Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν χαρακτήρα αποκαλυπτικό: για πρώτη φορά αποκαλύπτεται με ωμότητα αυτό που κανείς θα έπρεπε να μπορεί να φανταστεί: πως τα «όχι» έχουν το κόστος τους. Οι μαγικές λύσεις τις οποίες υποσχέθηκε και με τις οποίες εξελέγη η κυβέρνηση αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός. Αν ο πολίτης επιθυμεί να πει όχι στα μνημόνια, να αντισταθεί στην πολιτική λιτότητας που κυριαρχεί σε όλη την Ευρώπη, να εμπνεύσει παρόμοιες πολιτικές κινήσεις σε άλλες χώρες, αυτό έχει συνέπειες: ανοίγει ένας πόλεμος. Η άλλη πλευρά θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα. Θα έχουμε κλειστές τράπεζες, μανιασμένη προπαγάνδα συστημικών μέσων, παραπλανητική πληροφόρηση, διαρροές και επικοινωνιακό πόλεμο από διεθνή μέσα. Όταν λέει κανείς ότι το κλείσιμο των τραπεζών είναι σκηνοθετημένο, το ερώτημα είναι: θα περιμέναμε να χρηματοδοτεί η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα την αμφισβήτηση της πολιτικής λιτότητας; Αυτό δεν είναι «το κόστος της διαφωνίας», είναι μόνο μια υποψία, μόνο η αρχή.
Διαβάστε επίσης ττην σημερινή ανάλυση του Κωνσταντίνου Πουλή:
Με μισή καρδιά
Η διατύπωση του ερωτήματος του δημοψηφίσματος είναι προφανές ότι απέχει από το πραγματικό, αντικειμενικό διακύβευμα. Αυτό προκύπτει ήδη από το ότι η κυβέρνηση συνέχιζε τις διαπραγματεύσεις μέχρι την Τετάρτη που διεκόπη ο δίαυλος και συνεπώς το ακριβές κείμενο πάνω στο οποίο θα αποφανθούμε έχει πρακτικά μόνο συμβολική σημασία, ως αποτύπωμα της λογικής της τρόικας, που θεωρείται ότι παραμένει χονδρικά η ίδια παρά τις επί μέρους αλλαγές.