Ο τόμος περιλαμβάνει δοκίμια Φιλοσοφίας, Ιστορίας και Παιδείας στα Ελληνικά και στα Αγγλικά, αποτελεί προϊόν συλλογικής εργασίας ειδικών και ερευνητών του χορού και της άθλησης, καθώς και χρήσιμο εργαλείο για φοιτητές και νέους ερευνητές.
Η μοναδική συνταγή, το μοναδικό μέσο για να απαλλάξουμε τις κοινωνίες από νοσηρά χαρακτηριστικά, από την πανδημία που απειλεί την ίδια τους την ύπαρξη, είναι η ομορφιά, όπως επισημαίνεται. Η ποιότητα της αισθητικής, μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, σημειώνει η Άννα Λάζου, λέκτορας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επικεφαλής της Ομάδας Μελέτης της Αρχαίας Όρχησης, αποτελεί την έκφραση της παλαιάς αναλογίας ανάμεσα στην χορεία και την παιδεία ή ακόμα και της Πυθαγόρειας συμμετοχής του ανθρώπου στην κοσμική αρμονία, μέσω ωραίων δράσεων, μιμητικών χoρών και ύμνων.
Η μίμηση επιτυγχάνεται μέσω σωματικών κινήσεων και χειρονομιών, ως αποτέλεσμα ενός συνδυασμού θεωρητικών και πρακτικών κινήτρων που εκφράζουν οικουμενικές αξίες, πέρα και πάνω από γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές, τονίζει η Άννα Λάζου στο δοκίμιο με τίτλο The Contemporary value of Orchesis: Α tribute to Evangelos Moutsopoulos. Με αυτήν την έννοια, η όρχηση συμβάλλει στη θεραπευτική αποκατάσταση της αξιολογικής ενσωμάτωσης των κοινωνιών μας, ακόμα και στη διάσωση του ανθρώπινου είδους.
Διονυσιακό στοιχείο και παραδοσιακοί χοροί
Σε άλλο δοκίμιο που φιλοξενείται στον τόμο με τίτλο Ancient Myths, Traditional Civilization and Contemporary Dance Theatre, η Άννα Λάζου παρουσιάζει βασικές πηγές προερχόμενες από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία σχετικά με τον χορό, εστιάζοντας στον διαχρονικό χαρακτήρα του διονυσιακού στοιχείου, καθώς και στην επιβίωσή του στο δημοτικό τραγούδι και τους παραδοσιακούς χορούς. Τέλος, παρουσιάζεται η εργασία, θεωρητική και πρακτική, της ερευνητικής και καλλιτεχνικής ομάδας Δρυός Τόποι, που οδήγησε σε μία επαναπροσέγγιση του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος.
Από την πλευρά της, η Ιωάννα Μάστορα, Δρ. Φιλοσοφίας και Εργαστηριακή Συνεργάτης του ΤΕΙ Αθηνών, αναλύει την κοσμολογική διάσταση της όρχησης, ενώ προσεγγίζει ζητήματα, όπως η αισθητική Παιδεία μέσω της όρχησης και η σχέση της αισθητικής κινησιολογίας με την ανθρωπολογική φιλοσοφία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, μεταξύ άλλων, τα δοκίμια του Δρα. Αρχαιολογίας, Νεκτάριου Γιούτσου, σχετικά με τους Χώρους Λατρείας του Πάνα και των Νυμφών, καθώς και του ειδικού ερευνητή γεωπληροφορικής Γιώργου Βούτου για τους Χορούς και τις Παραδόσεις της Ζακύνθου.
Προλογίζοντας τον τόμο, ο Άλκης Ράφτης, πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού της UNESCO και του Χοροθεάτρου «Δόρα Στράτου», τονίζει ότι περισσότερο και από την έρευνα για το πώς χόρευαν στην αρχαιότητα, έχει σημασία να κατανοήσουμε γιατί χόρευαν και να ενστερνιστούμε τη δική τους προσέγγιση του χορού. Όπως τονίζουν οι επιμελήτριες του τόμου, η ενθάρρυνση για μελέτη στο πνεύμα και στην πρακτική του αρχαίου πολιτισμού, αναβιώνει τις θεραπευτικές και ανθρωπιστικές αξίες του χορού.