Η τουρκική κυβέρνηση ενεργοποίησε επίσης το Άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, από την προηγούμενη Τετάρτη, το οποίο επιτρέπει στις χώρες την προσωρινή άρση ισχύς της Συνθήκης σε περιπτώσεις απειλής της εθνικής ασφάλειας.

Για το λόγο αυτό στο ThePressProject ξεκινάμε σήμερα τα ημερολόγια του OHAL (OHAL Diaries) και θα παρακολουθήσουμε από πολύ κοντά οτιδήποτε συμβαίνει στην γειτονική μας χώρα. Ως μέρος αυτού του project θα μεταδίδουμε καθημερινά και σε πραγματικό χρόνο την πρόοδο της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην Τουρκία. Θα προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε τα προεδρικά διατάγματα που θα εκδοθούν ως μέρος του OHAL και τις επιπτώσεις που θα έχουν αυτά στο πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την κοινωνία αλλά και τον συσχετισμό δυνάμεων εντός της χώρας. Στο TPP θεωρούμε ότι τα πρώτα μέτρα του Ερντογάν παρόλο που σε περιπτώσεις φαίνονται λογικά μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στις προσεχείς εβδομάδες.

Το διεθνές τμήμα του ThePressProject θα παρέχει συνεχείς αναρτήσεις για όλα τα θέματα που έχουν σχέση με το OHAL ενώ επιπλέον ειδικοί από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και την Ελλάδα θα πάρουν μέρος στη συζήτηση με ενδελεχείς αναλύσεις. Το TPP ως επίσημα συνεργαζόμενο με το Wikileaks θα δημοσιεύσει επίσης οποιαδήποτε πληροφορία έρχεται από εκεί προκειμένου να παρέχουμε την καλύτερη δυνατή κάλυψη.

Η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί με σκληρό τρόπο να αφαιρέσει το FETO (Fethullah Terrorist Organization – Γκιουλενιστική Τρομοκρατική Οργάνωση, σύμφωνα με τον Ερντογάν) και τα άλλα δίκτυα του Γκιουλέν από την δημόσια διοίκηση ή μήπως οι κυβερνώντες της χώρας σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τα έκτακτα μέτρα προκειμένου να αποκτήσουν μια αδικαιολόγητη επικράτηση του AKP (κόμμα του Ερντογάν) επί της τουρκικής γραφειοκρατίας, επιβεβαιώνοντας έτσι όσους στέκονται κριτικά υποστηρίζοντας ότι αυτές τις ημέρες στην Τουρκία λαμβάνει χώρα μια επιχείρηση εκκαθάρισης;

Ας δούμε τι έχει συμβεί από την προκήρυξη του OHAL την προηγούμενη Τετάρτη:

Συλλήψεις

Το κύμα συλλήψεων που ξεκίνησε αμέσως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα έχει ενταθεί τις τελευταίες ημέρες. Πάνω από 6.000 στρατιωτικοί βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό κράτηση ενώ σε 1.200 τουλάχιστον έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και 99 στρατηγοί των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TSK), δηλαδή σχεδόν το 1/3 των υψηλόβαθμων του σώματος. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και μέλος της προσωπικής φρουράς του Ερντογάν και πάνω από 60 φοιτητές της Στρατιωτικής Σχολής της Κωνσταντινούπολης. Υπό κράτηση βρίσκονται επίσης 121 μέλη της αστυνομίας της χώρας ενώ σε 43 από αυτούς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Κρατούμενοι είναι και οι πρόεδροι του Πανεπιστημίου Γκαζί στην Άγκυρα και του Πανεπιστημίου Ντιίτζλε στο Ντιαρμπακίρ.

Οι συλλήψεις πολιτών που προκάλεσαν αίσθηση στην Τουρκία αφορούσε τους Αλπαρσλάν Αλτάν και Εντάλ Τερκάν, δύο μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου, του ανώτερου δικαστικού οργάνου της Τουρκίας. Οι ακριβείς κατηγορίες εναντίον τους παραμένουν ακόμα άγνωστες (κάτι που συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των συλλήψεων) αλλά γνωρίζουμε ότι οι δικαστές είχαν εμπλακεί στην υπόθεση Βalyoz και Ergenekon, δύο μεγάλες δίκες με αποδείξεις που αμφισβητούνται οι οποίες οδήγησαν στην φυλάκιση σχεδόν όλης της ηγεσίας του TSK. Οι δικαστές που συμμετείχαν στις παραπάνω δίκες βρίσκονται τώρα υπό κράτηση. Συνολικά 1094 δικαστές και εισαγγελείς έχουν κρατηθεί και 632 από αυτούς έχουν συλληφθεί ενώ ακόμα 34 καθηγητές πανεπιστημίων έχουν κρατηθεί και ένας από αυτούς έχει συλληφθεί.

Εξαναγκαστικές παραιτήσεις και απολύσεις

Ενώ τα παραπάνω νούμερα προσαγωγών και συλλήψεων από την προηγούμενη Παρασκευή μέχρι σήμερα ακούγονται τρομακτικά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις εξαναγκαστικές παραιτήσεις και τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς πάνω από 47.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει τη θέση τους.

Αυτό που έχει προκαλέσει εντύπωση στους διεθνείς παρατηρητές είναι ο συγκεκριμένος και μεθοδικός τρόπος με τον οποίο οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση ή απόλυση (ή σύλληψη σε ορισμένες περιπτώσεις) χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε έρευνα. Ο τρόπος με τον οποίο η τουρκική κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε αυτόν τον τομέα υποδεικνύει ότι μια μεγάλη έρευνα σχετικά με τα μέλη του FETO και τους οπαδούς του Γκιουλέν είχε ήδη ετοιμαστεί πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα. Αυτό πάντως δεν προκαλεί εντύπωση σε όσους παρακολουθούν συστηματικά την διαμάχη μεταξύ του Ερντογάν και των Γκιουλενιστών τα τελευταία χρόνια.

Με περίπου 42.000 απολυμένους εκπαιδευτικούς το υπουργείο Παιδείας είναι αυτό που κρατάει τα σκήπτρα της εκκαθάρισης. Το υπουργείο έχει ανακοινώσει μέχρι τώρα την απόλυση περίπου 22.000 υπαλλήλων, στην πλειοψηφία τους καθηγητές και δάσκαλοι στα δημόσια σχολεία και επιπλέον ανέστειλε την άδεια άσκησης επαγγέλματος σε 21.000 καθηγητές και δασκάλους που εργάζονταν στην ιδιωτική παιδεία. Περισσότερα από 700 ιδιωτικά σχολεία που κατηγορούνται για σχέσεις με τους Γκιουλενιστές έχουν επίσης κλείσει. Δύο πρόεδροι κολεγίων (επιπλέων των δύο που έχουν συλληφθεί) έχουν τέλος απομακρυνθεί από τις θέσεις τους.

Το υπουργείο Παιδείας επιδεικνύει αυτή την έντονη δραστηριότητα στις ημέρες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα επειδή τα ιδιωτικά σχολεία και τα προγράμματα μεταπτυχιακών εδώ και καιρό θεωρείται ότι αποτελούν κέντρα στρατολόγησης Γκιουλενιστών. Θεωρείται μάλιστα ότι οι ερωτήσεις των εξετάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια είχαν υποκλαπεί και είχαν διαμοιραστεί στις τάξεις των Γκιουλενιστών.

Πέραν των προαναφερθέντων εξαναγκασμένες παραιτήσεις και απολύσεις έχουν καταγραφεί επίσης:

  • Στο τμήμα Ανώτερης Εκπαίδευσης (YOK) ζητήθηκε η παραίτηση 1557 πρυτάνεων σε όλη τη χώρα και ζητήθηκε από τα πανεπιστήμια να ακυρωθούν όλες οι μη κρίσιμες διεθνείς αναθέσεις για το εκπαιδευτικό προσωπικό. Επιπλέον ζητήθηκε από προέδρους πανεπιστημίων να γράψουν αναφορές για το διοικητικό και εκπαιδευτικό τους προσωπικό σημειώνοντας κάθε πιθανή σύνδεση με το δίκτυο των Γκιουλενιστών.
  • Περίπου 9.000 υπάλληλοι του υπουργείου Εσωτερικών απολύθηκαν. Από αυτούς περίπου οι 8.000 ήταν αστυνομικοί αλλά στη λίστα συμπεριλαμβάνονται και τουλάχιστον 30 κυβερνήτες και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου. Ένα πολύ γνωστό όνομα του υπουργείου που εκδιώχθηκε είναι ο Χουσεΐν Αβνι Μουτλού, που ήταν κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης κατά την περίοδο των διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί τον Ιούνιο του 2013. Ο Μουτλού είχε κατηγορηθεί από τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων για την εξαιρετικά βίαια αντίδραση της αστυνομίας όσο οι διαδηλώσεις κλιμακώνονταν αλλά είχε μπερδέψει τους πάντες όταν σε μια συγκέντρωση που οργανώθηκε προς υποστήριξη της κυβέρνησης είχε τουιτάρει «Νεολαία, ακούω ότι είναι ένα ήρεμο πρωινό στο πάρκο Γκεζί, με την μυρωδιά των δέντρων και το βούισμα των μελισσών να κυριαρχεί. Είναι αλήθεια; Θα ήθελα να είμαι ανάμεσά σας». Ο Μουτλού ανακλήθηκε στην Άγκυρα και τοποθετήθηκε σε παθητική θέση από τον Σεπτέμβριο του 2014. Και όντως, το πάρκο Γκεζί από μόνο του είναι μια ξεχωριστή σημαντική ιστορία αφού θα ξαναβρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας. Η κυβέρνηση μετά τις διαδηλώσεις του 2013 δεν προχώρησε στην ανάπλαση του αλλά το θέμα παρέμενε ως ανοιχτή πληγή για αρκετούς κυβερνητικούς. Την επόμενη κιόλας ημέρα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι το σχέδιό του θα προχωρήσει «είτε το θέλουν είτε όχι». Και παρόλο που ακούγεται περίεργο -ακόμα και ειρωνικό- να ξεκινάει και πάλι η συζήτηση σε αυτό το χρόνο το OHAL θα δώσει στην κυβέρνηση την δυνατότητα να προχωρήσει χωρίς το εμπόδιο των διαδηλώσεων του 2013. Φυσικά μια τέτοια ενέργεια θα προκαλέσει έντονη κριτική για τον τρόπο με τον οποίο ο Ερντογάν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις έξτρα αρμοδιότητες που του δίνει η Καστάσταση Έκτακτης Ανάγκης προκειμένου να προωθηθεί εντατικά η ατζέντα του AKP.
  • 1500 υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών επίσης έχασαν τη δουλειά τους ενώ από 200 έως 400 υπάλληλοι από κάθε τουρκικό υπουργείο εκδιώχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τις θέσεις τους. Μόνο στο υπουργείο Θρησκευμάτων εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση 492 δημόσιοι υπάλληλοι.
  • 257 υπάλληλοι του Πρωθυπουργικού γραφείου οδηγήθηκαν σε παραίτηση, μεταξύ των οποίων και 10 τεχνικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών που θεωρείται ότι διατηρούσαν έναν διάσημο λογαριασμό στο twitter που είχε διαρρεύσει αρκετά κυβερνητικά μυστικά τα τελευταία χρόνια.
  • 262 στρατιωτικοί δικαστές και εισαγγελείς εκδιώχθηκαν από τις θέσεις τους. Αρκετοί αναλυτές επεσήμαναν ότι ο σχεδόν απόλυτος έλεγχος των στρατιωτικών δικαστηρίων από τους Γκιουλενιστές έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αδυναμία της αντιμετώπισης των δραστηριοτήτων του FETO μέσα στο σώμα.
  • 3 γραμματείς και αρκετοί άλλοι διοικητικοί υπάλληλοι της Τουρκικής Βουλής επίσης έχασαν τη θέση τους. Σύμφωνα με πληροφορίες αυτοί οι υπάλληλοι απέτυχαν να ενεργοποιήσουν τον συναγερμό της Βουλής κατά την βομβιστική επίθεση στο κτήριο της Βουλής.

Ταξιδιωτικά

Η κατάσταση στον εσωτερικό και διεθνή τουρισμό για τους Τούρκους πολίτες είναι αυτή τη στιγμή χαοτική και σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει περιορισμός. Η ικανότητα να ταξιδεύουν οι τούρκοι πολίτες εξαρτάται από τον τύπο του διαβατηρίου που έχουν στην κατοχή τους:

Οι πολίτες που έχουν στην κατοχή τους απλό διαβατήριο πρέπει να αποδείξουν ότι εργάζονται στο εξωτερικό και να προσκομίσουν γράμμα του εργοδότη τους προκειμένου να φύγουν από τη χώρα. Οι φοιτητές πρέπει να προσκομίσουν έγγραφα που αποδεικνύουν την φοίτησή τους.

Όσοι έχουν στην κατοχή τους διπλωματικό διαβατήριο, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους χρειάζονται επίσης παρόμοια έγγραφα για να φύγουν από τη χώρα αλλά επιπλέον πρέπει να περάσουν από ειδική επιτροπή ασφαλείας στο αεροδρόμιο.

Τα μέτρα αυτά αποφασίστηκαν προκειμένου να αποφευχθεί η έξοδος από την χώρα σε όσους εμπλέκονται στην απόπειρα πραξικοπήματος. Ο υπουργός Οικονομικών, Μεχμέτ Σισμίκ, ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον 1000 δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν δεσμούς με το FETO προσπαθούν να διαφύγουν. 8 στρατιωτικοί έχουν καταφέρει να φτάσουν με ελικόπτερο στην Ελλάδα και καταδικάστηκαν με 2 μήνες φυλάκισης για παράνομη είσοδο στη χώρα, ενώ αναμένεται να ξεκινήσει και η δικαστική διαδικασία για την έκδοσή τους που ζητάει επίμονα η Τουρκία.

Επιπλέον για τους ακαδημαϊκούς υπάρχει πλήρης απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Σε συνδυασμό με τις εξαναγκαστικές παραιτήσεις και τις συλλήψεις μεγάλου μέρους ακαδημαϊκών αυτή η απαγόρευση εξόδου έχει προκαλέσει την διεθνή κοινότητα. Οι υποτροφίες είναι σε κίνδυνο και ένα διεθνές δίκτυο περισσότερων από 400 πανεπιστημίων και κολεγίων σε 40 χώρες εξέδωσε ανακοίνωση αναφέροντας την «μεγάλη ανησυχία για τις εκκαθαριστικές κινήσεις στα ανώτερα ιδρύματα της Τουρκίας που περιλαμβάνουν εξαναγκαστικές παραιτήσεις, διαθεσιμότητες και ταξιδιωτική απαγόρευση, κάτι που θα επηρεάσει χιλιάδες φοιτητές στην Τουρκία και το εξωτερικό».

Η συζήτηση για την θανατική ποινή

Ένα από τα καυτά ζητήματα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα αφορά το αν θα πρέπει αυτοί που το οργάνωσαν να καταδικαστούν σε θάνατο. Η Τουρκία εγκατέλειψε την θανατική ποινή το 2004 (και δεν είχε εκτελέσει κανέναν κρατούμενο από το 1984) αλλά το αίτημα για την επαναφορά της ήταν από τα κυρίαρχα στις διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης που ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Ερντογάν και ο πρωθυπουργός Γκιλντιρίμ δεν εκφράστηκαν με αρνητικό τρόπο απέναντι στο αίτημα. Ο επικεφαλής του Εθνικού Κόμματος, Ντελβέτ Μπατσελί, ανακοίνωσε ότι το κόμμα του θα υπερψηφίσει την επαναφορά της θανατικής ποινής και ζήτησε από το AKP να προχωρήσει στην απαραίτητη συνταγματική αναθεώρηση προκειμένου κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό.

Οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης προειδοποίησαν την Τουρκία στην αρχή της εβδομάδας ότι σε περίπτωση που επανέλθει η θανατική ποινή αυτόματα θα σταματήσουν και οι συζητήσεις στα πλαίσια της ενταξιακής διαδικασίας. Μετά από χρόνια καθυστερήσεων και ενώ η ιδέα της ένωσης με την Ευρώπη σημειώνει ιστορικά χαμηλά υποστήριξης στην Τουρκία οι προειδοποιήσεις της Ε.Ε. είναι μάλλον απίθανο να παίξουν ρόλο στην τελική απόφαση.

Η αρπαγή: Μια μάλλον βίαια απολογία

Οι επιχειρήσεις μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και η αυξανόμενη αδιαφάνεια για τον τρόπο που αποφασίζονται και διεκπεραιώνονται αναμένεται να συνεχιστούν τις επόμενες ημέρες. Επιπλέον η ανακήρυξη του OHAL επιτρέπει στην κυβέρνηση να περιορίσει πολλά ανθρώπινα δικαιώματα και να επεκτείνει την κράτηση χιλιάδων ανθρώπων που θα παραμένουν στις φυλακές περιμένοντας μιας δίκη πέραν ακόμα και των συνταγματικών ορίων.

Η Τουρκία αυτή τη στιγμή έχει μια εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία αντιμετώπισε μια ασυνήθιστα μεγάλη απειλή και μπορεί να ασκήσει ασυνήθιστα μεγάλη δύναμη ενώ είναι πολύ λίγου αυτοί που μπορούν να προβλέψουν το μέγεθος και τη διάρκεια της. Κάθε απόπειρα κριτικής, σε μια περίοδο που η εθνική ενότητα και υποστήριξη στην δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση απέναντι στους πραξικοπηματίες είναι τεράστια από τον κόσμο και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, μπορεί εύκολα να θεωρηθεί συνενοχή. Και για να το θέσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια: Δεν υπάρχει τίποτα που οι φιλελεύθεροι (είτε πρόκειται για διανοούμενους είτε για απλούς πολίτες) μπορούν να κάνουν αυτή τη στιγμή. Διανύουμε μια περίοδο που ελέγχεται αποκλειστικά από τους τουρκική συντήρηση.

Τα διεθνή ΜΜΕ χαρακτήρισαν αμέσως την αντίδραση στο αποτυχημένο πραξικόπημα ως «εκτεταμένη εκκαθάριση» αλλά για να έχουμε μια επιβεβαίωση της κατηγορίας που να βασίζεται σε δεδομένα χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο χρόνο. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι όντως το δίκτυο των Γκιουλενιστών είχε παρεισφρήσει στο τουρκικό κράτος και επιχειρήθηκε μια σοβαρή απόπειρα πραξικοπήματος. Υπάρχουν αρκετοί δημοσιογράφοι, αναλυτές και στρατιωτικοί εισαγγελείς που υποστήριζαν τα τελευταία χρόνια ήλεγχαν το κράτος στο βαθμό που υποστηρίζει σήμερα και η κυβέρνηση Ερντογάν. Από μια ειρωνεία της τύχης όμως οι περισσότεροι από αυτούς σήμερα βρίσκονται στη φυλακή κατηγορούμενοι ότι έπαιξαν ρόλο σε συνομωσίες που οργάνωσαν οι Γκιουλενιστές.

Βάσει όλων των παραπάνω είναι σαφές ότι σήμερα δεν υπάρχει κάτι που να μας κάνει αισιόδοξους. Με περίπου 50.000 δημόσιους υπαλλήλους να έχουν χάσει τη θέση τους είναι πολύ πιθανό ότι πολλοί που απλώς νιώθουν συμπάθια στον αυτοεξόριστο στην Αμερική κληρικό  ή ακόμα και άλλοι που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το δίκτυο των Γκιουλενιστών θα πληγούν ανεπανόρθωτα. Αυτό που έγινε σαφές αμέσως μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος είναι η υπερδύναμη που θα έχει τώρα ο Ρεζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ερντογάν βρίσκεται τώρα σε μια αξιοζήλευτη θέση, ώρες μόνο μετά την μεγαλύτερη απειλή που αντιμετώπισε. Έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στον πολυετή «πόλεμο» με τους Γκιουλενιστές και θα χρησιμοποιήσει όλες αυτές τις έξτρα εξουσίες που έχει στη διάθεσή του. Κατάφερε να ενοποιήσει και να κινητοποιήσει την βάση του και χιλιάδες πολίτες ακόμα κάνουν βάρδιες φύλαξης στις πλατείες της χώρας. Και φυσικά… έχει καταφέρει να εξαφανίσει οποιαδήποτε πιθανότητα παρέμβασης του στρατού στην άσκηση εξουσίες για το προσεχές μέλλον.

Λίγοι θα θυμούνται την εγγενή ταπείνωση που συνδέεται με την απόπειρα πραξικοπήματος και με τα γεγονότα που την κατέστησαν δυνατή. Ένα μεγάλο ποσοστό εκείνων που θα θεωρηθούν ένοχοι συμμετοχής στην απόπειρα ή θα χάσουν τις δουλειές τους θα είναι εκείνοι που διορίστηκαν ή προωθήθηκαν υπό την αιγίδα του ΑΚΠ (αν όχι υπό την έγκρισή του) κατά την διάρκεια των 13 ετών που ήταν στην εξουσία.  Για παράδειγμα, οι Τούρκικες ένοπλες δυνάμεις έπαψαν να απολύουν, ή να καθυστερούν την άνοδο στην ιεραρχία, εκείνων των αξιωματικών που διατηρούσαν δεσμούς με Γκιουλενικά δίκτυα από το 2003, ένα χρόνο μετά την άνοδο του ΑΚΠ στην εξουσία.  Οι πολύ-συζητημένες δικαστικές υποθέσεις  των Εργκένεκοφ και Μπαλιόζ, κατά τις οποίες σχεδόν όλη η “κοσμική” εξουσία των ενόπλων δυνάμεων στάλθηκε στην φυλακή με βάση χαλκευμένα στοιχεία, επιτρέποντας στους Γκιουλενιστές να καταλάβουν τις κορυφαίες στρατιωτικές θέσεις, απολάμβανε την ισχυρή στήριξη του ΑΚΠ. Ο ίδιος ο Ερντογάν δήλωνε δραματικά το 2008, «εγώ είμαι ο διώκτης του Εργκενέκοφ!». Οι υπόθεση με τους προέδρους των πανεπιστημίων είναι ακόμα κωμικότερη:  σύμφωνα με το βαθιά αντιδημοκρατικό σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης της Τουρκίας,  οι πρόεδροι των πανεπιστημίων επιέγονται προσωπικά από τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Όπως και οι δικαστές του συνταγματικού δικαστηρίου. Χαρακτηριστική είναι μία ακόμη διάσημη φράση του Ερντογάν, μια ρητορική ερώτηση που έκανε λίγο μετά την αρχή των προβλημάτων της κυβέρνησης του με τους Γκιουλενιστές: «Τι δεν τους έχουμε δώσει που να το έχουν ζητήσει;»

Με βάση τα παραπάνω, η τρέχουσα ανί-πραξικοπηματική δράση δεν μπορεί να αναγνωσθεί ως η μάχη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης εναντίων ενός άγνωστου, εξωτερικού εχθρού. Είναι μια βουβή παραδοχή εκ μέρους του ΑΚΠ ότι τα έχει θαλασσώσει στο πόση δύναμη έδωσε στους Γκιουλενιστές πρώην συμμάχους της. Είναι μία απολογία για τα χρόνια νεποτισμού και αμέλειας που έκαναν τα γεγονότα της Παρασκευής εφικτά. Και ενώ δεν το ξέρουμε ακόμα, η απολογία αυτή είναι πιθανό να είναι εξίσου αμείλικτη, καταπιεστική και αντιδημοκρατική όσο και η ίδια η απόπειρα πραξικοπήματος.

Φυσικά υπάρχουν δύο προϋποθέσεις προκειμένου να ευσταθεί μια απολογία-να είναι ειλικρινής και να μην επαναληφθεί το ίδιο σφάλμα, να διορθωθεί στο μέλλον. Η οργή των αντι-πραξικοπηματιών αποκαλύπτει πως το πρώτο κριτήριο σαφώς ισχύει., για το δεύτερο δεν μπορούμε να είμαστε και εξίσου βέβαιοι. Το γεγονός ότι το ΑΚΠ μπορεί τώρα να επανιδρύσει το σύνολο της Τουρκικής διοίκησης κατ’εικόνα και ομοίωση του, και να εξασφαλίσει την μεγιστοποίηση των σκοπών του χωρίς αντιδράσεις, δεν φέρνει ανακούφιση σε κανέναν εκτός από τους δραστηριοποιημένους του οπαδούς.

Ο ίδιος ο Ερντογάν εξάλλου αποκάλεσε την απόπειρα πραξικοπήματος, δώρο από τον θεό, ακόμα και όσο εξελισσόταν. Δώρο προς ποιόν όμως;

Το ThePressProject έχει μακρά ιστορία στο να θέτει ερωτήσεις εκτός της πεπατημένης. Αυτό θα κάνουμε και τώρα. Η Τουρκία είναι ένα κράτος με εξαιρετική γεωπολιτική βαρύτητα για τον δυτικό κόσμο. Η πρόσφατη προσφυγική κρίση καθώς και η θέση της ως το τελευταίο «μαξιλάρι» πριν από «σκληρά» ισλαμικές χώρες την έχουν φέρει στο επίκεντρο της προσοχής μας.

Παρακολουθήστε τα Ημερολόγια του OHAL καθώς εξετάζουμε κάθε πιθανή εξέλιξη και λεπτομέρεια.