Του Δημήτρη Σούλτα
Υπήρξα ο ίδιος μάρτυρας μιας μεγάλης πορείας το Σάββατο το μεσημέρι, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης,. Η πορεία διοργανώθηκε από κατοίκους της Χαλκιδικής, αλλά και άλλους αλληλέγγυους πολίτες κατά της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές. Αυτό που μου έκανε εξ αρχής εντύπωση, καθώς έχω καλύψει ή συμμετάσχει σε πάρα πολλές πορείες, ήταν ότι στην κορυφή δεν υπήρχε αυτό που συναντά κανείς συνήθως σε μία πορεία. Κάμερες φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφους που καλύπτουν την πορεία. Και μάλιστα μια πορεία στην οποίαν δεν συμμετέχουν 50 άτομα, τα οποία φωνάζουν για συντεχνιακά αιτήματα, αλλά μία πορεία χιλιάδων ανθρώπων για ένα από τα κεντρικά ζητήματα που έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια την Βόρεια Ελλάδα και όχι μόνον.
Στη συνέχεια είδα σκόρπιους ανάμεσα στα μπλοκ κάποιους καμεραμάν και φωτορεπόρτερ, αλλά σε καμία περίπτωση στην πυκνότητα που θα δικαιολογούσε η πυκνότητα και τα αιτήματα της πορείας. Μη ζητάτε να μάθετε για το πού και πόσο έπαιξε η είδηση της πορείας, γιατί η απάντηση είναι προφανής. Για τα περισσότερα μεγάλα μέσα η πορεία αυτή δεν έγινε ποτέ.
Και ας υποθέσουμε ότι η Θεσσαλονίκη για τα αθηναϊκά μέσα δεν θεωρείται τόσο σημαντική ως προς την καθημερινότητά της ή ως προς τις διεκδικήσεις ανθρώπων στους δρόμους της. Ας πούμε και ότι κάποια μέσα- δεδηλωμένα- έχουν σταθεί απέναντι στις κινητοποιήσεις των κατοίκων στις Σκουριές. Την επόμενη μέρα η πλατεία Συντάγματος «βούλιαξε»- για να χρησιμοποιήσουμε ένα αγαπημένο ρήμα της ειδησεογραφίας- από δεκάδες χιλιάδες κόσμου που πρόσφερε στους πρόσφυγες τρόφιμα και ρούχα. Θα περίμενε κανείς ότι η είδηση θα έπαιρνε θέση ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις των δελτίων. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Παρακολουθώντας κεντρικό βραδυνό δελτίο καναλιού είδα με έκπληξη ότι η είδηση δεν υπήρχε καν. Δεν παραποιήθηκε, δεν υποτιμήθηκε, δεν περικόπηκε. Δεν έπαιξε ποτέ!
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα δελτία ειδήσεων εμφανίζουν το σύνδρομο Κόπερφιλντ. Ορισμένες φορές, στην έξαρση αυτού του συνδρόμου, έχουμε ακόμα και στάσεις που αγγίζουν τη φαιδρότητα. Όπως όταν το Reuters έκανε δύο πλούσια ρεπορτάζ για το ρόλο Σάλλα στην τράπεζα Πειραιώς και το θέμα καλύφθηκε κατά το ήμισυ. Έπαιξε μόνο η απάντηση της Πειραιώς, αλλά όχι το ρεπορτάζ στο οποίο απαντούσε.
Οι μάγοι, οι εξαφανίσεις και τα τρικ είναι διασκεδαστικά όταν υπάρχουν στο πλαίσιο ενός show. Όταν γίνονται μέρος της ενημέρωσης δεν έχουν καθόλου πλάκα και κυρίως δεν εξυπηρετούν ούτε καν τους πρωταγωνιστές του ενημερωτικού show. Γιατί το διαδίκτυο, όσο χαοτικό κι αν είναι, διασφαλίζει ότι καμία είδηση δεν μπορεί να μείνει στην αφάνεια, καμία είδηση δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Το διαδίκτυο εδώ και αρκετά χρόνια έχει συνταξιοδοτήσει τον Κόπερφιλντ ως πρότυπο ειδησεογραφίας. Ας αποφασίσουν λοιπόν κάποιοι ότι είναι μάταιο να του κολλούν ένσημα ως ρεπόρτερ.