Αυτούσιο το Δελτίο Τύπου της Κοινότητας Αφγανών στην Ελλάδα:

Το καθεστώς επικουρικής προστασίας χορηγείται σε πρόσωπα που κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρή βλάβη στη χώρα καταγωγής τους. Η σοβαρή βλάβη, σύμφωνα με το νόμο, συνίσταται σε:

  • Θανατική ποινή ή εκτέλεση
  • Βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία
  • Σοβαρή προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.
Επισημαίνεται ότι η πλειοψηφία των προσφύγων που τελούν υπό το προσωρινό καθεστώς επικουρικής προστασίας προέρχονται από την ασιατική ήπειρο, όπως Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, καθώς και από χώρες της Αφρικής, όπως Σουδάν, Σομαλία κ.α.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι η προσφυγή σε αυτό το καθεστώς πρόσφυγα – αναγνωρισμένο από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία – δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, το αντίθετο. Η χορήγηση του συγκεκριμένου καθεστώτος περνά μέσα από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτούν χρόνο και κόπο από την πλευρά του αιτούντος.
 

Οι δυσκολίες, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Η τελευταία φάση χαρακτηρίζεται από μία ενορχηστρωμένη βιομηχανία απόρριψης αιτήσεων και μη ανανέωσης του καθεστώτος επικουρικής προστασίας, σε ποσοστό 90%, με συνεπακόλουθο τη μη ισχύ του αντίστοιχου δελτίου παραμονής.

Το πρόβλημα επιδεινώνεται για τον πρόσφυγα αν σκεφτεί κανείς ότι έχει δικαίωμα προσφυγής στην εκάστοτε απόφαση που εκδικάζεται μετά από 2 χρόνια όπως προκύπτει από τη μέχρι τώρα εμπειρία.
 

Συγκεκριμένα, μία τέτοια απόφαση συνεπάγεται:
  • Απώλεια άδειας εργασίας
  • Αδυναμία ένταξης στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ
  • Αδυναμία οποιασδήποτε τραπεζικής συναλλαγής
  • Μη δυνατότητα ενοικίασης κατοικίας
  • Μη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα
  • Μη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Τελικά, το μόνο που του απομένει είναι να κυκλοφορεί παράτυπα εντός ελληνικής επικράτειας.
 
Η λύση στο πρόβλημα, που αποκτά διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, προφανώς δεν είναι η αθρόα διαδικασία επαναπατρισμού των προσφύγων στις χώρες τους – πολλές εκ των οποίων είναι θέατρο πολεμικών συρράξεων.

Αυτό που διατυπώνεται ως αίτημα, που βρίσκεται στα όρια της κοινής ανθρώπινης λογικής, είναι η προσωρινή χορήγησή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας με την κατάθεση της προσφυγής για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης.