του Δημήτρη Λαμπρόπουλου
Βρισκόταν στο πλευρό των εργαζομένων που αντιστέκονταν και υπερασπίστηκε τους απεργούς της Χαλυβουργίας στην Χαλκίδα, όπως και τους απολυμένους της ΕΡΤ.
Υπερκινητικός, αεικίνητος και μαχητικός, ζούσε για την απεικόνιση των μαχών στο δρόμο. Τολμηρός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψηφώντας τα δακρυγόνα, δαμάζοντας συνεχώς τον φόβο. Στρίμωχνε το ωράριό του για να βρίσκεται παντού, άλλοτε μπροστά στη Marfin, από τους πρώτους να σβήσουν τη φωτιά, άλλοτε να στηρίζει το εγχείρημα της Βίλλας Ζωγράφου ή του Ράδιο 98fm. Όπου και να τον συναντούσες, τον έβλεπες με την αγωνία και την έγνοια να πάνε ένα βήμα πιο μπροστά τα πράγματα.
Κούραση ρε Αχιλλέα δεν λέω, όλη την ημέρα πηγαινοερχόσουν, για όλους φρόντιζες. Εντάξει, η κούραση είχε γίνει “πετσί” σου. Ρε Αχιλλέα που να το δεις το αυτοκίνητο.
Απεβίωσε ακαριαία την Τετάρτη 04/09/2013 στις 03.00 τα ξημερώματα μπροστά από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Προσπάθησα να τον επαναφέρω στην ζωή, δυστυχώς όμως, μας είχε αφήσει ήδη.
Ο Αχιλλέας άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο, που τόσο καλά γνώριζε, έξω από τον διεκδικούμενο από την εξουσία εργασιακό χώρο. Ο φίλος και σύντροφός μας πέθανε στο φυσικό του περιβάλλον.Κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρα του. Να κινηματογραφήσει την αναπαράσταση της μάχης του Έβρου στην Ισπανία.
Ο Αχιλλέας είχε αναρτήσει σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης το Πρώτο Μανιφέστο της Πλατείας του Ρόσιο (Λισαβόνα 22 Μαΐου 2011), κείμενο που τον εξέφραζε πολιτικά:
«Πραγματική δημοκρατία ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο ο κόσμος μας κυβερνάται από οικονομική δικτατορία. Τα λύτρα υπογεγραμμένα πίσω από την πλάτη μας, με το ΔΝΤ και την ΕΕ, έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τις ζωές μας. Οι χώρες στις οποίες εμπλέκεται το ΔΝΤ παρατηρούν μια βάναυση πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Το ΔΝΤ σκοτώνει! Μπορούμε μόνο να το απορρίψουμε. Αρνούμαστε να κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, όταν παράλληλα οι ένοχοι αυτής της κρίσης γλυτώνουν και επανακεφαλαιοποιούται. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ανεργίας και αβέβαιης εργασίας; Γιατί θέλουν να μας πάρουν τα κοινωνικά επιδόματα, κλέβοντας μας, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αυτά για τα οποία πληρώναμε όλη μας τη ζωή;
Η απάντηση μας είναι όχι. Υπερασπιζόμαστε την απόσυρση του σχεδίου της τρόικας. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων χωρών, όπως της Ισλανδίας, δεν θα δεχτούμε να θάψουμε το παρόν και το παρελθόν μας για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας. Αρνούμαστε να δεχτούμε την κλοπή του μέλλοντος μας. Σκοπεύουμε να πάρουμε τον έλεγχο των ζωών μας και να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε κάθε διαδικασία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το κάνουμε, σήμερα, στις μαζικές συνελεύσεις όλοι μαζί. Κάνουμε έκκληση σε όλο τον κόσμο να ενωθεί, στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γωνιά, κάτω από τους ίσκιους των αγαλμάτων έτσι ώστε, ενωμένοι, να αλλάξουμε μια και καλή τους κανόνες αυτού του διεστραμμένου παιχνιδιού. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι δρόμοι είναι δικοί μας».
«Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει, να είστε σίγουροι πως εγώ θα περιμένω, και αν έρθει, θα την πιάσω από το μαλλί».
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ – 27 Νοεμβρίου 2012