι έτοιμοι να συμπράξουν στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Κίνηση που θα τους απαλλάξει – πολιτικά- από την εμπλοκή τους με την ποινική δίωξη των στελεχών του ναζιστικού κόμματος.
Το «πάζλ» συμπληρώνουν οι προερχόμενοι από τους ΑΝΕΛ Παναγιώτης Μελάς και Βασίλειος Καπερνάρος, οι “φευγάτοι” της Χ.Α Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος και Ευστάθιος Μπούκουρας. Επίσης η πρόταση της πρώην βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ Κατερίνας Μάρκου που θέλει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε τον Παρασκευά Αυγερινό (πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ) ή την Μαριέττα Γιαννάκου (πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας).
Αν «συνθέσει» κανείς την εικόνα (και αξιοποιήσει την …πρακτική αριθμητική) διαπιστώνει ότι αν και το θέμα της εκλογής προέδρου δεν έχει «κλείσει», η κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκεται πολύ κοντά στο να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία προσπερνώντας τον «σκόπελο».
Βάση αυτής της εξέλιξης είναι προφανώς η πολιτική θέση ότι η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας δεν σχετίζεται με το αν θα συνεχιστούν ή όχι οι μνημονιακές πολιτικές. Πως πρόκειται για ένα θεσμικό ζήτημα που δεν μπορούμε να μπερδεύουμε με τη τρέχουσα πολιτική συγκυρία. Υποστηριζόμενο μάλιστα από κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται σε συνεχή πτώση ή ακόμη και έχουν εξαφανιστεί από τα «ραντάρ» των δημοσκόπων.
Πόσο ισχυρό όμως μπορεί να είναι ένα τέτοιο επιχείρημα; Είναι άραγε ο θεσμός του προέδρου τόσο …ψηλά στα σύννεφα μακριά από το νομοθετικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης; Ιδίως αυτή τη περίοδο που τα σκληρά μέτρα που ζητά η Τρόικα ίσως περάσουν με μορφή Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου;
Η εκλογή του νέου «εγγυητή του πολιτεύματος» από την ίδια την πραγματικότητα δεν «δένεται» με την καθημερινότητα του πολίτη που θα συνεχίσει να ζει με την ανεργία, τους μισθούς και της συντάξεις πείνας ως παρεπόμενα των συνεχών μνημονίων;
Τόσο η υπόγεια και αδιαφανής διαδικασία που ακολουθείται όσο και πολιτική ουσία που στηρίζει την επιχείρηση «προεδρική εκλογή» έχει πολλά κενά δημοκρατικής αντίληψης. Δεν νομίζετε ;
Το κείμενο που κυκλοφορεί στην Βουλή…
