Πάει ενάμιση χρόνος από τότε αν δεν κάνω λάθος, από τον ξαφνικό θάνατό του (από αυτοάνοσο μέσα σε έξι μήνες). Κυριακή απόγευμα ήταν που έπεσε σε κώμα κι έτρεξα από την εφημερίδα στον Ευαγγελισμό να μάθω λεπτομέρειες. Ήταν εκεί φυσικά ο Φοίβος, από νωρίς, έξω από την εντατική.
 
Χθες στο κατάμεστο «Passport-Κεραμεικός» ο Φοίβος του αφιέρωσε ένα κομμάτι που έχει γράψει ειδικά γι' αυτόν. Είναι από τον τελευταίο του δίσκο «Καλλιθέα» και λέγεται «Θα σε ξαναδώ». Και ζήτησε από τον κόσμο να του επιτρέψει, μέσα στο γενικό πανικό και το κέφι, να μας το τραγουδήσει. Πάνω στο encore, στην κορύφωση της βραδιάς. Και όλοι έκαναν ησυχία. Κι εμείς στο δικό μας τραπέζι ακόμα περισσότερη.

Έφυγαν πολλοί φίλοι το τελευταίο διάστημα, έπεσε θανατικό στα δημοσιογραφικά γραφεία. Αλλά όλοι μετά από λίγο -ας πούμε- ξεχνιούνται (εκτός κι αν είναι-ήταν μέσα στο σπίτι σου). Έτσι είναι αυτά, δεν το λέω με θυμό ούτε με απογοήτευση, η ζωή συνεχίζεται κι ευτυχώς δηλαδή, η καθημερινότητα είναι σπουδαία υπόθεση.
 
Ο Φοίβος όμως βοήθησε και ο Νίκος τουλάχιστον περνάει στην αιωνιότητα κατά κάποιο τρόπο. Ήταν… τυχερός σε αυτό. Και ο Φοίβος ξέρει, ξέρει πολύ καλά.
 
Απόψε τραγουδώ
Στον ένα μου οπαδό
Πως κάποια μέρα, κάποια μέρα
Θα ξαναρθείς εδώ
 
Κι ύστερα πιο βραχνά
Γυρνώντας στα στενά
Λέω «Έχεις φύγει, έχεις φύγει
Και δεν θα ’ρθεις ξανά»
 
Ο αέρας έξω καίει
Το ποτάμι μέσα στον υπόνομο κλαίει
Κι η ρόδα που γυρνάει
Λέει «Είναι θαύμα, θαύμα η ζωή και περνάει»
 
Τα πάρκα τα κλειστά
Και τ’ άδεια θερινά
Λεν «Έχεις φύγει, έχεις φύγει
Και δεν θα ’ρθεις ξανά»
 
Και το άστρο της αυγής
Ο κοσμογυριστής
Λέει «Κάποια μέρα, κάποια μέρα
Εδώ θα ξαναρθείς»
 
Απόψε τραγουδώ
Πάνω από τη σποδό
Πως θα ’ρθει η μέρα, θα ’ρθει η μέρα
Που θα σε ξαναδώ