«Αλλά αν η ιστορία μας έχει διδάξει κάτι, θα πρέπει να αναμένονται περισσότεροι γύροι αναδιάρθρωσης, και οι πιστωτές της Ελλάδας θα πρέπει να προετοιμαστούν για περισσότερα, και μεγαλύτερα haircuts», επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα.
 
Όπως επισημαίνει, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί να αντιστρέψει πολλά από τα μέτρα λιτότητας και να προσπαθήσει να πετύχει αναδιάρθρωση του χρέους, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το μεγαλύτερο μέρος της ευρωζώνης. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη ζητήσει ένα «συνέδριο για το ευρωπαϊκό χρέος», όμοιο με αυτό που διεξήχθη το 1953 στο Λονδίνο και εξάλειψε μεγάλο μέρος του πολεμικού χρέους της Γερμανίας.
 
Ασφαλώς, επισημαίνει ότι πολλά έχουν αλλάξει από το 1953. Τώρα η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής προς τις χώρες με χρέη, και είναι δυσαρεστημένη για την πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποθρασύνει και άλλα αντιμνημονιακά κόμματα σε άλλες χώρες της ευρωζώνης όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία. Η γερμανική ηγεσία διαρρέει ανωνύμως στον Τύπο για την «αδιαφορία» της σχετικά με μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ (κάτι για το οποίο οι περισσότεροι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι θα είναι καταστροφικό), προφανώς για να ενθαρρύνουν τους Έλληνες ψηφοφόρους να εγκαταλείψουν τις ελπίδες για μια νέα μεγάλη ελάφρυνση του χρέους.
 
Οι νέες έρευνες ωστόσο υποδηλώνουν ότι η Γερμανία πιθανώς θα πρέπει να δεχθεί και άλλη απομείωση του χρέους, και όχι μόνο διότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη της σχεδόν στα μισά χρόνια από αυτά που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μια νέα μελέτη των Carmen M. Reinhart (Πανεπιστήμιο Harvard) και Christoph Trebesch (Πανεπιστήμιο Μονάχου), υποδηλώνει ότι θα λάβουν χώρα περισσότεροι γύροι αναδιάρθρωσης στα επόμενα χρόνια, και πιθανώς και για την Ελλάδα και για πολλές άλλες χώρες.
 
Όπως προκύπτει από την εν λόγω μελέτη, όποιες και αν είναι οι ελπίδες τόσο των πιστωτών όσο και των οφειλετών, οι κρίσεις κρατικού χρέους σπάνια τελειώνουν με μία μόνο αναδιάρθρωση ή στάση πληρωμών. Αντιθέτως, παραδοσιακά, τείνουν να κρατάνε για πολλά χρόνια, και με πολλαπλούς γύρους αναδιάρθρωσης.
 
Η κρίση χρέους στην Ελλάδα ξεκίνησε την άνοιξη του 2010, όταν το χρέος της χώρας υποβαθμίστηκε σε junk bond status και η τρόικα έσωσε τη χώρα από κρατική χρεοκοπία μέσω δανείων διάσωσης. Ακολούθησε και δεύτερη διάσωση το 2012. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κρίση χρέους έχει περάσει μόνο τέσσερα και πλέον έτη και δύο αναδιαρθρώσεις. Ενώ αυτή η αναδιάρθρωση ήταν μεγάλη, η κρίση χρέους είναι σχετικά «νέα», που υποδηλώνει ότι περισσότερα χρόνια και γύροι αναδιάρθρωσης είναι αν όχι αναπόφευκτοι, τουλάχιστον πιθανοί, παρά την επιμονή της Γερμανίας για το αντίθετο.
 
Η Reinhart, δηλώνει ότι υπάρχει λόγος να πιστεύει πως οι κρίσεις χρέους της ευρωζώνης θα είναι ακόμη πιο παρατεταμένες από τον ιστορικό μέσο όρο ακριβώς επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο πολλές πλούσιες χώρες. Οι εύπορες χώρες μπορούν να αντέξουν να παραμείνουν «στην άρνηση» και να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο για λίγο, προχωρώντας σε σταδιακές απομειώσεις και αφήνοντας τις εξουθενωτικές συνέπειες μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης να φουντώνουν. «Όσο περισσότερο τους πάρει να το συνειδητοποιήσουν ωστόσο, τόσο περισσότερα όπλα χρειάζονται στην τσάντα τους, και μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το χρονοδιάγραμμα για την ανάκαμψη».
 
Αυτό ίσως είναι το καλύτερο επιχείρημα που ο ΣΥΡΙΖΑ –ή οποιοσδήποτε άλλος κερδίσει τις εκλογές στο τέλος του μήνα-  μπορεί να προσφέρει στη Γερμανία για την αποτελεσματικότητα της περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους, όσο το δυνατό νωρίτερα.