Η συντηρητική κυβέρνηση της Φινλανδίας του Γιούχα Σίπιλα, η οποία υποστηρίζεται από το ακροδεξιό κόμμα του Σόινι, εκλέχθηκε πέρσι κάτω από την αύξηση του ποσοστού της ανεργίας, το οποίο είχε φτάσει στο 9,2%, υψηλό για τα δεδομένα Σκανδιναβικής χώρας.
Η απόφαση για περικοπή δαπανών στο κοινωνικό κράτος δεν έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία και το στίγμα είχε δοθεί από τα γεγονότα των τελευταίων ετών. Το παγκόσμιο Κραχ που εκδηλώθηκε το 2008 επιτάχυνε την κατάρρευση της εταιρείας Nokia, με συνολικό κόστος το οποίο υπολογίζεται ότι έφτασε στο 3% του ΑΕΠ της χώρας.
Επιπλέον, οι δύο από τις τρεις μεγάλες εταιρείες αξιολόγησης (S&P και Fitch) «απέβαλαν» τη χώρα από το μικρό κλαμπ εκείνων που διατηρούν το άριστα (ΑΑΑ) στην πιστοληπτική τους ικανότητα, ως αποτέλεσμα οι Βρυξέλλες άρχισαν τις παρατηρήσεις για τα δημοσιονομικά μεγέθη.
Προκειμένου η χώρα να αποφύγει την ταπείνωση της επίσημης επιβολής μνημονίου, και μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού για τη χώρα ως «τον μεγάλο ασθενή της Ευρώπης», η ηγεσία έθεσε ως στόχο την εξοικονόμηση 7 δισ. ευρώ μέχρι το 2019, κυρίως μέσω της μείωσης κατά τουλάχιστον 5% του κόστους εργασίας.
«Τα μέλη μας ενοχλήθηκαν πολύ. Ήταν σαν οι δυο τους (πρωθυπουργός και ΥΠΟΙΚ) να περιέπαιζαν τους εργαζόμενους και να έλεγαν, τώρα μπορούμε να τους πατήσουμε κάτω», σχολίασε η επικεφαλής ενός από τα συνδικάτα που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.
Το παράδειγμα της Φινλανδίας ίσως να ακολουθήσουν και άλλες Σκανδιναβικές χώρες, όπως η Νορβηγία, όπου πρόσφατα μια μεγάλη και διεθνούς εμβέλειας αλυσίδα ηλεκτρονικών ειδών προχώρησε σε μια ενέργεια που μέχρι πριν λίγο καιρό θα θεωρούνταν αδιανόητη: Κατήργησε μονομερώς τη συλλογική σύμβασης εργασίας και κάλεσε τους εργαζομένους να υπογράψουν ατομικές, με μικρότερες απολαβές και λιγότερα δικαιώματα.
Θ.Μ.