Η κ. Κωνσταντοπούλου, ως κεντρική ομιλήτρια στο διεθνές Συνέδριο «The Politics of Memory Victimization, Violence and Contested Narratives of the Past», που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, μίλησε για τις γερμανικές επανορθώσεις που οφείλονται στην Ελλάδα από τη Γερμανία.
 
Η τέως πρόεδρος της Βουλής ανέλυσε το ιστορικό της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, στις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας και του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα, στις εργασίες και τα Πορίσματα της Επιτροπής Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών και της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, καθώς και στις συνθήκες που οδήγησαν στην υπογραφή του 3ου Μνημονίου.
 
Η κ. Κωνσταντοπούλου έκανε σαφές ότι η Γερμανία ουδέποτε υπέγραψε Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα, όπως έπραξε με άλλες χώρες. «Και ενώ η Ελλάδα πλήρωσε έναν εξαιρετικά βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ουδέποτε αποζημιώθηκε για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον του κράτους της, του πληθυσμού της, της υποδομής της, της γεωργίας της και της πολιτιστικής της κληρονομιάς». 
 
«Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να παραιτηθεί από τις αξιώσεις της χώρας έναντι της Γερμανίας.», είπε χαρακτηριστικά η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
 
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Έκθεσης της Ειδικής Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις Γερμανικές Οφειλές, που εκδόθηκε στις αρχές του 2015, η ίδια υποστηρίζει ότι «το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα προσδιορίζεται με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς μεταξύ 278-340 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό μεγαλύτερο από τα 325 δισεκατομμύρια ευρώ που την εποχή εκείνη και προ του 3ου Μνημονίου φερόταν να οφείλει η Ελλάδα στους «δανειστές» της, μεταξύ των οποίων η οφειλέτης Γερμανία».
 
Στη συνέχεια, η Ζ. Κωνσταντοπούλου έκανε αναφορά στα Μνημόνια που περιλαμβάνουν μία έμμεση, αλλά σαφή αναγνώριση των ελληνικών αξιώσεων έναντι της Γερμανίας, ως προς τις αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Περιέχουν ρήτρα που απαγορεύει να αντιτάξει η Ελλάδα ανταπαιτήσεις της έναντι των δανειστών της. Αυτή η αναφορά στις ελληνικές διεκδικήσεις αποκαλύπτει μια συνειδητή επιλογή, εκ μέρους της Τρόικας και των κρατών μελών της –συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας,-αφενός να συντηρήσουν το καθεστώς μη λογοδοσίας για τη Γερμανία και αφετέρου να συνθλίψουν και να σταυρώσουν την Ελλάδα. Μια επιλογή ιστορικά και ηθικά αδικαιολόγητη, που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που ακολούθησε η διεθνής κοινότητα το 1945».
 
Κάνοντας αναφορά στο Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι εξακριβώθηκε στα πορίσματα της Επιτροπής ήταν εκείνο που αποτέλεσε συνείδηση και γνώση της κοινωνίας, ότι δηλαδή το χρέος αυτό δεν αναλογεί στο λαό και τους πολίτες, ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρωθεί από αυτούς ούτε στο όνομά τους
 
– «Αυτό που εμφανίσθηκε και συγκροτήθηκε ως δήθεν δημόσιο χρέος το 2010 ήταν στην πραγματικότητα ιδιωτικό χρέος που μετακυλίστηκε στις πλάτες των πολιτών και στο δημόσιο»
 
– «Το χρέος αυτό δεν μπορεί να αποπληρωθεί χωρίς την παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών»
 
– «Το χρέος αυτό ήταν μη βιώσιμο από το 2010 και είχε διαπιστωθεί η μη βιωσιμότητα του ήδη από τον Μάρτιο του 2010 και αποτυπωθεί στα επίσημα αρχεία και έγγραφα του ΔΝΤ και των οργάνων του. Από το 2010 γνώριζαν οι επιτελείς του ΔΝΤ, αλλά και τα κράτη – μέλη του ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, ότι το χρέος αυτό έπρεπε να διαγραφεί, δεν μπορούσε να αποπληρωθεί διότι η αποπληρωμή του θα σήμαινε παρατεταμένη μακροχρόνια ύφεση, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και συνολικά καταστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας. Γιατί το έκαναν αυτό; Για τον λόγο που επίσης αποτυπώνεται στα συμπεράσματα της επιτροπής και τεκμηριώνεται από τα έγγραφα που έλαβε υπόψη: γιατί εάν προχωρούσαν σε διαγραφή του χρέους σε εκείνη την περίοδο, αυτό θα σήμαινε τεράστια ζημιά για τις ιδιωτικές Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες που διακρατούσαν εκείνη την εποχή δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου».
 
– Το χρέος έχει ευθεία σύνδεση με υποθέσεις διαφθοράς μεγάλης κλίμακας, στην οποία εμπλέκονται γερμανικές εταιρίες συνδεδεμένες με το γερμανικό δημόσιο: Siemens, HDW, Thyssenkrupp κλπ, τις οποίες μέχρι σήμερα καλύπτουν οι ελληνικές κυβερνήσεις;
 
«Η Γερμανία, το κράτος δράστης, ανταμείφθηκε με μια γενναιόδωρη διαγραφή χρέους, πριν από 62 χρόνια, με την Ελλάδα να υπογράφει τη διαγραφή αυτή. Η Ελλάδα, χώρα νικήτρια του πολέμου, η οποία αντιπροσωπεύει έναν λαό που ηρωικά αντιστάθηκε και βάναυσα σφαγιάστηκε, ουδέποτε αποζημιώθηκε για τις ζημιές που προκλήθηκαν στην οικονομία της, στις υποδομές της, στον πληθυσμό της. Η Γερμανία, η οποία επωφελήθηκε από τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους, αρνείται σήμερα να αναγνωρίσει στην Ελλάδα αυτό το δικαίωμα και καταψήφισε το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η Ελλάδα καταστρέφεται για δεύτερη φορά και υπόκειται σε ένα νέο είδος ολοκληρωτισμού, που αυτή τη φορά που διαπράττεται μέσω οικονομικών, τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών μέσων», κατέληξε λέγοντας η κ. Κωνσταντοπούλου.
 
Στο Συνέδριο μοιράστηκαν και τα Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.